Το φεγγάρι και η Πανσέληνος πάντοτε ενέπνεε και συνεχίζει να εμπνέει καλλιτέχνες από κάθε μορφή τέχνης και να στέκεται αφορμή για έργα-αριστουργήματα κάθε είδους. Τη Δευτέρα είχαμε την ευκαιρία να «λουστούμε» με τη μαγεία του φεγγαριού. Ρομαντικοί και μη σεργιάνισαν σε δρόμους, πλατείες, παραλίες, λόφους, μνημεία και μουσεία για να τη δουν και να την αιχμαλωτίσουν με τον φακό της φωτογραφικής τους μηχανής ή του κινητού τους.
Γενικά, η πανσέληνος από πάντα είχε μια μαγική και μυστηριώδη επίδραση στους ανθρώπους. Όλοι νιώθουν κάπως στη θέα της και για κάποιον περίεργο κι ανεξήγητο λόγο δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροι. Πάντα αυτή η θέα συγκλονίζει ακόμα και τους πιο πεζούς, αυτούς που δεν θεωρούνται ρομαντικοί. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα φυσικά φαινόμενα, το οποίο οδηγεί τη φαντασία του ανθρώπου και την καθοδηγεί πολλές φορές στη δημιουργία υπερφυσικών εξηγήσεων και φανταστικών αφηγήσεων σχετικά με την επίδραση που ασκεί στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Η αλήθεια πάντως είναι πως –ακόμα κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε– πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να αλλάζει διάθεση σε μέρες που έχει πανσέληνο. Στη Λάρισα που μέρα με τη μέρα αδειάζει και φλέγεται από τις υψηλές θερμοκρασίες, η πανσέληνος ήταν μια μέρα γιορτής. Στην Πινακοθήκη και στο Διαχρονικό Μουσείο έγιναν όμορφες εκδηλώσεις που υμνούσαν την ομορφιά του φεγγαριού, ενώ όσοι Λαρισαίοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την απόλαυσαν στη θάλασσα ή στο Κάστρο της Βελίκας. Η θέα πάντως για όλους ήταν το ίδιο μαγευτική.
Ν.Π.