«Λόγω της δολιότητας και της ασυδοσίας των τραπεζών, ζητούμε από την Ελληνική κυβέρνηση την επαναοριοθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων των 4.000.000 Ελλήνων Δανειοληπτών, και την γενική διαγραφή όλων των χρεών των δανειακών υποχρεώσεων των δανειοληπτών «οιονεί» μελών μας, κατά ποσοστό 30 %, προκειμένου να επανενταχθούν μέσα στην οικονομική δραστηριότητα της πατρίδας μας που λόγω της οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά και έχουν μπει σε αδράνεια».
Αυτό προτείνει η Κίνηση Πολιτών Δανειοληπτών, τονίζοντας ότι «ο σημερινός υπερδανεισμός των πολιτών οφείλεται στο ότι αναγκάστηκαν να υποκαταστήσουν την μείωση του πραγματικού τους εισοδήματος με δάνεια και πιστωτικές κάρτες από τις τράπεζες. Μείωση που ήταν αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, της πολιτικής των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια και αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι οι πραγματικές αμοιβές των εργαζομένων από το 2005 μέχρι το 2008 αυξήθηκαν με πολύ χαμηλότερους ρυθμούς, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί αντί να επιταχυνθεί η πορεία σύγκλισης του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων εργαζομένων με αυτό των συναδέλφων τους στην Ευρώπη».
Η Κίνηση Δανειοληπτών επιρρίπτει ευθύνες στις τράπεζες, αναφέροντας τα εξής: «Στη χώρα μας το πρόβλημα προσέλαβε μεγάλες διαστάσεις την τελευταία δεκαετία με την πιστωτική επέκταση και τις υπερβολές που την χαρακτήρισαν. Όταν στη χώρα μας εγκαινιαζόταν και επίσημα η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες υπήρχε μία πλούσια εμπειρία, πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηριχθεί κανείς. Όμως η επίκληση αυτής της ευρωπαϊκής εμπειρίας υπήρξε επιλεκτική στην Ελλάδα. Προέτασσε την αναγκαιότητα της απελευθέρωσης και αποσιωπούσε τα αναγκαία μέτρα που θα έπρεπε να τη συνοδεύουν για την πρόληψη των καταχρήσεων.
Η μέριμνα της Πολιτείας για τη λήψη μέτρων που θα ενίσχυαν την ικανότητα των καταναλωτών να διαχειριστούν με σύνεση και σύμφωνα με τις δυνατότητές τους την πιστοληπτική τους ικανότητα ήταν περιορισμένη. Όλοι ασφαλώς θυμούμαστε τις επιθετικές πρακτικές υπό τις οποίες συντελέστηκε η πιστωτική επέκταση στα χρόνια που ακολούθησαν. Πρακτικές που μακράν απείχαν από τις αρχές του υπεύθυνου δανεισμού. Οι διαφημίσεις της εποχής ενθάρρυναν τους καταναλωτές σε εύκολη και ανέμελη πρόσβαση στην πίστωση. Αυτό παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματα πολλών νοικοκυριών δεν επέτρεπαν την κάλυψη του υψηλού κόστους της πίστωσης. Αρκούσε το γεγονός ότι τα υπέρμετρα επιτόκια της καταναλωτικής πίστης υπερεπαρκούσαν για να καλύψουν τις επισφάλειες που παρήγαγαν οι εν λόγω πρακτικές».
