Όπως σημειώνει στην «Ε», για εκείνον η δημιουργία είναι σύζευξη και ελπίδα. «Κάποτε έπαιρνα τα σύνεργά μου και έφευγα, Αλκαζάρ, Μεζούρλο… φτερούγιζα σαν χελιδόνια απ΄άκρη σε άκρη τον κάμπο. Σήμερα όλα μοιάζουν ξένα λες και ζούμε σε μια ξένη χώρα! Πριν μια δεκαετία έφτιαξα το καταφύγιό μου στους πρόποδες του Ολύμπου δίπλα στη θάλασσα και στα έλατα, ανάμεσα σε ροδιές, ελιές απολαμβάνοντας τη φύση και την παρέα αληθινών φίλων. Σήμερα αυτό το καταφύγιο που για εμένα λειτουργούσε και ως πηγή έμπνευσης δεν μπορώ να το επισκεφθώ. Βρήκα όμως μια νέα χαραμάδα φωτός ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους για να φωτίσει το καβαλέτο μου. Από την ταράτσα του σπιτιού μου, στο Φρούριο, βλέπω την πόλη, τον Κίσσαβο και τον Όλυμπο, την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Καθημερινά συνομιλώ με τον ουρανό και φτιάχνω ουρανογραφίες. Μια όμορφη εικαστική προσέγγιση όπου κάθε πίνακας απεικονίζει ένα ποίημα. Όλα τα χρόνια πάντα έτσι δημιουργούσα! Μια διαλεκτική του φωτός».
«ΟΥΡΑΝΟΓΡΑΦΙΕΣ» ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
Πλημμυρισμένη από γαλάζιο η νέα εικαστική συλλογή του Λάμπρου Γιώτη κοινωνεί τις μύχιες ευαισθησίες του και αποτίει φόρο τιμής στο ελληνικό μεγαλείο.
«Ο τίτλος “Ουρανογραφίες” είναι συμβολικός», υπογραμμίζει ο καλλιτέχνης. «Ζούμε σε μια χώρα που λούζεται από το γαλάζιο, λες και ο πάνσοφος δημιουργός δεν είχε άλλο χρώμα στην παλέτα του. Ως επακόλουθο ο τίτλος της συλλογής υποδηλώνει την ανάγκη του ανθρώπου να φτάσει το υπερούσιο. Η προσέγγιση του ανερμήνευτου και του άγνωστου αφυπνίζουν μέσα μου μια μεταφυσική αγωνία που διαπερνά τις εικόνες. Είναι η προσπάθεια της ψυχής να υπερβεί το πραγματικό και να εισέλθει στα μυστήρια της δημιουργίας. Και αυτή όπως και όλες μου οι συλλογές μιλούν για τη σχέση μου με τη φύση, τη ζωή, την πατρίδα μου, την ιστορία μας, αλλά και τις αξίες και τους αγώνες του λαού μας».
Χ.Β.
