Το Σακρομόντε και οι σπηλιές του υπήρξαν πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες όπως ο Ντεμπυσύ, ο Γκλίνκα, και ο Λόρκα και εξακολουθούν να αποτελούν πόλο έλξης για τουρίστες και εκλεκτούς επισκέπτες της Ισπανίας. Το ντοκιμαντέρ αναβιώνει τη μνήμη της πιο φλαμένκο γειτονιάς στη Γη: του Σακρομόντε. Διά των επιζώντων της χρυσής του εποχής που χάθηκε, των ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών που ασχολήθηκαν με το φλαμένκο, θα διανύσουμε το παρελθόν για να ξαναβρούμε τις ρίζες τους και τις αναμνήσεις τους. Επί 200 χρόνια, στο Σακρομόντε, στις σπηλιές που βρίσκονταν στις πλαγιές του, κατοικούσαν οι τσιγγάνοι, οι οποίοι το προτίμησαν επειδή πήγαιναν πολύ προσκυνητές στο Αβαείο του Σακρομόντε, που αποτελούσαν πηγή εσόδων γι’ αυτούς. Το φλαμένκο δεν έγινε απλώς μέσο διασκέδασης των προσκυνητών και για να κερδίζουν τα προς το ζην, αλλά μια τέχνη που μεταδίδεται από τους γονείς στα παιδιά. Στη δεκαετία του ’60 η γειτονιά έφτασε στο αποκορύφωμά της, με 4.000 κατοίκους που ασχολούνταν όλοι με το φλαμένκο, όλοι ήξεραν να παίζουν κιθάρα, να τραγουδούν ή να χορεύουν. Οι πλημμύρες του 1963 προκάλεσαν την μετεγκατάσταση όλων των κατοίκων της γειτονιάς και η οικογένεια του φλαμένκο διασκορπίστηκε σε άλλες περιοχές της Γρανάδας, με αποτέλεσμα να μην ξαναϋπάρξει αυτό το κλίμα του συλλογικού χορού και του τραγουδιού που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
