Ο Παπαϊωάννου σε τούτη τη συλλογή, που έγραψε εμπνεόμενος από τη γενέτειρά του Καλλιπεύκη, γράφει, εκφράζει, εκθέτει τις μύχιες σκέψεις του, σκιαγραφώντας το μέλλον - τον κόσμο και πώς θα έπρεπε να είναι - μέσα από τις αναμνήσεις και τα παιδικά βιώματα. Από κείνα τα χρόνια, που η καθημερινότητα και τα παραμύθια έμπαιναν το ένα μέσα στο άλλο, μπέρδευαν το χθες με το αύριο, διατηρούσαν αχνά την ελπίδα και βοηθούσαν, να ξεπερνιέται η σκληρή πραγματικότητα. Από το παρελθόν κι απ' τα βιώματα, στο όνειρο κι από εκεί στο μέλλον... Απ' τη φτώχια, τη μιζέρια, τον αγώνα και τα προδομένα όνειρα των απλών ανθρώπων, στο αύριο, που δεν λέει να ‘ρθει. Μέσα από τον λόγο του, πεζό ή ποιητικό, ξεχύνεται πλήθος, πλήθος εικόνων, πλήθος αναπολήσεων... Μ' αυτά ταξιδεύει τον αναγνώστη στα παιδικά χρόνια, τα «χρόνια της αθωότητας», στα «ξέφωτα» της φαντασίας.
Η συλλογή είναι προσφορά του Αποστόλη Παπαϊωάννου στον Σύλλογο και μέσα από αυτό δίνει την ευκαιρία στους απανταχού Καλλιπευκιώτες, αλλά και σε όλους τους αναγνώστες να γίνουν κοινωνοί των σκέψεών του.
