Από τη μία, το σωματείο με την επωνυμία «Αγροτικό Εθνογραφικό Μουσείο Αραδοσιβίων», καταγγέλλει τη δημοτική αρχή Ελασσόνας ότι αδιαφορεί έναντι της υποχρέωσής της να αναλάβει τη λειτουργία του Μουσείου και ότι αρνείται να πληρώσει το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ από την άλλη ο δήμαρχος Ελασσόνας κ. Νίκος Ευαγγέλου ερωτηθείς για το θέμα, από την «Ε», απαντά: «Να μας δώσουν (τα μέλη του σωματείου) τα κλειδιά του Μουσείου να το λειτουργήσουμε!».
Όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρος του σωματείου κ. Κώστας Σαχινίδης, «το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 2010 και μέχρι το 2013, λειτουργούσε με εργοταξιακό ρεύμα. Έκτοτε αυτή την υποχρέωση έπρεπε να αναλάβει ο Δήμος Ελασσόνας, καθώς το Μουσείο του ανήκει. Μάλιστα υπάρχει και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ελασσόνας, για την αποδοχή της ιδιοκτησίας του και την ευθύνη της λειτουργίας του. Εμείς σαν σωματείο, προσπαθούμε χρόνια να διατηρήσουμε το Μουσείο «ζωντανό» και με πρωτοβουλία μας ξεναγούμε εθελοντικά μαθητές και επισκέπτες τους στους χώρους του, όπου εκτίθενται αντικείμενα της λαϊκής μας παράδοσης, τα οποία έχουν προσφερθεί από το σωματείο».
Ο δήμαρχος Ελασσόνας, κ. Ευαγγέλου, από την πλευρά του απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της «Ε», αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει «ομιχλώδες τοπίο» όσον αφορά στην ιδιοκτησία του μουσείου, και ότι ο Δήμος Ελασσόνας βρίσκει εμπόδια στη λειτουργία του.
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Μόλις παραδοθούν τα κλειδιά του κτιρίου στον Δήμο και η χρήση του, όπως κάθε δημοτικού κτιρίου, βαρύνει πραγματικά τον Δήμο, τότε θα πληρωθεί και η παροχή ρεύματος.
Η δημοτική αρχή είναι υπόλογη έναντι των πολιτών για την περιουσία του δήμου, αφού ουσιαστικά τους ανήκει. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να πληρώνει πάγια έξοδα λειτουργίας ενός κτιρίου για την προσωπική προβολή κάποιου, ο οποίος με τα λεφτά των συμπολιτών μας θέλει να κάνει, ανέξοδη, προσωπική προβολή. Κύριο μέλημά μας εξαρχής ήταν και παραμένει, η προάσπιση των συμφερόντων του δήμου, χωρίς λαϊκισμούς και τυμπανοκρουσίες».
300 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα επιστολή, την οποία φέρεται να υπογράφουν 300 δημότες της Ελασσόνας, με μοναδικό αίτημά τους «να δοθεί ηλεκτρικό ρεύμα στο Μουσείο της Αγροτιάς από τον δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο Ελασσόνας».
Συγκεκριμένα, στην επιστολή αναφέρονται τα εξής:
«Εμείς οι δημότες του Δήμου Ελασσόνας, που υπογράφουμε το κείμενο αυτό αιτούμαστε: Να γίνουν όλες οι νόμιμες ενέργειες από τον Δήμο Ελασσόνας, που είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης του κτιρίου του Μουσείου Αραδοσιβίων, για να δοθεί επιτέλους ηλεκτρικό ρεύμα στο κτίριο του μουσείου της αγροτιάς.
Θεωρούμε αναγκαίο και απαραίτητο για τον Δήμο μας και για τον πολιτισμό του τόπου, το μεγαλύτερο Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής Ελασσόνας να έχει ηλεκτρικό ρεύμα, ώστε να επιτελεί απρόσκοπτα τους σκοπούς του».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Σύμφωνα με όσα είχε αναφέρει ο κ. Σαχινίδης σε ομιλία του κατά τα εγκαίνια του μουσείου: «Το Αγροτικό Εθνογραφικό Μουσείο Αραδοσιβίων ιδρύθηκε, το 1995, ως μη κερδοσκοπικό σωματείο, από μια ομάδα φιλόδοξων Αραδοσιβιανών, με έδρα τα δημοτικά διαμερίσματα της Γαλανόβρυσης και του Στεφανόβουνου Ελασσόνας, που παλαιότερα ονομάζονταν Αραδοσίβια.
Ο κύριος σκοπός του ιδρύματος ήταν και είναι η διάσωση και διατήρηση των λαογραφικών και εθνογραφικών στοιχείων του Αγροτικού Πολιτισμού καθώς και η καταγραφή, μελέτη και προβολή του παραδοσιακού πολιτιστικού υλικού και των εθιμικών μορφών ζωής. Επιπλέον, το Μουσείο έχει έναν πολιτιστικό επιμορφωτικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα σηματοδοτεί ένα άλλο είδος οικονομικής ανάπτυξης, την τουριστική ανάπτυξη, η οποία, μέχρι σήμερα, δεν σημειώθηκε, σχεδόν καθόλου, στην περιοχή Ελασσόνας, παρά το γεγονός ότι ολόκληρη η περιοχή βρίσκεται υπό τη σκιά του παγκοσμίως γνωστού μυθικού βουνού του Ολύμπου.
Για την εκπλήρωση των πιο πάνω σκοπών, το Μουσείο έχει αναπτύξει πολλές και ποικίλες δράσεις, οι οποίες είναι: Δημιούργησε μια μεγάλη λαογραφική συλλογή που αποτελείται από 2.500 μουσειακά αντικείμενα, τα οποία παραχώρησαν δωρεάν πολλοί κάτοικοι των δύο χωριών, της Ελασσόνας και της ευρύτερης περιοχής της καθώς και άλλων περιοχών της Ελλάδας.
Με έντονες προσπάθειες, διαβήματα και παρεμβάσεις σε διάφορες δημόσιες αρχές και υπηρεσίες, που είχαν διάρκεια δύο χρόνων, το 1997, εξασφαλίστηκε ο οικοπεδικός χώρος είκοσι (20) στρεμμάτων για τις ανάγκες των κτηριακών εγκαταστάσεων του Μουσείου, που βρίσκεται, στους πρόποδες του ορεινού όγκου «Τσιάρα», έναντι του Ολύμπου.
Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, το 1997, έγινε ανάθεση της μελέτης του πρώτου παραδοσιακού σπιτιού στον πολιτικό μηχανικό κ. Χρήστο Βάρσο, ο οποίος ανταποκρίθηκε, ευγενώς, και λίγο αργότερα, εξασφαλίστηκε και η σχετική άδεια οικοδόμησης από την Πολεοδομία, με τη συνδρομή και του Δήμου Ελασσόνας.
Το 1999, το Σωματείο προχώρησε, στη θεμελίωση του πρώτου παραδοσιακού σπιτιού, με δικές του δαπάνες και με πόρους, που προήλθαν από τα έσοδα διαφόρων εκδηλώσεών του, όπως ήταν η αναβίωση του εθίμου «Λουκατσάρια» (1997-2001) και οι ερανικές προσφορές των κατοίκων. Μάλιστα, στις 21 Φεβρουαρίου του 1999 πραγματοποιήθηκε και το παραδοσιακό έθιμο της θεμελίωσης του σπιτιού με όλες τις λατρευτικές και άλλες εθιμικές εκδηλώσεις.
Στη συνέχεια το έργο της ολοκλήρωσης του κτιρίου ανέλαβε ο καποδιστριακός Δήμος Ελασσόνας και, αφού, με ενέργειες του τότε δημάρχου κ. Χρήστου Καραγιάννη, το έργο εντάχθηκε, διαδοχικά, στο Πρόγραμμα Χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης «ΕΠΤΑ» (το 2002) και αργότερα στο Πρόγραμμα του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (το 2006), χωρίς όμως, να ολοκληρωθούν οι εργασίες του, παρά τις διαδοχικές αναθέσεις του σε τρεις εργολαβικές εταιρίες, οι οποίες προκάλεσαν και μακροχρόνιες δικαστικές περιπέτειες.
Τελικά, η κατασκευή του έργου ολοκληρώθηκε το 2009, με ενέργειες του δημάρχου κ. Γεωργίου Πασχόπουλου».
Της Λένας Κισσάβου
