Γεννήθηκε και ανδρώθηκε σ’ ένα νησί, όπου ο πολιτισμός και η πνευματική καλλιέργεια ήταν καταλυτικά στοιχεία για τη γενικότερη ανάπτυξη του ανθρώπου στο πέρασμα των αιώνων. Την περίοδο της δημαρχιακής του θητείας ξεναγούσε ο ίδιος τους ξένους επισκέπτες του νησιού στο αρχαίο θέατρο και το αρχαιολογικό μουσείο. Την εποχή που ασκούσε την οδοντιατρική συνεργαζόταν με τα παιδιά του δημοτικού σχολείου του νησιού και τους μυούσε στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Σήμερα, παραμένει ένας δραστήριος άνθρωπος που μέσα από τη δουλειά του, υπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου, την ίδια ώρα όμως υπηρετεί και τις πνευματικές ανησυχίες των παιδιών.
«Μετέφρασα τους «Πέρσες» του Αισχύλου», σημειώνει, μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του «και θέλοντας να πειραματιστώ για να δω πώς όλο αυτό μπορεί να δουλέψει βιωματικά, μέσα από την ερμηνεία ρόλων, από τα ίδια τα παιδιά, έκανα την προσαρμογή της τραγωδίας αυτής για παιδικό θέατρο και την έδωσα στους δασκάλους για να ανεβεί το έργο από τα παιδιά. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Τα παιδιά του 1ου Δημοτικού Σχολείου της Θάσου το έπαιξαν στο αρχαίο θέατρο του νησιού και απέσπασαν το πρώτο βραβείο στον μαθητικό διαγωνισμό θεάτρου στην Ορεστιάδα. Εκείνο όμως που με έπεισε ότι το «πείραμα» πέτυχε και αξίζει τον κόπο να συνεχίσω, ήταν, όταν τυχαία επισκέφτηκα μια μέρα το σχολείο τους. Τα παιδιά, στην αυλή, ανάμεσα στο κυνηγητό, το κρυφτό, το ποδόσφαιρο και το κουτσό, έπαιζαν «Πέρσες» του Αισχύλου. Έτσι, διαίρεσα το έργο σε σκηνές και μ’ αυτόν τον τρόπο αυτή η «σκαλέτα» αποτέλεσε το πλαίσιο ενός παιδικού με εικόνα και κείμενο, των «Περσών» του Αισχύλου, για παιδιά... όλων των ηλικιών». Η ελευθερία, η δημοκρατία, η φιλοπατρία, η ισοπολιτεία, ο σεβασμός του μέτρου, ο αγώνας του ελεύθερου ανθρώπου ενάντια στον βαρβαρικό δεσποτισμό είναι τα μηνύματα που περνάει με τρόπο αριστουργηματικό ο Αισχύλος με το έργο του, το οποίο δίκαια θεωρείται ύμνος στον ελεύθερο άνθρωπο και την ειρήνη. Τα ίδια μηνύματα θέλει και ο συγγραφέας να... περάσει στα παιδιά μέσα από το ιδιαίτερα καλαίσθητο βιβλίο που μετέφρασε και επιμελήθηκε.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν την ιστορία το πιο όμορφο και πιο ενδιαφέρον μάθημα του σχολείου σήμερα.
«Το ελληνικό σχολείο», υπογραμμίζει με έμφαση «προσπαθεί να μεταδώσει τεράστιο όγκο πληροφοριών στους μαθητές χωρίς αποτέλεσμα πολλές φορές. Το μάθημα της ιστορίας δυστυχώς εξαντλείται στη στείρα αποστήθιση χρονολογιών, γεγονότων και ονομάτων. Για παράδειγμα, το μάθημα της βυζαντινής ιστορίας πάντα από τη φύση του οι μαθητές το θεωρούσαν δύσκολο, άρα βαρετό. Αποφάσισα και δραματοποίησα τη Βυζαντινή Ιστορία από το 330 μ.Χ. μέχρι το 1453, «πατώντας» πάνω στα κεφάλαια του σχολικού εγχειριδίου της Ε’ Δημοτικού. Δάσκαλοι το σκηνοθέτησαν και μαθητές το ανέβασαν στην αρχαία αγορά της Θάσου. Πέρασαν από τότε δώδεκα χρόνια. Κάποιους από τους μαθητές - ηθοποιούς εκείνης της παράστασης τους συναντώ στον δρόμο. Θυμούνται ακόμα ατάκες τους και μαζί την ιστορία, που έμαθαν παίζοντας. Με τέτοιους βιωματικούς τρόπους η ιστορία γίνεται το πιο όμορφο μάθημα των παιδιών».
Το επόμενο έργο για παιδιά που έχει σειρά να εκδοθεί είναι πάλι μια τραγωδία, η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη.
