«Η εμπειρία των διαφόρων κρίσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια επιβάλλει να αναληφθούν μεγάλες πρωτοβουλίες αναθέρμανσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Πρωτοβουλίες σε όλα τα πεδία: από την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας μέχρι τον επανακαθορισμό του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, από την ευρωπαϊκή ταυτότητα μέχρι την κοινή πολιτική ασφαλείας και άμυνας, από την κάλυψη του δημοκρατικού ελλείμματος μέχρι την αναθεώρηση του θεσμικού συστήματος της Ένωσης».
Τα παραπάνω αναφέρει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και υπουργός, Ευάγγελος Βενιζέλος, στο νέο του βιβλίο «Μετασχηματισμοί του κράτους και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – Διδάγματα της οικονομικής κρίσης : Η ελληνική περίπτωση», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις.
Η συγκεκριμένη μελέτη του έμπειρου πολιτικού δεν θα μπορούσε ασφαλώς να μην εμπεριέχει απόψεις σχετικά με τη συνεχιζόμενη ελληνική κρίση, που ο Ευάγγελος Βενιζέλος κλήθηκε εν μέρει να διαχειριστεί.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε να κληθώ, τον Ιούνιο του 2011, πολύ καιρό μετά την επώαση και την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, να μετάσχω στον πόλεμο της γενιάς μας, σηκώνοντας μεγάλο μέρος της ευθύνης για την ανάσχεσή της και την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της (οικονομικών, κοινωνικών, θεσμικών και πολιτικών), τόσο στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος διάσωσης του Μαΐου του 2010, που ήδη έτρεχε, όσο και του δεύτερου, που οριστικοποιήθηκε μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, στο οποίο αναγκαστικά κατέφυγε η Ελλάδα για να αποφύγει τα πολύ χειρότερα και για να βγει από την κρίση ακολουθώντας τον μόνο ασφαλή τρόπο. Το σισύφειο άγος της ελληνικής κοινωνίας δυστυχώς συνεχίζεται και εντείνεται μετά την υπαγωγή στο λεγόμενο τρίτο Μνημόνιο. Υπό το πρίσμα άλλωστε των εξελίξεων του 2015, όλα τα θέματα φωτίζονται πολύ καλύτερα – αλλά με τον χειρότερο δυστυχώς τρόπο. Η οικονομική κρίση δεν είναι όμως μόνο ελληνική. Το ελληνικό παράδειγμα είναι μεν το πιο χαρακτηριστικό, αλλά η κρίση είναι ευρωπαϊκή και έχει επηρεάσει έντονα τόσο το κράτος (άρα κάθε κράτος – μέλος της ΕΕ) όσο και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως σχέδιο εν εξελίξει».
