Ρεπορτάζ Ε. Ρηγόπουλος
Φωτογραφίες Β. Ντάμπλης
Χρονίζει μεν, αλλά δεν εγκαταλείφτηκε η δημιουργία του μουσείου της ΔΕΥΑΛ, στον χώρο της, δίπλα στο παλιά υδραγωγείο της Λάρισας. Η ιδέα είναι από την προηγούμενη δημοτική αρχή, αλλά δεν ματαιώθηκε και από τη σημερινή. Το υλικό υπάρχει και είναι πλούσιο, όπως και ο χώρος. Το παλιό διυλιστήριο της επιχείρησης, δίπλα από το σημερινό κτίριο διοίκησης, αριστερά στην είσοδο.
Η χθεσινή γιορτή στη ΔΕΥΑΛ ήταν αφορμή και για μια φωτογραφική περιήγηση του χώρου. Εκεί υπήρχε το πρώτο διυλιστήριο του νερού, που αντλείτο από τον Πηνειό και γινόταν η πρώτη καθίζηση των φερτών υλικών, που είχε το ποτάμι, όπως ερχόταν από τη δυτική Θεσσαλία. Σύμφωνα με επιγραφή, που υπάρχει στον χώρο, τα διυλιστήρια κατασκευάστηκαν το 1969, με ομόφωνη απόφαση του προέδρου του τότε ΟΥΗΛ, Κώστα Ταμπασούλη. Η μελέτη και η επίβλεψη, έγινε από τον διευθυντή του ΟΥΗΛ Ορέστη Αλαμανή και την τεχνική υπηρεσία. Το δε προσωπικό του ΟΥΗΛ, εργάστηκε για τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις. Εντός της μεγάλης αίθουσας, με τις δεξαμενές καθίζησης, ένα σπάνιο έκθεμα, η χαρακτηριστική ποταμόβαρκα, γνωστή κι ως «πλάβα». Ακόμα μια υπάρχει και στο Λαογραφικό Μουσείο Λάρισας. Επίσης, μια πιο σύγχρονη βάρκα, με τη ονομασία «ΔΕΥΑΛ Βασίλω» και παλιοί πίνακες ηλεκτροδότησης κλπ.
Εμβληματικά εκθέματα και για την ίδια την ιστορία της Λάρισας και βρίσκονται δίπλα- δίπλα, είναι: Ο υδατόπυργος, που εγκαινιάστηκε το 1930 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και η παλιά μηχανή παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, που εκτίθεται υπαίθρια, μπροστά από το κτίριο του παλιού διυλιστηρίου. Όπως θυμίζει και επιγραφή, που υπάρχει, πρόκειται για την πρώτη μηχανή παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, που φώτισε τη Λάρισα, τύπου ΜΑΝ, δυναμικότητας 500 KVA, που λειτούργησε από το 1914 μέχρι το 1960.Πάνω σε αυτή εκπαιδεύτηκαν χιλιάδες μαθητές, μηχανικοί και ηλεκτρολόγοι, των «Τεχνικών Σχολών Λαρισαϊκή» του Χρήστου Γουμενόπουλου, για 50 και πλέον χρόνια. Στη συνέχεια δωρίθηκε από τον ιδιοκτήτη της σχολής στη ΔΕΥΑΛ. Στην πλάκα, στο κάτω μέρος, υπάρχουν και άλλα στοιχεία, που δεν διακρίνονται ευκρινώς, λόγω της πολυκαιρίας. Με έτοιμο τον «θησαυρό» των εκθεμάτων, απομένει η ανακαίνιση του χώρου και η διευθέτηση των εκθεμάτων, που είναι και οικονομικό ζήτημα…
