Σήμερα λοιπόν, θα μιλήσουμε για μία τέτοια γυναίκα επιστήμονα, που αφιέρωσε τη ζωή της στην έρευνα για τη θεραπεία δύσκολων και ανίατων πολλές φορές ασθενειών.
Πρόκειται για τη Γερτρούδη Έλιον, φαρμακολόγο και βιοχημικό, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη το 1918.
Ήταν μία εποχή, που το να είσαι γυναίκα επιστήμονας και ερευνήτρια, ήταν κάτι ασυνήθιστο έως και απαγορευμένο! Η επιστήμη και η έρευνα ήταν επαγγέλματα αποκλειστικά για άντρες. Οι γυναίκες ήταν μόνο για το νοικοκυριό.
Παρόλο το πνεύμα της εποχής, η Γερτρούδη Έλιον αγωνίσθηκε σθεναρά για την αγάπη της για τη φαρμακευτική έρευνα. Τελικά, βρέθηκε μία φαρμακευτική εταιρεία για να δεχθεί την ίδια και τις έρευνές της επάνω στον καρκίνο.
Παράλληλα, συνέχισε τις προσπάθειές της για να γίνει δεκτή σε ένα πανεπιστήμιο και για να λάβει διδακτορικό δίπλωμα. Την ημέρα εργαζόταν στην εταιρεία και τη νύχτα για το διδακτορικό της. Το πανεπιστήμιο της ζήτησε το αδιανόητο: Να εγκαταλείψει τη δουλειά της και να αφοσιωθεί μόνο στο διδακτορικό. Αυτή όμως δεν δίστασε στιγμή. Χωρίς δεύτερη σκέψη εγκατέλειψε το διδακτορικό και αφιερώθηκε στην έρευνα που διεξήγαγε στη φαρμακευτική εταιρεία, μία έρευνα που όπως φάνηκε αργότερα, ήταν τεράστιας σημασίας καθώς χάρη σε αυτή σώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι.
Μεταξύ άλλων, η Έλιον δημιούργησε δύο φάρμακα κατά της λευχαιμίας και το 1978 βρήκε έναν τρόπο τα αντιϊκά φάρμακα να κατευθύνονται μόνο εναντίον των ιών, χωρίς να προσβάλλονται τα υγιή κύτταρα. Για την ίδια όμως, η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν αυτή: Το να μην κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά της. Σε αυτή τη δύσκολη εποχή, το παράδειγμα της Έλιον μας θυμίζει ότι όλα είναι δυνατά, όταν το θέλουμε πολύ και επιμένουμε σε αυτό μέχρι τέλους!
Από την Τίνα Μιναρετζή
