Αυτά τα αλληγορικά ερωτήματα ερχόταν στην νεαρή Λαρισαία, Βασιλική Δραγάζη όταν ήθελε να γράψει ένα παραμύθι για εκείνους όχι μόνο που πιστεύουν στον μαγικό κόσμο της πεταλούδας αλλά και για εκείνους που δεν σταματούν να ακολουθούν τα όνειρά τους, επιβεβαιώνοντας πως τίποτα στην ζωή δεν είναι ακατόρθωτο και πως ο καθένας μας αποτελεί σημαντική οντότητα στον κόσμο αυτό.
Άνοιξε τον υπολογιστή της επικεντρώθηκε στην αξία του περιβάλλοντος και στην μοναδικότητα, έβαλε αγάπη και γέμισε με χρώματα σκέψεις. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, γεννήθηκε ένα παραμύθι που τελικά ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας καθώς απέσπασε το 1ο Βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό λογοτεχνίας Interartia.
«Έγραφα από μικρή ηλικία αλλά τώρα αποφάσισε να δώσω στα κείμενά μου και τις σκέψεις μου την μορφή ενός παραμυθιού. Είπα από μέσα μου να δοκιμάσω. Αυτές τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τις κατέθεσα» τονίζει στην «Ε» η νεαρή πτυχιούχος νηπιαγωγός που εργάζεται στον συγκεκριμένο τομέα τα τελευταία 5 χρόνια με ιδιαίτερο μεράκι και αγάπη για τα παιδιά.
Της ζητάμε να μας περιγράψει τα στοιχεία που αναδεικνύει μέσα από το παραμύθι και λέει «Η συγκεκριμένη πεταλούδα δεν καταφέρνει να πετάξει από την αρχή και περιγράφω τους αγώνες που κάνει για να πετάξει. Θέλει να βοηθήσει μια άλλη πεταλούδα φίλη της που έχει πιαστεί στα δίχτυα ενός κυνηγού που είναι συλλέκτης πεταλούδων και έτσι το πετυχαίνει. Προσπαθώ να περάσω τέσσερα μηνύματα μέσα από αυτό που είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η αξία του να είσαι μοναδικός, η αξία της οικογένειας και όταν πιστεύεις κάτι πάρα πολύ και δίνεις έμφαση στις αδυναμίες που έχεις και όχι στις δυνατότητές σου τότε μπορείς να τα καταφέρεις. Αυτά είναι που θέλω πολύ να καλλιεργηθούν στα παιδιά. Είναι στοιχεία που με ενδιαφέρουν και με προβληματίζουν».
Όμως η δράση της δεν σταμάτησε εκεί και το μεταπτυχιακό της στην Ειδική Αγωγή της έδωσε την αφορμή να γράψει και ένα δεύτερο παραμύθι που σχετίζεται με την ΔΕΠ-Υ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας).
«Αναφέρεται στον Ρούλη» υπογραμμίζει και εξηγεί «ένα παιδί που του αρέσει να ονειρεύεται και να πλάθει ιστορίες. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία έχει στα πουλιά γιατί κάνουνε συνεχώς βόλτες όπως και ο ίδιος άλλωστε. Όμως τις περισσότερες φορές δείχνει να είναι παραπάνω από ότι πρέπει ανήσυχος και «ταξιδιάρης» με αποτέλεσμα τα όνειρα και οι δουλειές του να παραμένουν μισά. Δίπλα του έχει πάντα την κυρία Ελπίδα και την κυρία Γλύκα. Δυο δασκάλες με ρόλους καθοριστικούς και διαφορετικούς. Και φυσικά την οικογένειά του που με κατάλληλη φροντίδα, υπομονή και αγάπη, τον βοηθάνε να μην είναι και τόσο πολύ ζωηρούλης» καταλήγει η Βασιλική Δραγάζη που είδε και το δεύτερο αυτό παραμύθι της να διακρίνεται.
