Ένας εργαζόμενος συντηρεί τρία άτομα

ΣΕΒ: ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ Ή ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ…

* Ζοφερή η κατάσταση στο συνταξιοδοτικό σύστημα - Λανθασμένη η πολιτική της υπερφορολόγησης

Σήμερα στη χώρα μας, όσοι δεν εργάζονται (μητέρες, παιδιά, τρίτης ηλικίας, άνεργοι) είναι διπλάσιοι από αυτούς που εργάζονται ενώ κάθε εργαζόμενος, στον ιδιωτικό τομέα, με τα εισοδήματα και τους φόρους που πληρώνει, συντηρεί 2,8 άτομα του πληθυσμού που είτε δεν εργάζονται, είτε απασχολούνται στο Δημόσιο.

Τα στοιχεία προκύπτουν από το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ που αναλύει τις τάσεις συρρίκνωσης και ταυτόχρονα γήρανσης του πληθυσμού, καθώς και τις επιπτώσεις τους στο συνταξιοδοτικό σύστημα.
Συγκεκριμένα, από τα 10,8 εκατ. πληθυσμού σήμερα, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είναι 806 χιλ., οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα 1,6 εκατ., οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, κ.λπ. 1,3 εκατ. και οι συνταξιούχοι γήρατος, θανάτου, αναπηρίας κ.λπ. 2,6 εκατ. (+150 χιλ. εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης).
Το 2050, οι Έλληνες θα είμαστε 9 εκατ. περίπου, ένας στους τρεις θα είναι 65 ετών και άνω, και 300.000 θα είναι άνω των 90 ετών. Την ίδια χρονιά θα αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος για κάθε έναν συνταξιούχο, γεγονός που σημαίνει ότι η όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση στη συνταξιοδότηση προϋποθέτει προσωπική αποταμίευση (για να συμπληρώνεται η πενιχρή σύνταξη) και καλή υγεία (για να αξιοποιούνται οι ευκαιρίες απασχόλησης).
Με βάση τα δεδομένα αυτά, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις τις επόμενες δεκαετίες, υποστηρίζει ο ΣΕΒ, προσθέτοντας ότι: «Η αντιστροφή των δυσμενών δημογραφικών δεδομένων προϋποθέτει τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών, των νέων στην αγορά εργασίας, πολιτικές για επιλεκτική μεταναστευτική πολιτική καθώς και ενεργό γήρανση. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ένα περιβάλλον δυναμικής ανάπτυξης που θα δημιουργεί, μέσω ιδιωτικών επενδύσεων, υψηλή ζήτηση για απασχόληση, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις που έρχονται θα δημιουργήσουν ασυνέχειες στην αγορά εργασίας, καθώς και ανάγκες για διαφορετικό μίγμα εξειδικεύσεων των εργαζομένων».
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Γενικότερα, είναι κρίσιμο η χώρα να αναπτύξει μία ολοκληρωμένη και στοχευμένη στρατηγική δράσεων σε 3 άξονες για:
* Τον επαναπατρισμό Ελλήνων της διασποράς (αναστροφή brain drain) και την υποδοχή μεταναστών με εξειδικευμένες δεξιότητες,
* Τη στήριξη της ελληνικής οικογένειας και την αύξηση του ρυθμού γεννήσεων και
* Την ενεργό γήρανση ώστε να πάψει το συνταξιοδοτικό σύστημα να τιμωρεί συνταξιούχους που δουλεύουν, περικόπτοντας τη σύνταξή τους, ενθαρύνοντας έτσι την παράνομη εργασία.
 Επιβάλλεται ακόμη, καταλήγει ο Σύνδεσμος, να αλλάξει η λανθασμένη πρακτική της υπερφορολόγησης των πάντων, που οδηγεί την οικονομική δραστηριότητα στη μαύρη οικονομία (φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, κλπ.). Θα πρέπει να γίνει εθνικός στόχος μέσα από ένα πλέγμα πολιτικών πρωτοβουλιών, ο πληθυσμός της χώρας να αυξηθεί σημαντικά μέχρι το 2030 ώστε να αναστραφεί υπέρ των νέων η κατανομή του πληθυσμού.