Όπως επισημαίνει ο μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της ΚΕΕ Κων. Μίχαλος:
Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή φέρει βελτιώσεις, σε σχέση με το αρχικό σχέδιο το οποίο είχε τεθεί σε διαβούλευση, ωστόσο εξακολουθεί να χρήζει τροποποιήσεων προκειμένου να μπορέσει να εφαρμοστεί αποτελεσματικά στην πράξη.
• Η πρόβλεψη του άρθρου 3, σύμφωνα με την οποία μπορούν να ενταχθούν επιχειρήσεις με θετικό αποτέλεσμα ή θετική καθαρή θέση σε μια τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις χρήσεις, εξακολουθεί να αποκλείει ένα μεγάλο αριθμό δυνητικά ωφελούμενων επιχειρήσεων. Με δεδομένες, ωστόσο, τις συνθήκες που επικρατούν στην ελληνική οικονομία, θεωρούμε ότι το κριτήριο αυτό θα πρέπει να διευρυνθεί περαιτέρω, είτε με επέκταση της περιόδου στα πέντε ή επτά έτη, είτε με την υιοθέτηση εναλλακτικών δεικτών (δείκτης καθαρών επενδύσεων, θέσεις εργασίας κτλ.).
• Με το ίδιο σκεπτικό, θεωρούμε ότι πρέπει να απαλειφθεί ο χρονικός περιορισμός της 1/7/2016 για τις ρυθμισμένες οφειλές.
• Η εξαίρεση των επιχειρήσεων των οποίων το χρέος βρίσκεται σε ποσοστό άνω του 85% σε έναν πιστωτή και η παραπομπή τους σε διμερή διαπραγμάτευση, δημιουργεί επίσης σημαντικά προσκόμματα, καθώς είναι σύνηθες ιδιαίτερα για τις μικρές επιχειρήσεις να διατηρούν δανεισμό σε έναν μόνο πιστωτικό φορέα.
• Οι διαδικασίες που προβλέπει είναι ήδη χρονοβόρες και γραφειοκρατικές, αφού μόνο για την υποβολή αίτησης για ένταξη απαιτείται μεγάλος αριθμός εγγράφων και δικαιολογητικών.
• Δεν υπάρχουν προβλέψεις για την προστασία των συμμετεχόντων στη διαδικασία ρύθμισης, από τις τράπεζες και από το δημόσιο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο εμπλοκών στη διαδικασία λόγω του φόβου καταγγελιών, ποινικών διώξεων κτλ.
• Η υποχρέωση για επικύρωση του συμβιβασμού με δικαστική απόφαση, φαίνεται να ακυρώνει στην πράξη το νόημα του εξωδικαστικού μηχανισμού και μεταφέρει επιπλέον βάρος σε ένα ήδη υπερφορτωμένο και αργό σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
Με βάση τις υφιστάμενες προβλέψεις του νομοσχεδίου, είναι ορατός ο κίνδυνος να επαναληφθεί το αρνητικό παράδειγμα του νόμου Κατσέλη, στο πλαίσιο του οποίου εκκρεμούν ήδη περισσότερες από 150.000 αιτήσεις και οι ημερομηνίες εκδίκασης υποθέσεων φθάνουν ως το 2032.
Για το λόγο αυτό, επαναλαμβάνουμε την πρότασή μας να αναλάβουν τα Επιμελητήρια το ρόλο του διαχειριστή και επόπτη της διαδικασίας του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης χρεών των επιχειρήσεων.
Ζητούμε, λοιπόν, για μια ακόμη φορά από την Πολιτεία να αναθέσει συγκεκριμένες αρμοδιότητες εποπτείας και διαχείρισης στα Επιμελητήρια, προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλή εφαρμογή ενός κρίσιμης σημασίας νομοθετικού πλαισίου. Το τελευταίο που χρειάζεται σήμερα η αγορά και η ελληνική οικονομία, είναι ένα ακόμη νομοθετικό πλαίσιο φάντασμα, που θα στοιχειώνει για χρόνια τις αίθουσες των δικαστηρίων».
