Στη Λάρισα θα τον δούμε την Τρίτη 13 και την Τετάρτη 14 Ιουνίου στην όμορφη σκηνή της Αυλής του Μύλου, πρωταγωνιστώντας σε μια σπαρταριστή κωμωδία με τίτλο «100 ρόλοι που δεν πρόλαβα να παίξω». Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, για τους ρόλους που τον στιγμάτισαν αλλά και την πρώτη του επαφή με το σανίδι, όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Κώστα Τσιάνο.
Κ. Φραγκιόγλου θα σας δούμε στη Λάρισα με την παράσταση «100 ρόλοι που δεν πρόλαβα να παίξω», η οποία έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Πείτε μας λίγα λόγια για το τι πρόκειται να παρακολουθήσει το κοινό της πόλης.
Οι 100 Ρόλοι είναι μια παράσταση που έχει ως σημείο εκκίνησης την «εικόνα μας». Δηλαδή, το πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας αλλά και το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, και τι γνώμη έχουν σχηματίσει για μας από την εικόνα μας που βγαίνει προς τα έξω. Κάποιες φορές αυτή η εικόνα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα – κι αυτό είναι κάτι βασανιστικό όταν το βιώνεις. Κάπως έτσι ξεκινάει η παράσταση. Και μετά ακολουθεί το παιχνίδι με την αποδοχή και την απόρριψη.
Στην παράσταση ερμηνεύω τους 100 ρόλους που δεν πρόλαβα ως τώρα. Όμως, μια σειρά από «αναπάντητα ερωτήματα» που κατακλύζουν το μυαλό μου σαμποτάρουν την προσπάθειά μου. Η παράσταση ασχολείται με όλα τα ζητήματα που μπορεί να απασχολούν έναν άντρα σε κρίση ηλικίας, και μιλάει επί της ουσίας για την αγωνία της αποδοχής και τον φόβο της απόρριψης σε μια κοινωνία που όλα έχουν γίνει «έξυπνα» και αψεγάδιαστα.
Με ποιον από τους 100 αυτούς ρόλους ταυτίζεστε; Και κάποιος πέρα από αυτούς, που έχετε ως στόχο να παίξετε μελλοντικά;
Στην παράσταση «παίζω» και με την έννοια ταυτίζομαι. Γι’ αυτό και δεν θα σας αποκαλύψω τον ρόλο με τον οποίο «ταυτίζομαι». Ο ρόλος που θα ήθελα να παίξω είναι αυτός του Αβραάμ – από τη Θυσία του Αβραάμ. Δεν κάνω πλάκα.
Πώς ξεκίνησε η περιπέτειά σας με το θέατρο;
Την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στο Πανεπιστήμιο πήγα και γράφτηκα στο Θεατρικό Τμήμα της σχολής μου. Είχε τύχει να δω την παράσταση που είχε ανεβάσει η ομάδα την προηγούμενη χρονιά και είχα ενθουσιαστεί. Ανεβάσαμε το «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη κι έπαιξα τον Βασιλιά. Κάποιοι από τους θεατές που έτυχε να δουν εκείνη τη παράσταση τη θυμούνται και με θυμούνται. Τις χορογραφίες της παράστασης είχε κάνει ένας συντοπίτης σας και σπουδαίος άνθρωπος του θεάτρου ο Κώστας Τσιάνος. Αυτή η παράσταση ήταν κατά κάποιο τρόπο το, «Ξεκίνα. Κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά».
Πώς νιώθετε που το κοινό σάς έχει ταυτίσει με συγκεκριμένους ρόλους και ειδικά με αυτόν του Χλαπάτσα;
Ο Χλαπάτσας είναι ένας τηλεοπτικός ρόλος, ένας χαρακτήρας-περσόνα που ξέφυγε από το τηλεοπτικό κουτί και συνεχίζει να ζει και να υπάρχει εκεί έξω ερήμην μου. Αλλά εγώ δεν έχω καμιά σχέση με αυτό τον τύπο. Είμαι αθώος. Πιστέψτε με.
Εσείς από την άλλη ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος που έχει «σημαδέψει» την καριέρα σας, αν μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποιον;
Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει ακόμα τέτοιος ρόλος.
Εκτός από θεατρικούς, έχετε παίξει και πολλούς άλλους ρόλους στη ζωή σας. Κάνατε ραδιόφωνο, τηλεοπτική εκπομπή για παιδιά, γράψατε σενάρια, θεατρικά έργα, σκηνοθετήσατε, διδάξατε υποκριτική. Έχει να κάνει με το ανήσυχό σας πνεύμα ή απλώς αναζητάτε καινούργιους τρόπους έκφρασης;
Δεν είμαι από αυτούς που χτίζουν τη καριέρα τους σχεδιάζοντας μεθοδικά τις κινήσεις τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι χύμα. Αλλά μ’ αρέσει να βλέπω τη δουλειά μου σαν μια περιπέτεια. Αυτό με γοητεύει σ’ αυτή τη δουλειά. Γι’ αυτό κι έχω κάνει πράγματα κάπως «αντιφατικά» μεταξύ τους. Γιατί μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα. Τα αντιμετωπίζω όλα με την ίδια αγάπη τη στιγμή που τα κάνω.
Ποιος είναι ο λόγος που πλέον σας βλέπουμε σπάνια στην τηλεόραση;
Είναι πολύ απλός. Τα τελευταία χρόνια δεν μου γίνονται προτάσεις.
Σας έχουμε συνηθίσει κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Τους επιλέγετε γιατί τους προτιμάτε ή θεωρείτε ότι εκείνοι σας επιλέγουν;
Συνήθως με επιλέγουν για καθαρά κωμικούς ρόλους. Θα έλεγα όμως ότι οι ρόλοι που είναι πιο ταιριαστοί στη ψυχοσύνθεσή μου είναι «οι κωμικοτραγικοί».
Info
Κείμενο: Μαργαρίτα Γερογιάννη – Χριστίνα Παπαδάκη - Δημήτρης Φραγκιόγλου, σκηνοθεσία: Δημήτρης Μακαλιάς, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, επιμέλεια κίνησης: Χριστίνα Παπαδάκη, επιμέλεια σκηνικού: Μαρία Αλανιάδη.
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ γενική είσοδος, 8 ευρώ (μειωμένο), 5 ευρώ (για φοιτητές θεατρολογίας και σπουδαστές δραματικών σχολών). Θέατρο Αυλή του Μύλου, Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2410-533417.
Συνέντευξη: Παναγιώτα Φούντα
