Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του ο ζωγράφος και συγγραφέας μιλά σήμερα στην «Ε» δίνοντας μια πρώτη εικόνα στον αναγνώστη πριν το πάρει στα χέρια του.
Ο κ. Κακαδιάρης σημειώνει ότι στο βιβλίο του αυτό, αναφέρεται η πορεία της Τέχνης από την αρχαιότητα ως σήμερα. Αναφέρονται ιστορικές και πολιτιστικές παράμετροι, κοινωνικές δομές και πολιτικά καθεστώτα, καθώς και οι συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες ο ζωγράφος ασκούσε την τέχνη του. Η πλούσια εικονογράφηση από σπάνιες εικόνες βοηθά τον αναγνώστη στην κατανόηση του κειμένου, καθώς και στην αξία της βυζαντινής ζωγραφικής που αποτελεί την ζωγραφική έκφραση της ελληνικής τέχνης του μεσαίωνα. Επίσης αναφέρεται και η επίδραση της Βυζαντινής τέχνης στους ζωγράφους της γενιάς του ’30, αλλά και στην σύγχρονη εποχή.
Κάτω από ένα στοχασμό, ο αναγνώστης ανακαλύπτει άγνωστα γι’ αυτόν πράγματα κι ενθαρρύνεται η περηφάνια του για το ελληνικό του παρελθόν, χωρίς φανατισμούς και ρατσισμό.
Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί απ’ τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις» και είναι μαζί με το προηγούμενο βιβλίο του τους «Σφετεριστές» και τη ζωγραφική του πορεία, μια πνευματική του κατάθεση για τον τόπο μας.
Αναφερόμενος στη σχέση του με τα εικαστικά σημειώνει ότι είναι ένας ευρύς τομέας. Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, άσκησε τη ζωγραφική, το ψηφιδωτό, την τοιχογραφία, την εικονογράφηση βιβλίων – δικών του και άλλων συγγραφέων, ακόμη δίδαξε στην Μέση Ιδιωτική Εκπαίδευση.
Ποιο είδος ζωγραφικής αντιπροσωπεύει τον Νίκο Κακαδιάρη; Ο ίδιος δεν μπορεί να έχει σαφή απάντηση – τουλάχιστον για τη δική του πορεία.
Σημειώνει όμως ότι: «όταν η ζωγραφική που ασκείς έχει ως αρχή μια πορεία, ένα άνυσμα όποια περίοδο κι αν διανύεις, έχει το ίδιο νόημα γιατί αποτελεί την δική σου κατάθεση στη ζωγραφική. Από τη συγκεκριμένη μορφή ζωγραφικής ως την αφαιρετική και εξηγούμαι. Οι χρωματικές κηλίδες που αποτελούν έναν πίνακα κλασικής μορφής, είναι εξίσου ενδιαφέρουσες με τις χρωματικές κηλίδες ενός αφαιρετικού, ακόμα και ενός αφηρημένου έργου. Σ’ όλες τις περιπτώσεις, οι εικόνες που προκύπτουν μπορούν να ξεσηκώσουν το συναίσθημα με την έντασή του.
Βέβαια, προβληματίζομαι, αν η εννοιολογική τέχνη που προβάλλεται σήμερα, θα αντέξει στο χρόνο. Ωστόσο, εγώ θεωρώ ότι υπηρετώ και αυτόν τον χώρο στις ποιητικές συλλογές που έχω εκδόσει. Τα ποιήματα συνοδεύονται με τα σχέδιά μου σε ένα σταθερό εννοιολογικό υπόβαθρο μέσα στο βιβλίο μου, που επικοινωνεί με τον αναγνώστη – θεατή. Έτσι, δεν χρειάζεται ο θεατής να επισκεφτεί μια αίθουσα τέχνης για να δει αυτή τη διαδραστικότητα».
Σε ό,τι αφορά στην ποίηση ο Τυρναβίτης ζωγράφος και ποιητής επισημαίνει: « Η ποίηση για μένα, είναι μια άλλη έκφραση της ζωγραφικής. Είναι αυτόνομες και οι δύο μέσα μου. Αν μελετήσει κανείς όμως το υπόβαθρό τους, η κάθε μία τέχνη προσπαθεί να προτείνει την κατάδυση του θεατή - αναγνώστη σε εικόνες τις οποίες κι ο ίδιος φέρει μέσα του με διαφορετικές παραστάσεις. Η διέγερση αυτή του «κρυμμένου θησαυρού» που διαθέτουν οι άνθρωποι, είναι ο πλούτος της ύπαρξης που δικαιώνει την παρουσία της στη γη.
Θεωρώ λοιπόν ότι ένα βιβλίο ποίησης πρέπει να διακοσμείται με εικόνες, γιατί, εκτός τις «ανάσες» που παίρνει ο αναγνώστης με κάθε εικόνα για να εμπεδώσει αυτό που διαβάζει, η ζωγραφική δίνει διάσταση στο βιβλίο (εννοείται ότι, δεν θα περιγράφονται τα ποιήματα) με την εικονογράφηση.
Του Κώστα Τσόλα
