Δημιουργήθηκε για να στεγάσει την τεράστια συλλογή σε έργα Τέχνης και βιβλία του συλλέκτη ιατρού Γιώργου Κατσίγρα, την οποία κληροδότησε στον Δήμο Λαρισαίων. Από τότε πέρασαν δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, στην Πινακοθήκη φιλοξενήθηκαν εκατοντάδες εκθέσεις, ενώ κατά τα τελευταία χρόνια γνώρισε αξιομνημόνευτη άνθηση. Εφτασε όμως η στιγμή ο χώρος που φιλοξενεί τη μόνιμη συλλογή του Κατσίγρα να αλλάξει, να περάσει στη νέα εποχή όπως προτάσσουν οι σύγχρονες μουσειολογικές προσεγγίσεις και να επανατοποθετήσει τον εαυτό της στο σημερινό μουσειολογικό γίγνεσθαι. Την επόμενη Κυριακή 31 Μαρτίου λοιπόν ο εξολοκλήρου νέος χώρος της Πινακοθήκης θα εγκαινιαστεί από τον πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου Νίκο Βούτση, παρουσία του υφυπουργού Πολιτισμού Κωνσταντίνου Στρατή.
Η «Ε» βρέθηκε στον ερμητικά κλειστό για… αδιάκριτα βλέμματα νέο χώρο που θα φιλοξενήσει τη μόνιμη συλλογή και συνομίλησε με την αντιπρόεδρο της Πινακοθήκης κ. Αννυ Ψάρρα και τον υπεύθυνο της μουσειογραφικής μελέτης της ομάδας aether:arch αρχιτέκτονα μηχανικό ΑΠΘ MSc, PgDS κ. Αντώνη Μόρα. Η κ. Ψάρρα τόνισε ότι «Μετά από 16 χρόνια λειτουργίας της Πινακοθήκης έπρεπε να προχωρήσουμε στον επανασχεδιασμό του χώρου για την καλύτερη δυνατή ανάδειξη του εύρους του πλούτου της δωρεάς Γ.Ι. Κατσίγρα. Να δώσουμε νέες αφορμές επαναπροσέγγισης των επισκεπτών, δίνοντας μια νέα δυναμική στη μόνιμη συλλογή αξιοποιώντας τις ψηφιακές εφαρμογές και τη σύγχρονη τεχνολογία.
Τα τελευταία χρόνια μέσα από τον στρατηγικό σχεδιασμό που υλοποιήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο και την Καλλιτεχνική Επιτροπή, το μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, αναδείχτηκε σε ένα χώρο πολυπολιτισμικό πανελλαδικής εμβέλειας και κύρους. Φιλοξενήθηκαν εκθέσεις εξαιρετικής ποιότητας και συνεργασίες με τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας. Προτεραιότητα ήταν «το άνοιγμα» κατ' αρχάς στην τοπική κοινωνία, στις συλλογικότητες της πόλης, στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η επανέκθεση της συλλογής, σε αυτή τη χρονική συγκυρία έρχεται ως επιστέγασμα της ανοδικής πορείας του Μουσείου Κατσίγρα». Ο Αντώνης Μόρας μας ξενάγησε στους νέους χώρους, ενώ κατά την «ξενάγηση» αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο διαρθρώνονται πια οι νέοι χώροι, μας είπε λοιπόν: «Η πρώτη αίθουσα είναι αφιερωμένη στο Πνεύμα του Τόπου, με 4 θεματικές ενότητες σύμφωνα με τη μουσειολογική μελέτη της Συραγώς Τσιάρα. Στην πρώτη αίθουσα έχουμε τα πρώτα έργα που αφορούν στον τόπο και απαντούν στην ερώτηση ”τι πήρε ο Κατσίγρας από την περιοχή;”. Σ’ αυτή την αίθουσα κινούμαστε κυκλικά, ξεκινάει από το δομημένο περιβάλλον και πηγαίνουμε στο αδόμητο. Σε κάθε ενότητα υπάρχει κάποιο κεντρικό έργο, σ’ αυτή είναι η ”Πολιτεία” του Αστεριάδη. Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρεί κάποιος μπαίνοντας στην αίθουσα είναι ένας κεντρικός όγκος που στο εσωτερικό του θα υπάρχει μία παράλληλη προβολή που θα εστιάζει σε έργα αυτής της ενότητας. Επίσης θα δούμε μια ανακατασκευή του γραφείου του Κατσίγρα με τα έπιπλα του Σλήμαν, όπου θα προβάλλεται ο χαρακτήρας και το πρόσωπο του συλλέκτη. Στη δεύτερη ενότητα που φέρει τον τίτλο ” Ιδανικά πλάσματα” έχουμε κυρίως προσωπογραφίες και τα γνωστά πορτρέτα διανθισμένα με νέα έργα. Επίσης μπορεί να παρατηρήσει κανείς κάποια στρατηγικά τοποθετημένα παράθυρα τα οποία επιχειρούν τη σύνθεση με άλλες ενότητες, έργα που ”κολλούσαν” και με τη μία ενότητα και με την άλλη, σχήμα που σου δημιουργεί και μια προσδοκία για το τι ακολουθεί μετά. Η τρίτη ενότητα τιτλοφορείται ”Οικειότητα” και στην ουσία έχει μία εσωτερική αφήγηση που ξεκινάει από τη λεπτομέρεια, από την έμφαση στο ανθρώπινο σώμα, για να φτάσει στο τέλος στις σχέσεις, τη ζωή, την οικογένεια και στις εκφάνσεις αυτής. Στο μεταίχμιο μεταξύ της τρίτης και τέταρτης ενότητας υπάρχει μία προβολή που θα ονομάζεται “my gallery”, μια ιδέα της Συραγώς Τσιάρα, στην οποία διάφοροι άνθρωποι θα μιλούν για έργα της συλλογής πολύ αγαπημένα σ’ αυτούς. Η τέταρτη και τελευταία ενότητα που είναι και η κορωνίδα της κλιμάκωσης αναφέρεται στην ”Αγωνιστικότητα”, που δεν περιορίζεται σε μια αγωνιστικότητα που έχει να κάνει με τον πόλεμο -αν και έχει τμήματα που αναφέρεται σ’ αυτόν-, αλλά σε μια αγωνιστικότητα που έχει να κάνει με την καθημερινή ζωή η οποία βιώνεται με διαφορετικό τρόπο από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εχει να κάνει με την αγωνιστικότητα της εργασίας, την αγωνιστικότητα της γυναίκας. Και φυσικά υπάρχουν πολύ δραματικά έργα που αναφέρονται στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Κατοχή, στον Εμφύλιο… Γι’ αυτό σ’ αυτόν τον χώρο έχουμε επέμβει και στην οροφή και είναι βαμμένος με σκούρα χρώματα» επισήμανε ο κ. Μόρας.
