Συνέντευξη:Νατάσα Πολυγένη
Δάνης Κατρανίδης, Παναγιώτα Βλαντή... και ένα κενό. «Το κενό αυτοπροσώπως». Ένα έργο που γράφτηκε εμπνευσμένο από το ταραχώδες καλοκαίρι του 2015 που η χώρα κλυδωνιζόταν από το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή capital controls και τον κίνδυνο εξόδου της χώρας από το ευρώ. Μια υπέροχη κωμωδία του Άκη Δήμου που έχει από όλα, χιούμορ, σάτιρα, συναίσθημα και προβληματισμό. Δύο ηθοποιοί που επίσης έχουν όλο το «πακέτο». Ταλέντο, εμπειρία, ύφος, ήθος και μια απίστευτη σκηνική χημεία. Η «Ε» τους συνάντησε λίγα λεπτά πριν την έναρξη της παράστασης στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας και παρά το λιγοστό χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους, με χαρά μίλησαν για τα όσα διαδραματίζονται στη σκηνή, για τη συνεργασία τους και αποκάλυψαν ποιο είναι αυτό το κενό για το οποίο μιλά ο συγγραφέας του έργου.
* Ο τίτλος της παράστασης «Το κενό αυτοπροσώπως» αφήνει ερωτηματικά. Για ποιο κενό μιλά τελικά ο συγγραφέας της παράστασης;
Δάνης Κατρανίδης: Το κενό της ζωής, το κενό το καθενός, το κενό που προσπαθείς να γεμίσεις και δεν γεμίζει με τίποτα, αυτό που νομίζεις ότι δεν χρειάστηκες ποτέ να βάλεις κάτι, γιατί θα είναι έτοιμο και θα σε περιμένει. Είναι αυτό που ο καθένας ψάχνει μέσα του και αποφεύγει να κοιτάξει. Γι’ αυτό όλοι φροντίζουμε να κοιτάμε απέξω, γιατί όταν κοιτάμε μέσα μας τρομάζουμε.
* Άρα κάποια μηνύματα επιχειρεί να περάσει το έργο...
Δάνης Κατρανίδης: Ο συγγραφέας είναι γνωστός για το καυστικό του χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό των ηρώων του. γιατί οι ήρωες όπως έχουμε διαπιστώσει και εμείς εκ του αποτελέσματος μοιάζουν ότι κάνουν πλάκα ή ότι διασκεδάζουν σαρκάζοντας την πραγματικότητα ή την επικαιρότητα, όμως μέσα τους κουβαλάνε ρωγμές, πράγματα που τους έχουν στοιχίσει από το παρελθόν και φοβούνται να αντιμετωπίσουν. Ο Άκης Δήμου μας υπενθυμίζει εύστοχα ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του. Ανατρεπτική και η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου που έχει καταφέρει κατά τη διάρκεια της παράστασης ο θεατής να βλέπει με ένα τρόπο, με κάποια εφέ τι γίνεται έξω από το σπίτι στην Αθήνα. Γεγονότα που συνδέονται άμεσα με την κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα που ζούμε όλοι μας(Βουλή, διαδηλώσεις κ.α.).
Παναγιώτα Βλαντή: Δεν θα έλεγα ότι είναι μηνύματα ακριβώς. Απλώς η υπόθεση διαδραματίζεται τον Αύγουστο του 2015 και είναι επηρεασμένη από ό,τι γίνεται στη χώρα. Στη συζήτησή τους αναφέρουν και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη χώρα και πώς επηρεάζει τις ζωές τους. Εξάλλου, το θέατρο τις περισσότερες φορές αν όχι όλες καθρεφτίζει και την εποχή του. γι’ αυτό πολλά έργα κλασικά είναι επίκαιρα και τα σύγχρονα έργα επίσης έχουν ως αφετηρία το κάδρο της κοινωνίας. «Το κενό αυτοπροσώπως» είναι μια ιστορία ανατρεπτική, ερωτική, κωμική.
* Τρίτη σεζόν μαζί με δύο διαφορετικά έργα. Από τις «Σκηνές Γάμου» στο «Κενό αυτοπροσώπως». Προφανώς εδώ κάτι υπάρχει.
Παναγιώτα Βλαντή: Εγώ γενικώς και πιστεύω οι περισσότεροι ηθοποιοί όταν συναντηθούμε και επικοινωνήσουμε με ανθρώπους δεν το αφήνουμε εύκολα. Και ήταν μια κοινή επιδίωξη να συνεχίσουμε μαζί. Μεταξύ μας υπάρχει κοινό σκηνικό ύφος και ήθος.
Δάνης Κατρανίδης: Άλλωστε αυτό που έκανε τον συγγραφέα να σκεφτεί να προχωρήσει σε ένα έργο που αφορά άμεσα την Ελλάδα, την κοινωνία, τους ανθρώπους του 2015 ήταν όταν μας είδε μαζί στην παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο» που παίζαμε πέρυσι. Του άρεσε η σκηνική μας χημεία.
* Ποια στοιχεία του χαρακτήρα, είναι εκείνα που ξεχωρίζετε ο ένας στον άλλον;
Παναγιώτα Βλαντή: Ο Δάνης Κατρανίδης χαρακτηρίζεται από τη γενναιοδωρία, επιμονή και υπομονή. Βεβαίως όμως και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι πολλά πολλά ακόμη...
Δάνης Κατρανίδης: Βρεθήκαμε με την Παναγιώτα για πρώτη φορά στα χρόνια της σχολής. Όταν εκείνη ερχόταν στη σχολή εγώ πήγαινα ως εκπαιδευόμενος δάσκαλος και ξαναειδωθήκαμε μετά από 20 χρόνια στη σκηνή. Από τη πρώτη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι η Παναγιώτα είχε κρατήσει ότι καλύτερο και ότι πιο πολύτιμο πρέπει να έχει ένας ηθοποιός «Να παραμείνει μαθητής». Η Παναγιώτα παρέμεινε μαθήτρια ακόμη και τώρα. Δουλεύει και μέσα της και έξω της, και πάνω στη σκηνή και στις πρόβες και στις παραστάσεις, με την ευλάβεια με την ευθύνη και την αγωνία της μαθήτριας. Αν το συνδυάσει αυτό κανείς με το σπάνιο ήθος μιας κυρίας με όλη την έννοια του όρου, είναι ένας σπάνιος συνδυασμός που δεν το συναντάμε ούτε στη ζωή ούτε στο θέατρο. Είναι ιδιαίτερο χάρισμα αυτό που έχει, ένα ήθος, μια ευγένεια σκηνική και μια αγωγή κοινωνική.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Η παράσταση ξεκινάει με ένα φλας μπακ μια Πρωτοχρονιά σε ένα μπαρ της Μαδρίτης το 2014, όπου ο κεντρικός ήρωας, ο Μύρωνας (Δάνης Κατρανίδης) έχει επισκεφτεί κρυφά. Η Λουίζα (Παναγιώτα Βλαντή) έρχεται στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2015 μετά από 20 χρόνια που λείπει από την Ελλάδα. Έχει γίνει μεγάλη σχεδιάστρια μόδας, από τα πιο δυνατά ονόματα της Ευρώπης και έρχεται να κάνει μια έκπληξη σε δύο φίλους της με τους οποίους είχε μια ιδιαίτερη σχέση στο παρελθόν. Τελικά συναντά μόνο τον ένα, το Μύρωνα καθώς ο άλλος μόλις «έφυγε» για την ακρίβεια αυτοκτόνησε. Η Λουίζα εισβάλλει στο σπίτι του Μύρωνα που συζεί με μια νεαρή ηθοποιό και αρχίζουν οι αποκαλύψεις και οι εκπλήξεις. Αποκαλύψεις που βρίσκουν και τους δύο απροετοίμαστους να αντιμετωπίσουν το παρόν και κατά συνέπεια αντιμετωπίζουν και με πανικό το μέλλον. Αλλά σίγουρα διαπιστώνουν ότι τίποτα δεν μένει απλήρωτο σε σχέση με ότι έχουν ζήσει στο παρελθόν. Έχουν ζήσει κάτι νύχτες περίεργες που έρχονται και τους συναντάνε μέρα μεσημέρι στην Αθήνα.
ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ
Η παράσταση ήταν πράγματι απολαυστική. Ο Δάνης Κατρανίδης, με απίστευτη άνεση στη σκηνή και σε έναν ρόλο περισσότερο κωμικό κερδίζει τους θεατές με το χειμαρρώδη λόγο του. Οι αποκαλύψεις που έρχονται από την συμπρωταγωνίστρια του Παναγιώτα Βλαντή, σκάνε σαν «κεραμίδα» στο κεφάλι του αλλά εκείνος δεν τα χάνει και δίνει πάσα στο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό. Υποδύεται ένα ψυχονευρωτικό πρώην σκηνοθέτη, νυν κριτικό θεάτρου, σε κρίση ταυτότητας που κλέβει την παράσταση με το κέφι και την ενέργεια του. Η Παναγιώτα Βλαντή είναι το δεύτερο δυνατό «χαρτί» του έργου, ερμηνεύοντας άψογα τον ρόλο της εκκεντρικής σχεδιάστριας μόδας και με περίσσια φινέτσα, ξετυλίγει το περίπλοκο κουβάρι της ζωής της... φτάνοντας μέχρι την απόκτηση του γιου της που έκρυβε για 20 ολόκληρα χρόνια! Στην παράσταση παίζουν και δύο νέα παιδιά, η Ειρήνη Σταματίου και ο Διονύσης Χριστόπουλος, που με τη ζωντάνια τους κερδίζουν το θεατή.
Η περιοδεία με το «Κενό Αυτοπροσώπως» συνεχίζεται στις 18 Μαρτίου στην Κατερίνη, στις 19 και 20 Μαρτίου στο Βόλο, στις 21 Μαρτίου στα Τρίκαλα και στις 22 Μαρτίου στα Ιωάννινα.
