Είναι αλήθεια, ότι όταν πηγαίνεις να παρακολουθήσεις μια θεατρική παράσταση από μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, οι προσδοκίες σου είναι περιορισμένες…
Όταν μάλιστα η ομάδα είναι νεοσύστατη και το έργο είναι το πρώτο που ανεβάζουν, οι προσδοκίες περιορίζονται ακόμα περισσότερο…
Αν συμβαίνει και το έργο που επέλεξε να ανεβάσει αυτή η νεοσύστατη ερασιτεχνική ομάδα, να είναι «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος», αυτό το δύσκολο ψυχογραφικό ποίημα του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ε τότε τα πράγματα σκουραίνουν ακόμη περισσότερο!
Σκέφτεσαι πως αγγίζει τα όρια του θράσους, μια άπειρη ομάδα ανθρώπων, να τολμήσει να καταπιαστεί με ένα τόσο δύσκολο έργο, που απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες για να αποδοθεί όλο το βάθος των νοημάτων και των συμβολισμών που κρύβει μέσα στο έργο του ο ποιητής…
Όλοι οι παραπάνω ενδοιασμοί, θα είχαν βάση, αν αυτή η θεατρική ομάδα δεν ήταν η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα των Ενεργών Πολιτών Λάρισας!
Αυτοί οι άνθρωποι, κατάφεραν να πετύχουν κάτι, που φαίνονταν πολύ δύσκολο, ως και ακατόρθωτο! Κατάφεραν να ταυτιστούν με τους ρόλους τους, να βιώσουν τα συναισθήματα που διακατείχαν τις πτυχές της προσωπικότητας της ηρωίδας του ποιήματος, και που ξετυλιγόταν με τη μορφή ικεσίας για απόδραση από το βαρύ παρελθόν, προς τον φανταστικό (κυριολεκτικά και μεταφορικά) νέο, που ενσάρκωσε με την «στεντόρεια σιωπή του» ο Γιάννης Γκουγκουλής! Σχήμα οξύμωρο, αλλά τόσο αληθινό…
Οι δε ηθοποιοί (Άννα Χριστοδούλου, Καλλιόπη Γκαρλέμου, Χρυσούλα Μπαλή –Μαστοροδήμου, Φανή Ντάβου, Μαρία Γιαννίκη, Αλεξάνδρα Παπαναστασίου,
Μαρία Σγουρδαίου και Κατερίνα Κυπαρίσση), που ενσάρκωσαν τις διάφορες πτυχές της προσωπικότητας της ηρωίδας, κατάφεραν να διεισδύσουν βαθιά στο ρόλο τους, να γίνουν ένα μ’ αυτόν, και να τον αποδώσουν στο έκθαμβο κοινό με έναν τρόπο μοναδικό, που θα τον ζήλευαν ακόμα και έμπειροι ηθοποιοί…
Το πάθος και η αγάπη γι αυτό που κάνεις, καθώς και η υπομονή και επιμονή στο κυνήγι της τελειότητας, είναι οι καταλύτες της επιτυχίας, και απέδειξαν για άλλη μία φορά ότι μπορούν να κάνουν θαύματα.
Και βεβαίως, εμπνευστής, οδηγός και αρωγός γι αυτή την επιτυχία, υπήρξε η σκηνοθέτιδα, η υπέροχη κ. Θεοδώρα Κακάτσιου, που κατάφερε να «δέσει» την ομάδα και με τις υποδείξεις της να εξωτερικεύσει όλο τον πλούτο συναισθημάτων που έκρυβαν οι ηθοποιοί μέσα τους!
Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω και για τα θαυμάσια σκηνικά, που φιλοτέχνησε ο επίσης ερασιτέχνης Νίκος Αγγελέτος, και που με την απέριττη απλότητα που ταιριάζει στον χαρακτήρα του έργου, αγκάλιασαν αρμονικά τους ηθοποιούς, βοηθώντας τους να αποδώσουν τις ερμηνείες τους…
Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα και σ’ αυτούς που ήταν πάνω στη σκηνή, αλλά και σε όλους τους «αφανείς» που μόχθησαν για να στηθεί αυτή η παράσταση.
Νομίζω, απόψε, κάπου εκεί ψηλά, από μια άκρη της οροφής του θεάτρου ΟΥΗΛ, παρακολουθούσε το έργο και η ψυχή του Γιάννη Ρίτσου, και χαμογελούσε με ευχαρίστηση…
Ειλικρινά εγώ, αλλά νομίζω και ολόκληρο το κατάμεστο από θεατές θέατρο, απολαύσαμε τη βραδιά που ήταν λουσμένη όχι μόνο από το Σεληνόφως, αλλά κι από τη λάμψη της ερμηνείας των ηθοποιών!
Σας προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε κι εσείς μία από τις επόμενες παραστάσεις που απομένουν ως και αύριο Κυριακή.
Δρ. Νικόλαος Α. Παντελίδης
Οικονομολόγος-Διεθνολόγος
*Παραστάσεις θα δοθούν σήμερα και αύριο στις 9.30 στο θέατρο ΟΥΗΛ με ελεύθερη είσοδο. Όσοι επιθυμούν θα μπορούν να φέρουν τρόφιμα για το Δωρητήριο Τροφίμων των Εν.Πο.Λ.
