H απαγόρευση χρήσης της πιλοτής σε πολυκατοικίες

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΔΙΝΕΙ Η ΠΟΜΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΥΣ ΑΦΟΡΑ

Διευκρινίσεις σχετικά με την πρόσφατη απόφαση για τη χρήση της πιλοτής σε πολυκατοικίες μόνον από τους ιδιοκτήτες, δίνει η ΠΟΜΙΔΑ.
Μετά από τον σάλο που προκλήθηκε και τις αιτιάσεις ότι τον χώρο της πιλοτής δεν μπορούν ούτε οι ενοικιαστές να χρησιμοποιούν, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων αναφέρει ότι «η απόφαση δεν αφορά σε καμιά περίπτωση ενοικιαστές ούτε θέτει θέμα απαγόρευσης μίσθωσης των νομίμων ανοικτών θέσεων στάθμευσης στην πιλοτή σε ενοίκους του ιδίου κτιρίου.

Κυρίως η απόφαση αυτή δεν θίγει στο παραμικρό τη νομιμότητα των εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων στάθμευσης σε όλη τη χώρα που ανήκουν ως παραρτήματα στα διαμερίσματα της ίδιας πολυκατοικίας, και κατ’ επέκταση των λίγων εκείνων θέσεων σε παλαιές πολυκατοικίες που είναι μεν οριζόντιες ιδιοκτησίες, πλην όμως ανήκουν κατά κυριότητα σε ιδιοκτήτες διαμερισμάτων της ίδιας πολυκατοικίας, οπότε σύμφωνα με την πάγια νομολογία των δικαστηρίων μας, είναι έγκυρες κατά μετατροπή (άρθρο 182 Α.Κ.), ως παραρτήματα των διαμερισμάτων τους.
Στην ιστοσελίδα της ΠΟΜΙΔΑ υπάρχουν αναλυτικές οδηγίες για τις θέσεις στάθμευσης.
Συγκεκριμένα τονίζονται τα εξής:
Σήμερα είναι πλέον υποχρεωτική σε κάθε νέα οικοδομή, η κατασκευή μιας τουλάχιστον θέσης στάθμευσης ανά οριζόντια ιδιοκτησία. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι.
Οι παλαιότερες πολυκατοικίες της Αθήνας συνήθως δεν διέθεταν καμιά απολύτως θέση στάθμευσης. Από τη δεκαετία του 70, όταν άρχισαν οι κατασκευές υπογείων γκαράζ και πιλοτών στις πολυκατοικίες, οι διαθέσιμες θέσεις στάθμευσης κάλυπταν περίπου τα μισά διαμερίσματα. Έτσι οι μισοί συνιδιοκτήτες πλήρωναν και αγόραζαν μια θέση, ή την έπαιρναν με αντιπαροχή, ενώ οι άλλοι μισοί δεν αγόραζαν, είτε γιατί δεν είχαν χρήματα, είτε γιατί δεν την χρειάζονταν τότε, είτε γιατί δεν πρόλαβαν να αγοράσουν και εκείνοι. Τα χρόνια όμως πέρασαν και από τη δεκαετία του ’90 οι οικογένειες άρχισαν να αποκτούν και δεύτερο αυτοκίνητο, και ήδη σήμερα συχνά και τρίτο! Ζήτημα λοιπόν καθημερινό, κυρίαρχο και πιεστικό η εξεύρεση θέση στάθμευσης των αυτοκινήτων, όχι μόνον στην Αθήνα, αλλά σε όλες πια τις πόλεις της χώρας.
Ουδέποτε αμφισβητήθηκε το νομικό καθεστώς και η εγκυρότητα των θέσεων στάθμευσης στα υπόγεια των πολυκατοικιών, όπως και των κλειστών ισόγειων θέσεων στάθμευσης, που νόμιμα διαθέτουν χιλιοστά επί του οικοπέδου.
Όμως το 1981 η νομοθεσία χαρακτήρισε αναδρομικά άκυρες τις ήδη συνεστημένες ανοικτές θέσεις στάθμευσης στην πιλοτή πολυκατοικιών, ως αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, αφού κατά τα προηγούμενα χρόνια είχαν ήδη καταρτιστεί και μεταγραφεί αρκετές χιλιάδες συστάσεις οριζοντίων ιδιοκτησιών σε όλη τη χώρα, που προσδιόριζαν θέσεις στάθμευσης στις πυλωτές με δικά τους χιλιοστά στο οικόπεδο.
Περί το 1999, το θέμα αυτό έγινε αφορμή έντονων αντιπαραθέσεων, μέσα και έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων, στις γενικές συνελεύσεις των κτιρίων, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, αλλά κυρίως... στις πιλοτές των παλαιών πολυκατοικιών, εξ αιτίας ορισμένων δικαστικών αποφάσεων και δημοσιευμάτων που ερμηνεύοντάς τις, παρότρυναν τους συνιδιοκτήτες χωρίς θέση στάθμευσης, να σταθμεύσουν στις θέσεις των δικαιούχων συνιδιοκτητών τους, γιατί τάχα είναι όλες άκυρες, και συνεπώς ... κοινόχρηστες.
Τον Ιούνιο του 2007 νέα αναταραχή ξέσπασε για το θέμα, με τη δημοσιοποίηση μιας απόφασης του Μ.Π.Α. για συγκεκριμένη πολυκατοικία με κανονισμό του 1980, η οποία θεώρησε ως άκυρες τις ανεξάρτητες θέσεις στάθμευσης στην πυλωτή της πολυκατοικίας αυτής.
Τον Μάιο του 2009 δημοσιοποιήθηκε μια άλλη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, η οποία αφορούσε συγκεκριμένη και μόνον παλιά πολυκατοικία των βορείων προαστίων της Αθήνας, της οποίας μερικές θέσεις στάθμευσης είχαν παραμείνει αδιάθετες (απούλητες) επί 30 περίπου χρόνια, φαινόμενο μοναδικό στη νεοελληνική πραγματικότητα, και η χρήση τους ρυθμιζόταν με αποφάσεις της πλειοψηφίας των συνιδιοκτητών.
Η δικαστική απόφαση έκρινε ως απόλυτα έγκυρο το δικαίωμα όλων των εναγομένων συνιδιοκτητών σε αποκλειστική χρήση των δικών τους θέσεων στάθμευσης, απέρριψε το αίτημα της ενάγουσας να της επιδικαστεί η αποκλειστική χρήσης μιάς θέσης στάθμευσης και απλώς της αναγνώρισε το δικαίωμα σύγχρησης των αδιάθετων θέσεων, μαζί με όλους τους λοιπούς συνιδιοκτήτες του κτιρίου. Δεν γνωρίζουμε να υπάρχει άλλη πολυκατοικία, με επί τόσα χρόνια απούλητες θέσεις στάθμευσης στην πιλοτή.
Αντίθετα, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση παρόμοιων αμφισβητήσεων, τα δικαστήρια με εκατοντάδες αποφάσεις τους έχουν κρίνει νόμιμες όλες τις θέσεις στάθμευσης, έχουν δικαιώσει και εξακολουθούν να δικαιώνουν διαρκώς όλους όσους είχαν πληρώσει για θέσεις στάθμευσης, ακόμη και αυτούς που είχαν αγοράσει άκυρες αυτοτελείς ανοικτές «οριζόντιες ιδιοκτησίες» στην πιλοτή.
Ουδέποτε επιδικάστηκε με δικαστική απόφαση αποκλειστική χρήση χώρου στάθμευσης σε συνιδιοκτήτη ο οποίος δεν είχε αγοράσει δική του θέση! Στις σύγχρονες πολυκατοικίες όλες οι θέσεις στάθμευσης στην πιλοτή έχουν παραχωρηθεί και ανήκουν νόμιμα κατ’ αποκλειστική χρήση σε ιδιοκτήτες διαμερισμάτων της ίδιας οικοδομής, ως παρακολούθημά τους, και συνεπώς ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει στο παραμικρό τη νομιμότητα της αποκλειστικής χρήσης τους.
Παρ’ όλ’ αυτά, πολλοί συνιδιοκτήτες διαμερισμάτων πολυκατοικιών χωρίς θέση στάθμευσης, παίρνοντας αφορμή από τους τίτλους και μόνον διαφόρων κατά καιρούς δημοσιευμάτων, επιχειρούν να σταθμεύσουν αυθαίρετα τα αυτοκίνητά τους στις θέσεις άλλων συνιδιοκτητών τους, ισχυριζόμενοι ότι έχουν και αυτοί δικαίωμα στάθμευσης στην πιλοτή.