ΑΘΗΝΑ
Την εκτίμηση ότι η τελική συμφωνία για το Ασφαλιστικό θα αποτυπώνει αμφίπλευρους συμβιβασμούς εκφράζει ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση προτίμησε να προχωρήσει σε μια μονιμότερη μεταρρύθμιση που θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα και τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα του όλου συστήματος.
Σε συνέντευξή του στην Real news, ο κ. Σταθάκης αναφερόμενος στα κόκκινα δάνεια τονίζει ότι «πυξίδα» της πολιτικής της κυβέρνησης «αποτελεί η προσπάθεια να εξευρεθούν κοινωνικά δίκαιες λύσεις, πέρα από αυτή της αγοράς, που να αντιμετωπίζουν το υπαρκτό πρόβλημα των "κόκκινων" δανείων, που αποτρέπει σήμερα το τραπεζικό σύστημα από το να επιστρέψει σε συνθήκες κανονικού δανεισμού».
Όσον αφορά στον νέο αναπτυξιακό νόμο, αναφέρει τα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά του:
Ισχυρά κίνητρα σε επενδύσεις με κλαδικά και γεωγραφικά κριτήρια,
Εισαγωγή χρηματοδοτικών εργαλείων,
«Αντιγραφειοκρατικό» νομικό πλαίσιο
Σταθερό φορολογικό καθεστώς επτά χρόνων.
Ειδικότερα, για το φορολογικό σύστημα, ο κ. Σταθάκης υπογραμμίζει την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός «σταθερού και μόνιμου φορολογικού συστήματος», κάτι που τονίζει ότι είναι στις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για το δεύτερο εξάμηνο του 2016. Ακόμη, εξαγγέλλει την άμεση μετεξέλιξη του ΕΤΕΑΝ σε Αναπτυξιακό Ταμείο.
Σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, ο υπουργός αναφέρει ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί «να ολοκληρώσει τις εννέα ιδιωτικοποιήσεις που κληρονόμησε» και επισημαίνει: «Τις απόψεις μας, όμως, σχετικά με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας τις εκφράζουν καλύτερα ο σχεδιασμός και η κατεύθυνση του νέου ταμείου που θα δημιουργηθεί στη θέση του ΤΑΙΠΕΔ».
Επίσης, υποστηρίζει ότι «αν χρειαστεί» ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξανακερδίσει τυχόν εκλογές και χαρακτηρίζει το συνέδριο του κόμματος ως «πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναβρεθούμε με συντρόφους που απομακρύνθηκαν και να διαμορφώσουμε συλλογικά τα επόμενα βήματά μας».
Τέλος, αναφορικά με τον νέο πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, δηλώνει ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας υπουργικής θητείας του «οι επιδόσεις του στον απαραίτητο εξορθολογισμό της λειτουργίας του Δημοσίου και στον περιορισμό των πελατειακών πρακτικών ήταν δυστυχώς αναιμικές, πέρα από τη διαρκή επίκληση των απολύσεων ως θεραπείας "δια πάσαν νόσον"».
