και έχοντας μεταφέρει τη μαγεία της ποπ και ροκ μουσικής σε τρεις τουλάχιστο γενιές Ελλήνων, αφηγείται στην «ΕτΔ» με τη χαρακτηριστική του φωνή τους σημαντικότερους σταθμούς της.
Με την ευκαιρία της επίσκεψής του στη Λάρισα, όπου παρευρέθηκε στο αφιέρωμα που πραγματοποίησε ο Δήμος Λαρισαίων, έχοντας στο πλευρό του την Νικόλ Αλεξανδροπούλου, την Ελληνοιταλίδα σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ «Once in a lifetime», ο Γιάννης Πετρίδης μίλησε στην «ΕτΔ» για ραδιόφωνο, μουσική, την επιστροφή των δίσκων βινυλίου και τις μεγάλες μορφές της ροκ που γνώρισε.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Ξεκίνησε τις μουσικές εκπομπές από τον ραδιοφωνικό σταθμό της ΥΕΝΕΔ που εξέπεμπε και τότε από τις εγκαταστάσεις της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα, το διάστημα της στρατιωτικής του θητείας, το 1966 και το 1967.
Από τότε παραμένουν στενοί οι δεσμοί του με την πόλη και τους ανθρώπους της, κάτι που φάνηκε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, όταν δεκάδες ώριμοι Λαρισαίοι, γιαγιάδες και παππούδες πλέον, έσπευσαν να τον συναντήσουν και να θυμηθούν τα παλιά.
Πριν τη μεταπολίτευση, παρουσίαζε τα διαφημιστικά ημίωρα δισκογραφικών εταιριών που μεταδίδονταν από την κρατική ραδιοφωνία και ξεκίνησε την παρουσίαση των ραδιοφωνικών του παραγωγών, το 1975, στο πρώτο πρόγραμμα πάντα, υπό την καθοδήγηση ιερών τεράτων της μουσικής και του πολιτισμού, του Μάνου Χατζιδάκη και του Δημήτρη Χορν.
Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, με τα περίφημα συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω οι Βάσεις του θανάτου», το νέο καθεστώς ενοχλήθηκε από την εκπομπή που μετέδιδε αμερικάνικη μουσική και τον υποχρέωσε να παίζει … γαλλικά και ιταλικά τραγούδια.
Την κανονικότητα επανέφερε λίγο αργότερα με απόφασή του, ένας άλλος άνθρωπος του πολιτισμού και της αριστεράς, ο Ιάκωβος Καμπανέλης.
Υπό ανάλογες συνθήκες και έχοντας πάντα στο πλευρό του τον συνεργάτη και φίλο του, Κώστα Ζουγρή, η εκπομπή τους διήνυσε μια διαδρομή από το 1975 μέχρι και τον Ιούνιο του 2013 που … προέκυψε το «μαύρο» στην ΕΡΤ.
«Ηταν μια από τις πιο βίαιες και φοβερές ενέργειες, της κυβέρνησης Σαμαρά», λέει σήμερα με πικρία. «Ούτε στις αφρικανικές χώρες δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Είναι άλλο να θέλεις την αναδιοργάνωση της ΕΡΤ και άλλο να την κλείνεις».
Τώρα η ΕΡΤ λειτουργεί ξανά, οπότε γιατί δεν επιστρέφει; Ο Γιάννης Πετρίδης εξηγεί ότι για 38 συνεχή χρόνια εργάστηκε στην κρατική ραδιοφωνία ως εξωτερικός συνεργάτης αφού δεν θέλησε να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Μέχρι πρόσφατα δεν ήταν δυνατή η πρόσληψη εξωτερικών συνεργατών στο νέο καθεστώς λειτουργίας της ΕΡΤ, αλλά τόσο ο Διονύσης Τσακνής, όσο και ο Λάμπης Ταγματάρχης, οι διοικούντες δηλαδή τον οργανισμό, επιθυμούν την επιστροφή του στη συχνότητα του Πρώτου Προγράμματος.
«Κι εγώ επιθυμώ να κλείσω στην ΕΡΤ την καριέρα μου», λέει κι ο ίδιος, καθιστώντας θέμα χρόνου τη μεγάλη επιστροφή.
Σήμερα μπορεί κανείς να ακούει τις εκπομπές του στον «ΒΗΜΑ FM», γιατί επέλεξε να εργαστεί σε έναν ενημερωτικό σταθμό, όπως άλλωστε ήταν και το Πρώτο Πρόγραμμα καθώς, «δεν κάνω μουσικές εκπομπές αλλά εκπομπές δημοσιογραφικής έρευνας και σχολιασμού».
Παράλληλα και πάντα μαζί με τον Κώστα Ζουγρή, διατηρεί το μουσικό – ενημερωτικό site apotis4stis5, το οποίο έχει κιόλας 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες και ανεβαίνει…
ΤΟ ΡΟΚ
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις του για την ελληνική μουσική και την υπεράσπιση της ελληνικής γλώσσας από τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική.
«Εμείς που μεγαλώσαμε στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60, ακούγαμε όλα τα είδη της μουσικής. Είναι λάθος αυτό που λέγεται ότι είμαι φανατικός του ροκ. Στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια υπήρξε πολύ σημαντική ελληνική σκηνή. Τότε ήμουν γκαζωμένος κι έπαιζα ροκ, αλλά την καλή ελληνική μουσική δεν πρέπει να την ξεχνάμε. Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, Φοίβος Δεληβοριάς, Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου…
Είναι απαράδεκτο τα νέα παιδιά να κάνουν σήμερα μουσική με αγγλικό στίχο, επειδή λένε ότι η ελληνική γλώσσα δεν ταιριάζει στο ροκ. Τότε γιατί τα κατάφεραν τόσο καλά ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Αγγελάκας με τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά και η Λένα Πλάτωνος; Είμαι υπέρ της διατήρησης της ελληνικής γλώσσας».
Για την επιστροφή τα τελευταία χρόνια στη μόδα των δίσκων βινυλίου, ο Γιάννης Πετρίδης εκτιμά ότι αφορά ένα συγκεκριμένο κοινό και δεν πρόκειται να κατακτήσει ξανά την αγορά. «Πολύ δύσκολα θα το προτιμήσει ο πιτσιρικάς που γνωρίζει μόνο τη νέα τεχνολογία, αλλά υπάρχουν και σήμερα παιδιά 20 – 25 ετών που είναι περισσότερο ψαγμένα. Μακάρι η επιστροφή του βινυλίου να μην είναι μόνο μόδα».
Ο BRUCE SPRINGSTEEN
Στην τεράστια διαδρομή του, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τεράστιους καλλιτέχνες του ροκ, ιερά τέρατα που οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσουμε.
Ο ίδιος λέει ότι κατά βάθος είναι και αυτοί απλοί άνθρωποι που μόλις καταλάβουν ότι αγαπάς τη μουσική και ξέρεις το έργο τους, σου ανοίγονται. Ο Πίτερ Γκάμπριελ και ο Πίτερ Χάμιλ είναι φίλοι του και τους χαρακτηρίζει καταπληκτικούς ανθρώπους. Ο πρώτος μάλιστα τον είχε συστήσει στον Μπρους Σπρίνγκστιν και τον Στινγκ. «Ο Μπρους είναι ένας απίθανα προσιτός και γήινος χαρακτήρας, ένα αγνό λαϊκό παιδί, γι΄ αυτό και τον λατρεύει ο κόσμος τόσο πολύ».
Στην εκδήλωση της Παρασκευής του ζητήθηκε να επιλέξει έναν μόνο από τα εκατομμύρια δίσκους που έχει ακούσει στη ζωή του και, χωρίς να δυσκολευθεί καθόλου, ανέφερε το «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» των Beatles. Το ένα άλμπουμ της δεκαετίας του ΄80 που θα επέλεγε είναι το «Once in a lifetime» των Talking Heads, που έδωσε και τον τίτλο στο ντοκιμαντέρ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου.
Η νέα σκηνοθέτιδα ξεκινάει οσονούπω τα γυρίσματα της πρώτης της ταινίας μυθοπλασίας η οποία θα αναφέρεται στη ζωή του Billy Bo, παρακολουθώντας την εκρηκτική διαδρομή του από το 1973 μέχρι και το 1987 που χάθηκε πρόωρα.
Μενέλαος Κατσαμπέλας
