1947 με τη χήρα οικονόμο του κα. Μονρό και τον νεαρό της γιο Ρότζερ. Καθώς η μνήμη του Χολμς παρουσιάζει φθίνουσες εκφράσεις, αποφασίζει να ψάξει τα ίχνη που τον συνδέουν με το τελευταίο άλυτο μυστήριο της καριέρας του και την αλήθεια της ζωής (του) σχεδόν πριν από τριάντα χρόνια.
Επίσης μόλις γύρισε και από την Ιαπωνία, όπου πήρε για τη μνήμη του συστατικό της φύσης από την καμένη γη της Χιροσίμα (δύο χρόνια μετά την ατομική βόμβα). Εκεί, ο Ταμίκι Ουμεζάκι τον ρώτησε και για τον πατέρα του, ο οποίος άφησε την οικογένειά του προκειμένου να ζήσει στο Λονδίνο ισχυριζόμενος ότι ακολούθησε σύσταση του Χολμς πριν από αρκετά χρόνια.
Εδώ, ο Ίαν ΜακΚέλεν, ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της υποκριτικής όλων των εποχών, είναι ο κύριος Χολμς προσφέροντας για άλλη μία φορά μία ερμηνεία-ορόσημο ως υπέροχο δώρο απαράμιλλης γενναιοδωρίας.
Ο ανυπέρβλητος Χολμς του ΜακΚέλεν απογειώνει την ταινία με εξαίσιους συμπαίκτες την καταπληκτική Λώρα Λίνεϊ (κα. Μονρό) και τον θαυμάσιο Μάιλο Πάρκερ (Ρότζερ) μαζί με τους Χάτι Μόραχαν, Φιλ Ντέιβις, Χιρογιούκι Σανάντα, Φράνσις ντε λα Τουρ, Ρότζερ Άλαμ και Πάτρικ Κένεντι μεταξύ άλλων σε μία ιδανικά εμπνευσμένη διανομή. Κάποια στιγμή ο Χολμς βλέπει στον κινηματογράφο μία διασκευή της υπόθεσης που προσπαθεί να λύσει και τον εαυτό του ως ρόλο (ο άψογος Νίκολας Ρόου, τριάντα χρόνια μετά την ερμηνεία τους ως «Νεαρός Σέρλοκ Χολμς»). Όταν πρωτοείδα την ταινία σε κινηματογραφική αίθουσα το 2015, «ανακάλυψα» ένα διαμάντι του Μπιλ Κόντον που με κέντρισε με τη μοναδική του λεπτότητα και όποτε το ξαναδώ από τότε, εντρυφώ στις ποιότητές του όλο και περισσότερο.
Μιχάλης Δ. Ταμπούκας
Ηθοποιός