«Η Ακαδημία μίλησε με τον καλλιτεχνικό πράκτορα του Ντίλαν και επίσης με τον υπεύθυνο της περιοδείας του», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο εκπρόσωπός της Οντ Τσίντριχ. Όμως δεν κατέστη δυνατό να συνομιλήσει με τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Ο Μπομπ Ντίλαν έδωσε μια συναυλία χθες το βράδυ στο Λας Βέγκας όπου, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους που την παρακολούθησαν, το μόνο που έκανε ήταν να τραγουδάει και δεν είπε τίποτε προς το κοινό -- άρα δεν μίλησε και για το Νόμπελ.
Σύμφωνα με την Washington Post, η οποία ήρθε σε επαφή με οικείους του, «ο Ντίλαν παρέμεινε σιωπηλός όλη την ημέρα σχετικά με τη βράβευσή του». Ένας από τους φίλους του, ο τραγουδιστής Μπομπ Νόιβιρτ, δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα ότι «μπορεί θαυμάσια ούτε καν να το αναφέρει ποτέ».
Οι νομπελίστες καλούνται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη για να παραλάβουν τα βραβεία τους από τα χέρια του βασιλιά της Σουηδίας και να εκφωνήσουν μια ομιλία. Προφανώς η Σουηδική Ακαδημία δεν γνωρίζει αν ο Μπομπ Ντίλαν προτίθεται να έρθει.
Το 1964 ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Πολ Σαρτρ είχε αρνηθεί το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και είχε ανακοινώσει την απόφασή του μόλις είχε μάθει για τη βράβευσή του. Δεν είχε λάβει τις 273.000 κορώνες που αποτελούσαν τότε το χρηματικό έπαθλο του βραβείου.
Τόνι Νέγκρι: «Οι καιροί αλλάζουν»
«Το βραβείο Νόμπελ στον Μπομπ Ντίλαν αποδεικνύει ότι η Σουηδική Ακαδημία, παρά τον ακραίο ακαδημαϊσμό της, είναι ικανή να κάνει εκπλήξεις», δήλωσε ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Τόνι Νέγκρι στην ιταλική έκδοση της διαδικτυακής ειδησεογραφικής πύλης Huffington Post.
Σύμφωνα με τον Νέγκρι, «κατά κάποιον τρόπο, πρόκειται για μια επιλογή η οποία αναγνωρίζει τη σημασία των διεκδικήσεων του Ντίλαν» και «η κίνηση αυτή αποτελεί και ένα πλήγμα για τον Ντόναλντ Τραμπ».
«Ο Μπομπ Ντίλαν είχε ήδη μέσα του το αίσθημα που γέννησε το κίνημα του '68. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 ερμήνευε τα όσα συνέβαιναν στην αμερικανική κοινωνία που ήταν ανοικτή και γεμάτη ελπίδα, αλλά και γεμάτη θυμό» τονίζει ο Νέγκρι στην συνέντευξή του.
Ο ίδιος εκτιμά ότι «η επιλογή αυτή (της Σουηδικής Ακαδημίας) συμπίπτει και με την κόπωση του νεοφιλελευθερισμού, μια κόπωση η οποία διαδίδεται ακριβώς και εξαιτίας των ανισοτήτων». Ίσως, λέει ο Νέγκρι, όπως τραγουδούσε και ο Ντίλαν «The Times They Are a-Changin», οι καιροί αλλάζουν.
