Βρισκόμαστε στο 1945 και το Λονδίνο είναι ακόμη συγκλονισμένο από τον πόλεμο, ανασκαμμένο από τις βόμβες, καθημαγμένο από την ανέχεια. Ο δεκατετράχρονος Ναθάνιελ και η μεγαλύτερη αδελφή του Ρέιτσελ ζουν μακριά από τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, αναθέτοντας τη φροντίδα τους σε μια αινιγματική μορφή, τον «Σκόρο», όπως τον αποκαλούν τα παιδιά, που τον υποπτεύονται για εγκληματικές ενέργειες. Σταδιακά πείθονται ολοένα και περισσότερο και ανησυχούν ολοένα και λιγότερο καθώς αρχίζουν να γνωρίζουν το εκκεντρικό πλήθος των φίλων του: άντρες και γυναίκες με κοινή ιστορία, που όλοι τους φαίνονται αποφασισμένοι να προστατεύσουν και να εκπαιδεύσουν (με μάλλον ασυνήθιστους τρόπους) τη Ρέιτσελ και τον Ναθάνιελ.
Δέσποινα
Αύγουστος Κορτώ
Η Δέσποινα έχασε τον γιο της –τριάντα τριών χρονών παλικάρι, από μιαν αποκοτιά, μια φτυσιά στα μούτρα της Χούντας– κι έχει γυρίσει την πλάτη στον θρύλο που ξεπήδησε απ’ τον χαμό του: τι να την κάνει τη λατρεία του κόσμου, τους οπαδούς και τους πιστούς, όταν το παιδί της είναι μες στο χώμα; Κι έτσι επιστρέφει με τον νου στο μόνο καταφύγιο –στο παρελθόν– και ξαναζεί τα πάθη και τα λάθη της: το ακριτικό χωριό και τους γέρους γονείς της, το μωρό στα σπλάχνα της, με τον ανομολόγητο πατέρα, τον ξενιτεμό στην Αθήνα, στο αρχοντικό της Δεξαμενής. Από ψυχοκόρη αφέντρα και κυρά, γυναίκα του καλόκαρδου Σήφη, σύντροφος και στήριγμα στα μαύρα χρόνια της κατεχόμενης Κρήτης – μα πάνω απ’ όλα, μάνα του Χρήστου. Μια ιστορία γι’ αυτό που ζήλεψε ακόμα κι ο Θεός, την αγάπη της μάνας.
Δίνες και ευθύνες: Βιώματα και ερμηνείες στην εποχή των μνημονίων
Λούκα Τ. Κατσέλη
Ήταν η κρίση προβλέψιμη; Μπορούσε να είχε αποφευχθεί; Πόσο εφικτή ήταν η αναχαίτιση της επίθεσης των αγορών και η αποφυγή της ένταξής μας στο μνημόνιο; Αποτελούσαν οι πολιτικές λιτότητας και η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων μονόδρομο; Ποια είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον; Στα βασανιστικά αυτά ερωτήματα η Λούκα Τ. Κατσέλη καταθέτει απαντήσεις ως ελάχιστη συμβολή στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο.
