Πρεμιέρα πραγματοποίησαν οι παραγωγές «Οι Αεροναύτες», «Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης», «Στον Λαβύρινθο» και «Sonic η Ταινία».
Ο ουρανός είναι ανοιχτός!
ΟΙ ΑΕΡΟΝΑΥΤΕΣ
(The Aeronauts)
Δραματική Βιογραφία- Διάρκεια: 100΄-Παραγωγή: Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., 2019- Σκηνοθεσία: Τομ Χάρπερ- Σενάριο: Τομ Χάρπερ και Τζαν Θορν-Πρωταγωνιστούν: Φελίσιτι Τζόουνς, Έντι Ρεντμέιν, Χιμές Πατέλ, Φίμπι Φοξ, Τομ Κόρτνεϊ, Αν Ριντ, Βενσάν Περέζ–Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
Λονδίνο, 1862. O αστρονόμος και μετεωρολόγος Τζέιμς Γκλέισερ (Έντι Ρεντμέιν), προσπαθεί να αποδείξει τη θεωρία του ότι ο άνθρωπος μπορεί να προβλέψει τον καιρό. Και ενώ αντιμετωπίζει τον χλευασμό των συναδέλφων του, ψάχνει ένα αερόστατο, με το οποίο θα ξεπεράσει το ρεκόρ ύψους, καταγράφοντας τις τιμές που χρειάζεται για την έρευνά του. Στο πρόσωπο της Αμέλια Ρεν (Φελίσιτι Τζόουνς) βρίσκει την ιδανική πιλότο και αφού την πείθει, ξεκινούν την πτήση τους με το αερόστατο «Μαμούθ».
Το βιβλίο του συγγραφέα βιογραφιών Ρίτσαρντ Χολμς, «Falling Upwards: How We Took to the Air» (2013), στο οποίο βασίζεται η ταινία, περιγράφει τις προσπάθειες πρωτοπόρων αεροναυτών να ανακαλύψουν τα μυστικά της ατμόσφαιρας. Ανάμεσα στους ένθερμους και επίμονους επιστήμονες ήταν και οι Τζέιμς Γκλέισερ και Χένρι Κόξγουελ. Οι δυο άντρες κατάφεραν να πετάξουν με το αερόστατό τους σε ύψος άνω των 32.000 ποδιών, με κίνδυνο της ζωή τους, αλλά και με σωτήρα τον Κόξγουελ.
Ωστόσο, στο σενάριο των Τομ Χάρπερ και Τζαν Θορν ο Κόξγουελ, με σημαντικότατη συνεισφορά στη μελέτη των μετεωρολογικών φαινομένων, παραμερίζεται και στη θέση του μπαίνει η θαρραλέα και γοητευτική Αμέλια. Η «βασισμένη σε αληθινή ιστορία» πλοκή, δεν σημαίνει πως η αφήγηση ταυτίζεται με τα αληθινά γεγονότα. Καμιά ταινία άλλωστε και κανένας σκηνοθέτης δεν μπορούν να μεταφέρουν με ακρίβεια τις στιγμές, όταν μεγάλες ανακαλύψεις φώτισαν το μυαλό εξαιρετικών ανθρώπων. Μπορούν μόνο να συναρμολογήσουν με την άκρη του δαχτύλου της δημιουργικότητας την εντύπωση που τους άφησε η ανάγνωση των περιπετειών τους. Απαραίτητη, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, είναι τελικά η Αμέλια. Με ανοικτές πληγές, φόβους και λάθη που θέλει να αποφύγει, είναι η φωνή της λογικής που έρχεται σε σύγκρουση με την επιθυμία του Τζέιμς Γκλέισερ για αθανασία. Όταν το ανθρώπινο «είναι» στοχεύει με κάθε κόστος να αφήσει ένα αποτύπωμά του σε αυτή τη γη, το μυαλό του υπηρέτη της επιστήμης καρτερά να μείνει στις επόμενες γενιές μια μικρή του αναλαμπή, μια σειρά γράμματα στο χαρτί που ίσως αλλάξει ζωές.
Η αφήγηση ακολουθεί τη μορφή της κλασικής βιογραφικής ταινίας. Οι αναδρομές στο παρελθόν είναι χαρακτηριστικό του είδους, όπως και η μάχη της νέας εποχής και των νέων ιδεών με το παλιό και το κατεστημένο, καθώς και ο θρίαμβος των πρώτων επί των τελευταίων. Ο Τζέιμς Γκλέισερ παλεύει στο Βικτωριανό Λονδίνο με την επιστημονική κοινότητα και τις παρωχημένες απόψεις της. Η πίστη του πως ο καιρός μπορεί με τα κατάλληλα μέσα να προβλεφθεί, φαντάζει σαν παραλογισμούς ενός τρελού. Και το είδος, όμως, μένει πιστό στη δική του δομή και το ταξίδι στον αέρα είναι συναρπαστικό και αγωνιώδες.
Εμείς, ως σύγχρονοι «αεροναύτες» που πετούν στον αέρα μέσα σε προστατευμένα αεροπλάνα, δεν γίνεται να φτάσουμε με τη σκέψη μας το τι έκαναν οι αεροναύτες τον 19ο αιώνα, πόσες φορές αυτό το πέταγμα με το αερόστατο στάθηκε μοιραίο ή πόσες φορές ένα αερόστατο γκρέμισε φιλοδοξίες και ανθρώπους στη γη. Η ταινία και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ο Τζέιμς και η Αμέλια στην πτήση τους προς τα αστέρια, ξεπερνούν την πιο μεγάλη φαντασία. Στην απεραντοσύνη του ουρανού και ανάμεσα στα πότε πάλλευκα και πότε γκρι σύννεφα, τα εφέ χορεύουν υπέροχα το πολύχρωμο μπαλόνι στον αέρα.
Μαζί τους «χορεύουν» και οι αεροναύτες, το υπέροχο ντουέτο των Φελίσιτι Τζόουνς και Έντι Ρεντμέιν το οποίο, μετά τη ζωή του Στίβεν Χόκινγκ «Η Θεωρία των Πάντων» του 2014, συναντιέται αυτή τη φορά στους αιθέρες. Η Τζόουνς υποδύεται με αυτοπεποίθηση την παθιασμένη, μπροστά από την εποχή της, Αμέλια. Δεν υποκλίνεται στα όσα επιτάσσει η εποχή για τις γυναίκες, και ο αρχικός της δισταγμός στα σχέδια του Τζέιμς δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά η δύναμη που την κρατάει ζωντανή. Αν και είναι πιο αυθόρμητη και μοιάζει άμυαλη μπροστά στον σοβαρό, και με μόνο ενδιαφέρον για τις μετρήσεις της θερμοκρασίας και της υγρασίας, Τζέιμς, του υπενθυμίζει την ανάγκη για τον κατευνασμό της υπερβολής που προκαλούν όσα τους πονούν. Από την πλευρά του ο Τζέιμς του Ρεντμέιν είναι ένας ευάλωτος χαρακτήρας που αποζητά δικαίωση. Η ανάγκη του όμως δεν είναι μόνο η δικαίωσή του από τον επιστημονικό του κλάδο, αλλά και το μοίρασμα της ίδιας αγάπης για την αεροναυτική με έναν άλλο άνθρωπο. Οι δύο πρωταγωνιστές συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, όπως και οι χαρακτήρες τους. Τόσο αντίθετοι η Αμέλια και ο Τζέιμς, βρίσκουν ο ένας στον άλλο την επαφή που είχαν χάσει και έψαχναν. Συνεργάτες και φίλοι σε κάτι τόσο μοναδικό κάνουν την ταινία μοναδική στο είδος της! ***½/5
Από τη
Δέσποινα Τριανταφυλλίδου.
φιλόλογο, διδάκτορα Κινηματογράφου
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
