Η εκδήλωση παρουσιάζεται στο αρχαιολογικό πάρκο των Λειβήθρων, στο πλαίσιο του 46ου Φεστιβάλ Ολύμπου, σε σκηνοθεσία του Χάρη Αμανατίδη.
Η ΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Όταν ο Πάνας συνάντησε τον Μορφέα, για να μην κοιμηθεί – τον κατέτρεχε ο φόβος του Αιώνιου Ύπνου – άρχισε να του λέει παραμύθια, άλλοτε τρομαχτικά, με δράκους φίδια, με μοχθηρούς και ανελέητους γίγαντες, άλλοτε με χλωμές, επικίνδυνα όμορφες κοπέλες, που, ανάλογα με τα κέφια τους, σε οδηγούσαν στην καταστροφή, ή στην απόλυτη ευτυχία.
Έλεγε, έλεγε … Κι όσο το φεγγάρι δυνάμωνε, ξεχνούσε τον φόβο του, παραμυθιαζόταν ο ίδιος απ’ τα παραμύθια του, μεταμορφώνονταν στα πρόσωπα των παραμυθιών του. Αυτό το παιχνίδι με τις μάσκες άρεσε ιδιαίτερα στον Μορφέα, το έβρισκε διασκεδαστικό και σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για να μην τον φοβούνται οι άνθρωποι, πράγμα που τον έκανε πιο μελαγχολικό από όσο ήταν από φυσικού του.
Κάποια στιγμή το ρεπερτόριο των παραμυθιών του Πάνα έφτασε στο τέλος του. Είχε διατρέξει τους αιώνες ξεκινώντας απ’ την αρχή του χρόνου και είχε φτάσει στη σύγχρονη εποχή, όπου, ως γνωστόν, οι άνθρωποι δε φτιάχνουν άλλο παραμύθια. Αλλά στάθηκε τυχερός. Είχε ήδη αρχίσει να χαράζει κι ο Μορφέας τον άφησε και γύρισε στον κόσμο του …
Μια παράσταση βασισμένη σε ιστορίες – παραμύθια, παλιότερα και νεότερα, που συμβολοποιούν και μεταφράζουν σε εικόνες τούς καλά κρυμμένους φόβους, αγωνίες, όνειρα και απωθημένα του ανθρώπου.
Ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και εικόνων, δεμένο οργανικά με το υπέροχο τοπίο των Λειβήθρων.