Είχε έτσι την ευκαιρία το κοινό που παρευρέθηκε στη συναυλία να ακούσει τις σκέψεις των συνθετών, πράγμα που έκανε τα έργα που θα ακολουθούσαν όχι μόνο κατανοητά αλλά δημιούργησε και μια ζεστή ατμόσφαιρα ακρόασης. «..το νανούρισμα όλων μου των θλίψεων» ήταν τα λόγια του Μπραμς για τα ιντερμέδια έργο 117, και ο έρωτας σε μια μαθήτρια ήταν μια πιθανή εκδοχή έμπνευσης για τη διάσημη σονάτα «υπό το σεληνόφως» του Μπετόβεν. Τα δύο έργα τόσο ξεχωριστά, αλλά ο καλλιτέχνης τα ερμήνευσε σαν ένα ενιαίο γιατί στιλιστικά έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Η ορχηστρική πολυφωνική γραφή συνδυασμένη με την ηρεμία των μελαγχολικών ηχοχρωμάτων, αναδείχτηκαν ιδανικά με την ερμηνευτική ωριμότητα του πιανίστα. Απόλυτα ομαλά κύλισε το δέσιμο του 3ου ιντερμέδιο του Μπραμς σε ντο δίεση ελάσσονα, με το 1ο μέρος της σονάτα «υπό το σεληνόφως» του Μπετόβεν. Άκρως δεξιοτεχνικά με ζηλευτή πιανιστική καθαρότητα ερμηνεύτηκε το ταχύτατο 3ο μέρος της σονάτας με το κοινό να ξεσπά σε θερμά χειροκροτήματα.
Το δεύτερο μέρος που ακολούθησε, ξεκίνησε με τη φούγκα σε ρε ελάσσονα για εκκλησιαστικό όργανο του Ντίτριχ Μπούξτεχουντε, συνθέτη της Μπαρόκ εποχής, όπου τη μεταγραφή για πιάνο έκανε ο Σέργκει Προκόφιεφ. Ιδιαίτερα ξεχωριστά ηχοχρώματα με χρήση πεντάλ που έκαναν αισθητή τη διάθεση του πιανίστα να μιμηθεί τη μεγαλοπρέπεια του εκκλησιαστικού οργάνου έδωσαν ένα νέο στιλιστικό ύφος στη διάρκεια του ρεσιτάλ.
Τέλος ερμηνεύτηκε η 2η σονάτα, έργο 14 του Προκόφιεφ, επίσης σε ρε ελάσσονα, ένα έργο που αποτελείται από 4 μέρη, εξαιρετικών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων στο οποίο ο κ. Λενούτσος έδειξε το ισχυρό ταπεραμέντο του καθώς και τις εξαιρετικές δεξιοτεχνικές ικανότητες που έχει, κάνοντας το κοινό να τον φέρνει επανειλημμένα στη σκηνή δείχνοντας τον ενθουσιασμό του.
Να σημειωθεί ότι ο στόχος του ρεσιτάλ πιάνου ήταν η συγκέντρωση εσόδων, προκειμένου να διατεθούν στο Στούντιο ηχογράφησης ηχητικών βιβλίων για άτομα με αναπηρία όρασης του Δήμου Λαρισαίων.