Μια παράσταση που αγαπήθηκε πολύ από κοινό και κριτικούς και δύο χρόνια τώρα, όπου και αν παίχτηκε (Αθήνα, Πάτρα,Χάνια, Χίο), σημείωσε απανωτά sold-out, έρχεται στη Λάρισα.
Στο «Πιτσιμπούργκο», το τρυφερό βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου, παρακολουθούμε μια ιστορία τραγικά επίκαιρη για την ξενιτιά και την μετανάστευση. Πρόκειται για τον έρωτα ανάμεσα σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι το 1913, που ζωντάνεψε μοναδικά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αρκαδίας Ψάλτη και με την ίδια στο ρόλο της Ελέγκω και τον ταλαντούχο Στράτο Σωπύλη να ερμηνεύει μοναδικά τον ξενιτεμένο Δημοσθένη.
Έγραψαν για την παράσταση «Πιτσιμπούργκο»:
«Εύγε σε όλους τους συντελεστές της παράστασης, μια παράσταση που πρέπει να προβληθεί απ’ άκρη σ’ άκρη στην υδρόγειο […]
Ένα μεγάλο εύγε επίσης στους δύο ηθοποιούς που ζουν την παράσταση, αγκαλιάζουν τον πόνο, την πίκρα και τη δυστυχία της ξενιτιάς, της μοναξιάς».
Νίκος Θ. Παναγιωτάρας, ertopen
«Το έργο –με τρομερές δυστυχώς αντιστοιχίες με ό,τι συμβαίνει σήμερα– μυρίζει μαστίχα Χίου και τον ανθό τής χιώτικης ντοπιολαλιάς. Η γεμάτη συναίσθημα σκηνοθετική δουλειά της Αρκαδίας Ψάλτη προσανατολίζει τον εσωτερικό κόσμο πρωταγωνιστών και των θεατών στην καταλυτική δύναμη της αγάπης, μέσα στη σύγχρονη αποπροσανατολισμένη ζωή».
Χαρά Κιούση, newsbeast.gr
«Το Ατού της παράστασης η Χιώτικη ντοπιολαλιά. Το μετρημένο χιούμορ σε αποφορτίζει. Δύο ηθοποιοί άγνωστοι που αξίζει να γνωρίσουμε. Στα μάτια τους βλέπεις τις εικόνες που διηγούνται. Είναι γεμάτοι στη σκηνή και πολλά υποσχόμενοι».
Λαμπριάνα Κυριακού, avecnews.gr
«Η Αρκαδία Ψάλτη ερμήνευσε το ρόλο της με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια, ενώ το λαϊκότροπο ύφος της ήταν ταιριαστό με τη νησιώτικη ντοπιολαλιά. Ενσάρκωσε με απλότητα και χωρίς υποκριτικό στόμφο και μελοδραματισμούς την ψυχή μιας καθημερινής γυναίκας με όλους τους ενδοιασμούς, τους φόβους και τις αδυναμίες της, η οποία όμως δύναται να συγχωρεί γρήγορα και να αγαπά βαθιά, όπως όλοι οι άνθρωποι του προβιομηχανικού πολιτισμού, που δεν είχαν αλλοτριωθεί από τις νευρώσεις ενός αστικού καταναλωτισμού. Ιδιαίτερα δυνατή ερμηνευτική στιγμή ήταν το τραγούδι της, καθώς και η εύθραυστη και φαντασιακή επαφή της με τον ξενιτεμένο της αγαπημένο».
Στέλλα Χαλαλή, Artic.gr
«Στο σύνολό της η παράσταση, από τη μουσική, τα σκηνικά, τα κοστουμιά ως το λόγο ‘‘μυρίζει’’ Ελλάδα. Το τραγικό και το κωμικό, η ‘‘λιγοθυμιά’’ από τη χαρά και την απελπισία, η ‘‘ψυχή’’ που δεν νικιέται από τις αποστάσεις κατακλύζουν τους θεατές εναλλασσόμενα σαν κύματα που απλώνονται στην ακτή, αποσύρονται ξανά και ξανά πλησιάζουν γαργαλώντας τα γυμνά μας πόδια».
Νάγια Παπαπάπανου, boemradio.com
«Η Αρκαδία Ψάλτη στο ρόλο της Ελέγκως συγκινεί, προβληματίζει, περνά μηνύματα για την τότε εποχή, που συνάδουν άρρηκτα και με το σήμερα. Ο Στράτος Σωπύλης από την άλλη μοιάζει τόσο ακέραιος και αισθαντικός πάνω στη σκηνή ως ο άντρας Δημοσθένης. Νοιάζεται, αγαπά, προσμονεί, δακρύζει αλλά κρατά για πάντα στην καρδιά του την Ελέγκω του».
Θανάσης Ξάνθος, millionvoices.gr
Λίγα λόγια για το έργο:
Χίος 28 Μάρτη 1913. Η Ελέγκω παίρνει στα χέρια της το πρώτο γράμμα, έπειτα από οκτώμισι μήνες, από τον ξενιτεμένο στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής άντρα της Δημοσθένη.
«Τίλως είσαι, Ελέγκω μου; Τρως; Κοιμάσαι; Αχ, να ’μουνα κει πέρα την Πρωτοχρονιά, να πηαίναμε στον Βροντάδο να τρώγαμε τα μαμούλια της Μαριόγκας!»
Μέσα από την αλληλογραφία τους ξεδιπλώνεται η ζωή στο νησί, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος. Ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο.
«ΥΓ. Τώρα θυμήθηκα πως αυτοκίνητα έχομε κι εδώ, πάνε κι έρχονται σαν δαίμονες. Εγώ εν τα δα, μου το ’πε η Ειρήνη».
Από την άλλη, η βιομηχανική πόλη του Πίτσμπουργκ. «Βρέχει νερό μαύρο, Ελέγκω μου, αφ’ τα εργοστάσια, καταλαβαίνεις». Το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική. Με το πλήθος των μεταναστών να παλεύουν στα εργοστάσια χαλυβουργίας και στα ορυχεία με όνειρο μια καλύτερη ζωή.
Ένας ολόκληρος κόσμος σε κρίση, ένας κόσμος που προσπαθεί αποπροσανατολισμένος να βρει το δρόμο του.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό η ιστορία μιας αγάπης που προσπαθεί να ανθήσει, που ο σπόρος της έπεσε σε έδαφος αφιλόξενο, δύστροπο, βραχώδες.
«Αγαπημένη μου Ελέγκω, άργησα να σου γράψω γιατί εν ήβρισκα γραμματικό».
«Δημοστένη μου, μόλις έλαβα το γράμμα σου μου ’ρθε λιγοθυμιά».
Μιας αγάπης δυνατής, καθαρής, απόλυτης. Μιας αγάπης που συγκινεί και εμπνέει. Που λειτουργεί καταλυτικά και αποκαλυπτικά πάνω στη σύγχρονη ζωή.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη
Μουσική επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Αγγελοπετριά
Σκηνογραφική επιμέλεια: Χαρά Λούπου
Φωτισμοί: Άννα Κατσίμπρα
Φωτογραφίες: Γιάννης Παντίδος
Παίζουν: Στράτος Σωπύλης, Αρκαδία Ψάλτη
Δευτέρα 10 και Τρίτη 11 Οκτωβρίου στις 21:00
ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΜΥΛΟΥ
Τηλ.: 2410 533417 (Ταμείο)
ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ 53 • ΛΑΡΙΣΑ • TK 41447
Τηλ.: 2410 621209, 2410 621210
FAX: 2410 621210
Επικοινωνία δημόσιες σχέσεις
Γιώτα Δημητριάδη giotadimitriadi@hotmail.com 6944743821
