από την εξουσία που έχει πάνω στην οικογένειά του και στη φυλή, γιατί αδυνατεί να αποδεχτεί τον μύχιο φόβο του για την αποτυχία και την αδυναμία, ένα φόβο που τον βασάνιζε σε όλη του τη ζωή, με ενδεχόμενο να ακυρώσει την ίδια την ύπαρξή του.
Μια σειρά ατυχών περιστατικών τον υποχρεώνει σε εξορία, αυτό ορίζουν οι απαράβατοι νόμοι, κι εκείνος, πρώτος απ’ όλους, οφείλει να τους σεβαστεί. Όταν όμως φτάνει η στιγμή που του επιτρέπεται να επιστρέψει, ο Οκόνκουο βρίσκεται αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα: οι Ευρωπαίοι έχουν φτάσει στο χωριό, οι ιεραπόστολοι έχουν φέρει τον διχασμό, όλα έχουν αλλάξει, τα πάντα γίνονται κομμάτια κι ο Οκόνκουο αγανακτεί, αγωνίζεται, μα έχει χάσει κάθε ελπίδα σε μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει πλέον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Υπερηφάνεια και προκατάληψη»
Συγγραφέας: AUSTEN JANE
«Είναι παγκόσμια αναγνωρισμένη αλήθεια πως ένας ανύπαντρος και πλούσιος άντρας έχει βέβαια ανάγκη από μια σύζυγο. Όσο και αν είναι λίγο γνωστά, λοιπόν, τα αισθήματα και οι απόψεις αυτού του ανθρώπου, όταν για πρώτη φορά έρχεται να κατοικήσει σε μια γειτονιά, η αλήθεια αυτή είναι τόσο καλά χαραγμένη στο μυαλό όλων των κοντινών γειτόνων του, ώστε αυτός πια ο κύριος να θεωρείται σαν νόμιμο κτήμα της μιας ή της άλλης κοπέλας». Ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα της Τζέιν Οστεν, όπου, μέσα από μιαν ιστορία χτισμένη πάνω στα γνώριμα μοτίβα της -έρωτας και γάμος, ελπίδες και διαψεύσεις- και σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα στη σοβαρότητα και τη σάτιρα, η συγγραφέας αναδεικνύεται σε ιστορικό και ηθογράφο της αγγλικής μεσοαστικής τάξης του ύστερου 18ου
αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Μηχανικοί Καταρράκτες»,
Συγγραφέας: Τριαντάφυλλος Σώτης
Ξάπλωσα ανάσκελα και κοιτούσα τις σκιές στο ταβάνι. Ποτέ δεν ξέρεις πότε και πού θα συμβεί η στραβή: φοβόμουν την Οκλαχόμα αλλά πριν από λίγα χρόνια, το 2007 ή το 2008, στο Ντιτρόιτ, είχε δολοφονηθεί ένας κομμωτής που γνώριζα, επρόκειτο για έγκλημα μίσους αλλά δεν συνελήφθη κανείς, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Και τον περασμένο Απρίλιο βρέθηκε δολοφονημένη η Κόκο - όταν είσαι μαύρος, τραβέλι, πουτάνα και τζάνκι, όλα μαζί και ταυτοχρόνως, πας φιρί φιρί να γίνεις σφαχτό κι η αστυνομία κάνει την πάπια. Δεν είχα ακούσει για εγκλήματα εναντίον ανθρώπων σαν εμένα στην Οκλαχόμα, αλλά ήμουν σίγουρος ότι είχαν γίνει. Η σκέψη με κράτησε ξάγρυπνο. Άκουγα τον Μπραντ να ξεβιδώνει το τεχνητό πόδι, να κάνει μπάνιο και να ξαπλώνει στο διπλανό κρεβάτι μ’ έναν αναστεναγμό στο μισοσκόταδο τον είδα να σκεπάζεται με το πάπλωμα της μάνας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα μού έφερε δάκρυα στα μάτια. Αναρωτήθηκα αν ο Μπραντ ονειρευόταν να ξυπνήσει με ολόκληρο το πόδι του, ακέραιος. Δεν κλαίω στις περιστάσεις όπου κλαίνε οι άνδρες - κλαίω σε όλες τις περιστάσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
