Ο κ. Βούλγαρης που σήμερα στις 9 μ.μ. θα βραβευτεί από τον δήμαρχο Λαρισαίων Απόστολο Καλογιάννη και την Κινηματογραφική Λέσχη για την πολύτιμη προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο και γενικότερα στον ελληνικό πολιτισμό, στη συνέντευξή του μιλά για τη σχέση του με τη Λάρισα, τους νέους κινηματογραφιστές που διαθέτουν μέσα που στην εποχή του φάνταζαν όνειρο μακρινό, αλλά και για τα σχέδιά του. Αναφέρει δε ότι «Το κινηματογραφικό περιβάλλον δεν είναι καθόλου φιλικό, αν και γίνονται προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση», ενώ επισημαίνει ότι «εμείς είχαμε να αφηγηθούμε γεγονότα πολιτικά, ιστορικά, που είχαν σημαδέψει τον τόπο, τώρα αυτά τα γεγονότα για τις νέες γενιές είναι μακρινά, είναι -αν θέλετε- σίγουρα μια βάση ιστορική, αλλά όχι τόσο νωπή όσο για τις δικές μας γενιές που σημαίνει ότι οι νέοι κινηματογραφιστές είναι περισσότερο απελευθερωμένοι».
Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
*Είναι η δεύτερη φορά που βραβεύεστε στη Λάρισα, η πόλη αναγνωρίζει εμπράκτως τη συνεισφορά σας στον ελληνικό κινηματογράφο…
-Με συγκινεί το γεγονός αυτό. Τη Λάρισα την ξέρω, έχω κάνει θέατρο με τη Βαγενά και έχω πολλούς φίλους… Οπότε είναι αμοιβαία η έλξη. Ευχαριστώ τον Δήμο Λαρισαίων και την Κινηματογραφική Λέσχη γι’ αυτή τους την κίνηση.
*Πώς βλέπετε την πορεία του νεοελληνικού κινηματογράφου;
-Είναι μία γενιά ταλαντούχα και που αγαπάει αυτό το μέσο. Είναι μία γενιά τυχερή γιατί έχει πρόσβαση και εργαλεία κινηματογράφησης που για μας ήταν ένα όνειρο πολύ μακρινό. Εννοώ ότι ένας νέος, σε πολύ μικρή ηλικία, μπορεί να κινηματογραφήσει, να αφηγηθεί μία ιστορία εγκαίρως και να δει τι εικόνες έχει στο μυαλό του κι αν θα συνεχίσει να κάνει αυτή τη δύσκολη δουλειά. Σίγουρα είναι πολίτες μιας άλλης εποχής με άλλες δυνατότητες απ’ αυτές που είχαμε εμείς και με άλλες ανάγκες αφηγηματικές. Δηλαδή εμείς είχαμε να αφηγηθούμε γεγονότα πολιτικά, ιστορικά, που είχαν σημαδέψει τον τόπο, τώρα αυτά τα γεγονότα για τις νέες γενιές είναι μακρινά, είναι -αν θέλετε- σίγουρα μια βάση ιστορική, αλλά όχι τόσο νωπή όσο για τις δικές μας γενιές που σημαίνει ότι είναι περισσότερο απελευθερωμένοι σε αυτό το προσωπικό στοίχημα που βάζει ο καθένας.
*Είναι φιλικό το κινηματογραφικό περιβάλλον;
-Όχι, δεν είναι καθόλου φιλικό. Το Κέντρο Κινηματογράφου έχει χρόνια να πάρει κάποια απόφαση… Υπάρχει βέβαια ένα νομοσχέδιο που χρηματοδοτεί παραγωγές και δείχνει ενδιαφέρον να προσελκύσει ξένες παραγωγές, αλλά αυτό που ενδιαφέρει τους νέους κινηματογραφιστές είναι μία μεγαλύτερη ζεστασιά όχι απλώς ιδεολογική, αλλά μία πρακτική για να τους δοθεί η δυνατότητα να κάνουν αυτό που πιστεύουν και θέλουν…
*Είναι στο μυαλό σας άλλη μία ταινία;
-Από τη στιγμή που ακόμη αντέχω να κάνω σινεμά πάντα είναι στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει κινηματογραφιστής που να μην σκέφτεται να κάνει κάποια ταινία. Αυτό όμως θα έχει συνέχεια από τη στιγμή που οι προϋποθέσεις, για το δύσκολο αυτό εγχείρημα, είναι ευνοϊκές, δηλαδή θα βρεθούν εγκαίρως τα χρήματα και όλα τα άλλα. Αλλά ότι θέλω να κάνω ιστορίες που με συγκινούν είναι βέβαιο.
* «Ηλία, ρίχτο» έχουν περάσει τόσα χρόνια κι όμως η φράση αυτή τη χρησιμοποιούμε ξανά και ξανά…
- Είναι ίδιον του κινηματογράφου ότι αυτός που φτιάχνει τις ταινίες εκπλήσσεται από τις αντιδράσεις του κόσμου. Το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια και το «Ηλία, ρίχτο» έχει γίνει μία φράση συμβολική μου κάνει εντύπωση και το γουστάρω…
