Ψιθυριστές κουβέντες και η πρώτη γνωριμία με τον Αστερίξ, τον Οβελίξ και τους συν αυτοίς: τον δρυίδη Πανοραμίξ, τον βάρδο του χωριού Κακοφωνίξ και τον αρχηγό Μασεστίξ: Μα τον Τουτατή, τι κόμικς ήταν αυτό! Μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Με αφορμή τον θάνατο του πατέρα και συνδημιουργού του Αστερίξ Αλμπέρ Ουντερζό (ο έτερος ήταν ο Ρενέ Γκοσινί) σε ηλικία 92 ετών η «Ε» ζήτησε από 3+1 Λαρισαίους να μιλήσουν για τον Αστερίξ και τον «πατέρα» του και συγκεκριμένα από τους κομίστες Θανάση Καραμπάλιο, Μέλανδρο Γκανά και Μάριο Μπόρα και τον συλλέκτη κόμικς και αντιδήμαρχο Λαρισαίων Γιώργο Σούλτη. Η μόνη προϋπόθεση να ξεκινάνε λέγοντας… Μα τον Τουτατή!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΑΜΠΑΛΙΟΣ
Μα τον Τουτατή έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας! Και μέσα σ' όλο αυτό μαθαίνουμε ότι "έφυγε" ο Ουντερζό. Το καλό είναι ότι έφυγε πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και όπως είχε πει όταν τον είχαν ρωτήσει "τι είναι ευτυχία και καλή ζωή": «Ευτυχία και καλή ζωή είναι να αφήσεις κάτι πίσω σου, πέρα από καλές αναμνήσεις. Να αφήσεις κάτι να σε θυμούνται». Κι αυτός ήταν ένας απ' αυτούς που δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα τον θυμάται ή να μην τον ξέρει ή να μην ξέρει τους ήρωές του. Μας συντρόφευσε όλα τα παιδικά μας χρόνια, τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που τον πρωτοδιάβασα, ήταν το αντίπαλο δέος του Λούκυ Λουκ. Ακόμη και τώρα που είμαστε σαραντάρηδες οι ιστορίες του διαβάζονται υπερβολικά ευχάριστα. Αλλωστε ο Αστερίξ έχει διπλά και τριπλά νοήματα, ανάλογα με το πόσο ετών είσαι όταν τον διαβάζεις αντιλαμβάνεσαι και διαφορετικά πράγματα. Μεγάλη απώλεια...
Αγαπημένο τεύχος: Οβελίξ και ΣΙΑ
ΜΕΛΑΝΔΡΟΣ ΓΚΑΝΑΣ
Μα τον Τουτατή, εκτός από τον κορονοϊό μάς έπεσε και ο ουρανός στο κεφάλι! Πέθανε ο πατέρας του Αστερίξ! Ο Αστερίξ είναι από τα κόμικς της εφηβείας μας. Το επόμενο στάδιο μετά από τα Μίκυ Μάους ήταν ο Λούκυ Λουκ και ο Αστερίξ. Ο Αλμπερτ Ουντερζό αποτελεί σύμβολο για όλους εμάς, είναι από τους πολυμεταφρασμένους -αν όχι ο πιο πολυμεταφρασμένος- κομίστες, όπου και να πας τον Αστερίξ και τον Οβελίξ τους ξέρουν. Είναι ίσως λίγο πιο κοντά σ' εμένα γιατί οι Γαλάτες ήταν λίγο... αναρχικοί και αντιστεκόντουσαν σθεναρά στους... τρελούς Ρωμαίους. Οι ιστορίες είχαν τρομερή δομή, είχαν ήρωες και αντιήρωες, ο Αστερίξ ήταν ο ήρωας, αλλά ο Οβελίξ ο αντιήρωας. Ο Αστερίξ είναι και πολιτικοποιημένο κόμικ, που βέβαια δεν είναι αντιληπτό από τα παιδιά, και που φαίνεται στη δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Οι χαρακτήρες είναι όλοι ένας κι ένας, θυμόμαστε για παράδειγμα τον Διχονίξ. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι όσοι έχουν κάνει κόμικς αναφέρονται σ' αυτόν, είναι σημείο αναφοράς για τους δημιουργούς παγκοσμίως. Σημαντικό επίσης και πρέπει να το αναφέρουμε είναι ότι έχουν εκδοθεί διάφορες σειρές, από διάφορους εκδότες, με διαφορετική σειρά και διαφορετική μετάφραση, ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε 4 εκδόσεις στα αρχαία ελληνικά, 3 στα κρητικά, τρεις στα ποντιακά κι άλλη μία στα κυπριακά.
Αγαπημένο τεύχος: Κατοικία των θεών.
ΜΑΡΙΟΣ ΜΠΟΡΑΣ
Μα τον Τουτατή από εδώ πάνω βλέπω πως ο ουρανός δεν είναι και τόσο κακός τελικά! Ο Αλμπερτ Ουντερζό ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και από τους πιο γνωστούς σχεδιαστές διεθνώς, με ένα κόμικ -τον Αστερίξ- που γνώρισε απρόσμενη επιτυχία. Βέβαια δεν ήταν το πρώτο τους κόμικ με τον Γκοσινί, αλλά ήταν αυτό που τους έδωσε τη διεθνή αναγνωρισιμότητα. Το πρώτο κόμικ της σειράς ήταν "Αστερίξ ο Γαλάτης" που βγήκε το 1959. Οι λόγοι για την επιτυχία που κατέγραψε ο Αστερίξ ήταν πολλοί: Ενας εξ αυτών ήταν ότι ο Ουντερζό είχε τη δυνατότητα να εικονογραφεί φοβερούς χώρους και να σε βάζει στην ατμόσφαιρα της ιστορίας με μοναδικό τρόπο: τα δάση, τα σπίτια, το γαλάτικο χωριό, με το που άνοιγες το κόμικ εξαφανιζόσουν από την πραγματικότητα. Ενας άλλος λόγος ήταν το ευφάνταστο και ευρηματικό σενάριο του Γκοσινί, που βασιζόταν σε ιστορικά γεγονότα, αλλά με μια χιουμοριστική και καυστική ματιά, πολλές φορές μπόλιαζαν και γεγονότα της εποχής που ζούσαν. Επίσης είχε αναγνωσιμότητα από κοινό τόσο παιδικό όσο και εφήβων και ενηλίκων, με την κάθε ηλικία να αντλεί ευχαρίστηση από διαφορετικά ερεθίσματα.
Αγαπημένο τεύχος: Ο Μάντης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΛΤΗΣ
Μα τον Τουτατή ο Ουντερζό ακολούθησε κι αυτός τη μοίρα των ανθρώπων. Ομως το έργο του είναι μοναδικό και θα ζήσει πολύ περισσότερο κι όσο υπάρχει άνθρωπος κι όσο υπάρχει χιούμορ. Επειδή είμαι και λάτρης των γαλλικών κόμικς, της ευρωπαϊκής σχολής δηλαδή, θεωρώ ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα δημιουργήματα στον χώρο της 9ης Τέχνης. Στη Γαλλία έχω δει να είναι στις βιβλιοθήκες όλων των σχολείων και πραγματικά αξίζει και μελέτης η δουλειά των Ουντερζό και Γκοσινί. Πρέπει να δούμε με σοβαρό τρόπο πώς θα μπορέσουμε αυτά τα πράγματα να τα περάσουμε και στην εκπαίδευση. Τα μηνύματα που περιέχονται -και ειδικά στα πρώτα τεύχη- είναι πολύ πολύ σημαντικά. Στη ζωή μου και σε πολλά γεγονότα που μου συμβαίνουν έρχονται στο μυαλό μου ατάκες του Ουντερζό και του Γκοσινί.
Αγαπημένο τεύχος: Κατοικία των θεών.
Του Θανάση Αραμπατζή
