Της Λένας Κισσάβου
Αργοπορημένα μεν φέτος, αλλά ξεκίνησαν διστακτικά από τις αρχές Σεπτεμβρίου, οι πρώτες προμήθειες καυσόξυλων και πέλετ, για σόμπες και τζάκια, από τους Λαρισαίους.
Κάθε χρόνο και αργότερα, προχωρούν σε αυτή τη διαδικασία οι καταναλωτές και φέτος προέκυψαν πολλά που δικαιολογούν αυτή τους τη συμπεριφορά, με κυρίαρχο την οικονομική στενότητα, την ανασφάλεια της πολιτικής κατάστασης στη χώρα, τις εκλογές και τις φορολογικές δηλώσεις!
Τι σχέση μπορεί να έχει η φορολογική δήλωση; Η παράταση (τέλη Αυγούστου) που δόθηκε για την κατάθεσή τους, ανέβαλε παράλληλα και τις υποχρεώσεις των νοικοκυριών, που λειτούργησαν με βάση, να διαπιστώσουν πρώτα τι οφείλουν και πρέπει να πληρώσουν στην Εφορία και έπειτα να κάνουν τον προγραμματισμό άλλων εξόδων, για την κάλυψη των αναγκών τους.
Η ζήτηση καυσόξυλων παλαιότερα (σε καλούς καιρούς), ξεκινούσε από τα μέσα Αύγουστου, με αγορές τόνων και σταδιακά -στα χρόνια κρίσης- αυτή παρατηρούνταν να μετατίθεται ολοένα και αργότερα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι σήμερα να κάνουν τις προμήθειές τους τέλη Σεπτεμβρίου, με αρχές Οκτωβρίου, με παράλληλη σταδιακή μείωση της ποσότητας που αγοράζουν κάθε φορά.
Σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη Κοσμά, ιδιοκτήτη λαρισινής εταιρίας ξυλείας, οι περισσότεροι καταναλωτές κάνουν έρευνα αγοράς πριν προμηθευτούν καυσόξυλα ή πέλετ, και αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό των ατόμων που ψάχνει να βρει το καλύτερο και σε καλή τιμή.
Η επιλογή δεν γίνεται βεβιασμένα, καθώς αρκετοί τον χειμώνα θα «ζεσταθούν» και μόνο με τα ξύλα, είτε έχουν ενεργειακά τζάκια, είτε απλά, είτε σόμπες, χωρίς να χρησιμοποιήσουν πετρέλαιο για λόγους οικονομίας και έτσι θέλουν την καλύτερη ποιότητα ξύλων για να αποδίδουν.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της εφαρμογής μιας οικονομικότερης διαχείρισης, στη θέρμανση, συνεχίζεται και φέτος η ζήτηση σε αγορά μηχανημάτων καύσης πέλετ και καυστήρων ξύλου, με το σκεπτικό οι περισσότεροι, να μειώσουν τα έξοδα της καύσης πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ο κ. Παν. Κοσμάς, τονίζει δε, πως η ζήτηση καυσόξυλων, ξεκίνησε διστακτικά και το αποδίδει στην οικονομική αδυναμία του κόσμου, καθώς και στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, αναφέροντάς μας για τις φορολογικές δηλώσεις, που επηρέασαν και τον χρόνο προμήθειας καυσόξυλων.
Υποστηρίζει δε, ότι για οικονομικούς λόγους κάποιοι ζητούν να κάνουν κράτηση της παραγγελίας τους, και να πληρώσουν αργότερα το κόστος των καυσόξυλων, όταν πληρωθούν από τη δουλειά τους.
Όσον αφορά στο κόστος τους, ο ίδιος αναφέρει ότι τα καυσόξυλα ξεκινούν από τα 135 ευρώ και ανέρχονται μέχρι και 155 ευρώ τον τόνο, ανάλογα με την ποιότητα και το είδος του ξύλου, ενώ το πέλετ, όπου επίσης υπάρχει μεγάλη ποικιλία ποιότητας, ξεκινά από 240 ευρώ και φτάνει μέχρι και 320 ευρώ τον τόνο.
Ο κ. Κοσμάς συμβουλεύει τους καταναλωτές να επιλέγουν πάντα καυσόξυλα παλιά κοπής και όχι χλωρά. Το χλωρό ξύλο, επισημαίνει, ότι είναι βραδύκαυστο, μαυρίζει, βγάζει πολύ καπνό, δεν ανάβει εύκολα και δεν αποδίδει φλόγα, εξηγώντας παράλληλα ότι μπορεί κάποιος να το καταλάβει από το βάρος του, καθώς τα χλωρά είναι πιο βαριά από τα ξερά ξύλα.
Επίσης εφιστά την προσοχή στους καταναλωτές, να μην παραγγέλνουν, αν δεν δουν πρώτα τα ξύλα που θα αγοράσουν και να διαπιστώσουν την ποιότητά τους.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΞΥΛΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Εδώ και χρόνια, έχει παρατηρηθεί πως στη χώρα μας καταφθάνουν και ποσότητες καυσόξυλων από τα γειτονικά μας βουλγάρικα δάση, τα οποία ξύλα οι Έλληνες επαγγελματίες υποστηρίζουν πως είναι πρόσφατα «κομμένα» και ως εκ τούτου χλωρά και ακατάλληλα για καύση. Σύμφωνα με τους επαγγελματίες του είδους ένα στοιχείο που μπορεί να υποψιάσει για την κατώτερη ποιότητα ξύλου είναι η φθηνή τιμή του. Να σημειωθεί ότι οι έμποροι της Λάρισας προμηθεύονται καυσόξυλα από τους Δασικούς Συνεταιρισμούς, προερχόμενα κυρίως από δάση του Κισσάβου και του Μαυροβουνίου. Αυτά τα είδη ξυλείας είναι Δρυς, Οξιά και Πουρνάρι. Την πιο ακριβή τιμή από αυτά την έχει το πουρνάρι και πιο φθηνή είναι η οξιά.
Όσον αφορά στα υπόλοιπα είδη ξύλου, που βρίσκουν οι καταναλωτές, όπως αμυγδαλιά και ελιά, είναι «ευκαιριακά ξύλα» όπως τα χαρακτηρίζουν, για το λόγο ότι μπορούν να τα προμηθευτούν μόνο από κάποιο ιδιώτη- αγρότη. Οι τιμές τους δε, είναι λίγο πιο αυξημένες από τα υπόλοιπα είδη, διότι είναι και πιο σπάνια.
