“Επρόβαλες στη στράτα
κι ο ουρανός φωσφόρισε!
Χαμογελούσες
κι άνθιζ' ένα γιασεμί!
Ύστερα έσυρες το χορό
και τους θαυμαστές
κεντούσες με τη φλόγα σου!
Παραθέτω μια αυθαίρετη επιλογή στίχων, από την πρόσφατη ποιητική δημιουργία του φίλου εκπαιδευτικού Γιάννη Ζαρογιάννη με τίτλο «Πορεία» που τόσο εύστοχα και μοναδικά συνεχίζει τη διαδρομή του, σ' ένα χώρο ευαισθησίας και προβληματισμού. Τον πρόλογο της έκδοσης επιμελείται με τη γνωστή της κριτική σκέψη και περίσσευμα ψυχής η φίλη λογοτέχνης και εκπαιδευτικός Βασιλική Μάνδαλου. Το λιτό εξώφυλλο, όπως πάντα, μια εικαστική σύνθεση του Χρήστου Ζαρογιάννη, γιου του ποιητή - συγγραφέα.
Η θεματική του Γιάννη Ζαρογιάννη κινείται σε μια ευρεία γκάμα, όπου κυριαρχεί το πανανθρώπινο αίσθημα δικαιοσύνης, η κοινωνική ανισότητα, ο καταγγελτικός πολλάκις λόγος και η ευαισθησία μέσα από στίχους κοινωνικούς και έντονου ερωτισμού, με ρομαντική βεβαίως διάθεση, ενός ποιητή-γλωσσοπλάστη και άριστου χειριστή του λόγου. Στοιχεία ευδιάκριτα που συνδέουν την άρτια τεχνική του συγγραφέα– ποιητή, στη διαδρομή μιας ώριμης πορείας που η έλευση των χρόνων κληρονόμησε στο δημιουργό μια ξεχωριστή ποιότητα και ωριμότητα που εκπλήσσει. Η βιωματική γραφή, η τρυφερότητα της ματιάς και η γεμάτη χυμούς απλότητα της γλώσσας, στοιχεία επίσης θετικά που σηματοδοτούν και την ιδιότητα του ποιητή, εκείνη του συνειδητού εκπαιδευτικού.
Ποιητής με σταθερό βηματισμό ανοδικής πορείας, όπως αποδεικνύουν οι προηγούμενες συλλογές του, ο Γ. Ζαρογιάννης στη νέα του συλλογή συγκεντρώνει ποιήματα επί παντός του επιστητού. Ειλικρινής κατάθεση ψυχής, διανθισμένη με μεράκι και συγκίνηση, αλλά χωρίς άκαιρους συναισθηματισμούς.
Τρυφερός ποιητής της επαρχίας – χρησιμοποιώ με πολύ σεβασμό τον τοπικό προσδιορισμό – προκαλεί συγκίνηση και προβληματισμό με τους στίχους του.
Γράφει ποίηση λιτή, προσεγγίζοντας ένα ευρύ κοινό που μετέχει ενεργά και έντονα στον ψυχισμό του δημιουργού. Σύντομες ιστορίες, έντονα στιγμιότυπα ζωής, σ' έναν ατέρμονα χρονικό ορίζοντα τα ποιήματά του, όπου κυριαρχούν οι άνθρωποι, ο έρωτας, η φιλοπατρία, η δυσμένεια των γεγονότων και εν τέλει η υποβόσκουσα ελπίδα, ένα αχνό φως που τρεμοσβήνει στον εφιάλτη του σήμερα.
Οι σκέψεις που ενεργοποιεί ο Γ. Ζαρογιάννης τοποθετώντας τες αρμονικά στο οικοδόμημα της ποίησης, συνιστούν τον προσωπικό του εσωτερικό αρμό της γραφής. Μνήμες ξετυλίγονται με αφορμή μια φωτογραφία, σκέψεις αναδεύονται στη θέα μιας σκηνής του δρόμου ή στην κίνηση του τοπίου μιας οδυνηρής πορείας. Η ζωή του ποιητή, όπως όλων μας, μια διαδρομή διαρκούς ευαισθησίας, ή αν θέλετε φίλοι αναγνώστες, πολλές διαδρομές, τροχιές παράλληλες αλλά και διασταυρούμενες. Η “Πορεία” του Γ. Ζαρογιάννη, ένα βιβλίο της καρδιάς.
Θανάσης Μάργαρης
