Τον «Μαριάμπα» του Γιάννη Σκαρίμπα, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα του ελληνικού μεσοπολέμου, αλλά και ευρύτερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, μετέφρασε στα αγγλικά ο Leo Marshall και το βιβλίο κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις του Κέντρου Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, ανοίγοντας ένα σημαντικό κανάλι για την επαφή της πεζογραφικής μας παράδοσης με το εξωτερικό. Κοινωνιολόγος, γλωσσολόγος, πανεπιστημιακός και μεταφραστής, ο Leo Marshall μπορεί να ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά έρχεται συχνά στην Ελλάδα, όντας εξαιρετικός γνώστης της ελληνικής λογοτεχνίας, παλαιότερης και σύγχρονης. Εξίσου καλός γνώστης και μελετητής της πεζογραφίας μας -με πολλά σχετικά βιβλία στο ενεργητικό του- είναι ο Δημήτρης Τζιόβας, καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, ο οποίος προλογίζει την έκδοση του «Μαριάμπα». «Ο μεταφραστής Leo Marshall επιδιώκει να μεταφράζει απαιτητικά κείμενα» λέει ο Δ. Τζιόβας: «Είχε ξεκινήσει με το βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου "Να ακούω καλά το όνομά σου" το 2000 και για τη μετάφραση αυτή βραβεύτηκε το 2002 με το Hellenic Foundation for Culture Translation Award σε μια τελετή που οργανώθηκε στο Λονδίνο από το TLS και τη Society of Authors. Έκτοτε ο μεταφραστής άρχισε να δουλεύει με δική του πρωτοβουλία στη μετάφραση του "Μαριάμπα" γιατί το θεωρεί σπουδαίο κείμενο. Η μετάφραση του "Μαριάμπα" είναι η πρώτη σε ξένη γλώσσα και ο καιρός θα δείξει τι απήχηση θα έχει. Βέβαια, η προσοχή όλων των ξένων αναγνωστών στρέφεται σε σύγχρονα κείμενα και όχι σε παλαιότερα αλλά θα δούμε». Ρωτάμε τον Δ. Τζιόβα για τη σειρά "Birmingham Modern Greek Translations" στην οποία έχει ενταχθεί η μετάφραση του «Μαριάμπα» κι όπου ήδη κυκλοφορούν μεταφράσεις βιβλίων των Κ. Π. Καβάφη, Στρατή Δούκα, Δημήτρη Χατζή, Μένη Κουμανταρέα, αλλά και των νεώτερων Σωτήρη Δημητριου, Μισέλ Φάις, Χάρη Βλαβιανού και Ηλία Μαγκλίνη: «Ο στόχος της μεταφραστικής σειράς την οποία επιμελούμαι είναι να προβάλει σημαντικά ελληνικά κείμενα σε αξιόλογες μεταφράσεις. Μάλιστα κάποια από αυτά τα κείμενα όπως η "Ιστορία ενός αιχμαλώτου" του Δούκα και τα "Ποιήματα" του Καρυωτάκη συνοδεύονται από σημειώσεις που θα άξιζαν να περάσουν και σε ελληνικές εκδόσεις. Τα βιβλία πωλούνται μέσω του Amazon καθώς και από το βιβλιοπωλείο Κόσμος της Αμερικής». Το κείμενο του Σκαρίμπα είναι έρρυθμο, παίζει συνεχώς με τους ήχους των λέξεων και απαιτεί τη συγκέντρωσή μας ακόμα κι όταν το διαβάζουμε στα ελληνικά. Ιδού, αμέσως, ένα δείγμα του πρωτοτύπου, που θα μας βοηθήσει να θυμηθούμε τον δαιμόνιο λόγο του συγγραφέα, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του μεταφραστικού εγχειρήματος: «Η γραμμή του φεγγαριού η λεπτότατη -ένας κρίκος χρυσός- βούλιαζε μεσ' σ' ένα σύννεφο μπλάβο. Μπορεί νάκανε κι' ένα ταξίδι χρυσό ή ένα γύρο λογικό μεσ' στην πόλη. Το στοχάζονταν αυτό το ταξίδι πολύ, αυτή την αναχώρηση, τη σαν ποδοβολητό προς το Νότο. Σχεδόν άκουγε τη βραχνή φωνή ενός βαποριού να σβείνει τις γραμμές των οριζόντων. Νάφτανε -λέει- τότε σε μια πολιτεία θολή κι' ευθύς να κόλλαε ένα μπιλιετάκι στην πόρτα. "Μόνον κουρντίζω βιολιά". Όπ' αμέσως να γίνονταν ύποπτος -μάλλον- πως - φαιδρός ή αστείος. Οι άνθρωποι να τον κοιτάζαν περίεργα, να τον παρατήραγαν ειρωνικά τα γκαρσόνια. Οι γυναίκες να μη μιλούσαν, παρά ευθύς ως προσπέρναε να τον δείχναν στις άλλες: τον βλέπετε αυτόν;… Κι' αυτές θα τον έβλεπαν».
(πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ :Β. Χατζηβασιλείου)
