Σε χώρο λαϊκής τέχνης έχει μετατρέψει το σπίτι του στην Κάτω Σωτηρίτσα συνταξιούχος δάσκαλος. Μπαίνοντας κανείς στην αυλή της κατοικίας βρίσκεται μπροστά σε έναν ανεκτίμητο θησαυρό, σε έναν κήπο γεμάτο καλλιτεχνικές δημιουργίες, φτιαγμένες όλες από το χέρι του ταλαντούχου, ευφάνταστου και με έμπνευση συνταξιούχου δασκάλου Γιώργου Κωνσταντή.
Εδώ και 15 χρόνια ασχολείται με τέτοιου είδους καλλιτεχνίες ο κ. Κωνσταντής. Μετά τη συνταξιοδότησή του από τη θέση του δασκάλου έψαχνε μια διέξοδο, έναν τρόπο για να περνά ευχάριστα τον χρόνο του. Βρήκε διέξοδο στα βότσαλα. Στην ακρογιαλιά και στην ηρεμία της θάλασσας περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας μέχρι να βρει την κατάλληλη πέτρα, το πιο μικρό βοτσαλάκι προκειμένου να ταιριάξει απόλυτα στον αυλόγυρο, στη γλάστρα, στο καραβάκι που ετοίμαζε. Και μετά έπαιρνε τον δρόμο για το σπίτι και εκεί καθόταν με τις ώρες μέχρι να ολοκληρώσει το αριστούργημά του. «Έχουν τύχει μέρες που ξεκινάω να διακοσμώ μια γλάστρα στις 8 το πρωί και να σταματώ στις 12 τα μεσάνυχτα», αναφέρει στην «Ε» ο συνταξιούχος δάσκαλος.
Μικρά βοτσαλάκια κοσμούν το δάπεδο του χώρου στάθμευσης, τον αυλόγυρο, το σοκάκι που οδηγεί στο σπίτι. Ο πιο έμπειρος τεχνίτης θα ζήλευε τον χώρο του εξωτερικού ντους. Δελφίνια, καραβάκια, κοχύλια παίρνουν τη θέση του γκρίζου τσιμέντου.
Μπαίνοντας ο επισκέπτης στην αυλή της παραθεριστικής κατοικίας παρατηρεί τις δεκάδες γλάστρες, που είναι στολισμένες με διάφορα χρωματιστά κοχύλια του εμπορίου, μικρές πετρούλες με προσοχή τοποθετημένες πάνω στα πήλινα γλαστράκια με ειδική θερμοσιλικόνη. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τα ξύλινα καράβια, οι βάρκες μέχρι και τα κρουαζιερόπλοια που είναι έτοιμα να λύσουν τους κάβους τους και να ταξιδέψουν. Μήνες έκανε να τα διακοσμήσει ο κ. Κωνσταντής «έχω φτιάξει περίπου είκοσι καραβάκια, άλλα μικρά και άλλα λίγο μεγαλύτερα. Αυτό το διάστημα εξετάζω μια νέα πρακτική για να είναι πιο σταθερά τα υλικά μεταξύ τους».
Ο συνταξιούχος δάσκαλος χρησιμοποιεί μόνο υλικά της φύσης ξύλα, πέτρες, κοχύλια, βότσαλα και ό,τι άλλο για άλλους μπορεί να είναι ένα άψυχο υλικό εκείνος παίρνοντας το στα χέρια του θα του δώσει, ζωή, θα του δώσει συνέχεια, θα δημιουργήσει άλλο ένα έργο του. Από ξύλα που είχε ξεβράσει το κύμα της θάλασσας, μαζί με αλμυρίκια δημιούργησε ένα πολύκλαδο ξερόδεντρο, καθώς και ένα μεγάλο αστέρι επίσης από ξύλα.
Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα ασχολείται και με τη χαρακτική σε πέτρες. «Τυπώνω διάφορα σχέδια πάνω σε ριζόχαρτο και στη συνέχεια με ειδικό μηχάνημα σκαλίζω τις πέτρες», αναφέρει ο κ. Κωνσταντής που από τα θέματα συνήθως που αποτυπώνει είναι μορφές παιδιών που παίζουν, πηγαίνουν σχολείο, μια από τις αγαπημένες του εικόνες καθώς υπήρξε χρόνια δάσκαλος.
Ζωή Παρμάκη
