Ένα κρυφό δάκρυ, το λατρευτικό άγγιγμα του λουλουδιού, το απαλό κέντημά του στον Επιτάφιο. Αργά μετά τα μεσάνυχτα και σε όσους ναούς τηρείται ακόμα το έθιμο, ομάδες γυναικών, όλων των ηλικιών, κεντούν τον Επιτάφιο. Συνεργεία, σωροί λουλουδιών, το «πατρόν», καρφίτσες και τεταμένη προσοχή και τεχνική, για να καρφωθεί σωστά το λουλούδι. Ιεροτελεστία, κυριολεκτικά. Ο ήχος της καμπάνας ακούγεται πένθιμος μέσα στη νύχτα και οι γυναίκες ετοιμάζουν τον Μεγάλο Νεκρό. «Αγαλλιάσθω η κτίσις, ευφραινέσθωσαν πάντες οι γηγενείς, ο γαρ εχθρός εσκύλευται άδης, μετά μύρων γυναίκες προσυπαντάτωσαν…».
Νωρίτερα, στο ημίφως του ψαλτηριού, τα αντίφωνα, οι ήχοι πλάγιοι, το εξαποστειλάριον, κράτησαν το ίσο των στιγμών οδύνης και τα λόγια έβγαιναν αργά, ελεγειακά, για να αποδώσουν τις μεγάλες στιγμές. Ο πένθιμος ήχος της καμπάνας, επαναλαμβανόμενος από χθες το μεσημέρι στους ναούς. Ο Επιτάφιος στο επίκεντρο των προσευχών των πιστών. Τη Μεγάλη Παρασκευή τελείται η «Ακολουθία των Αγίων Παθών», δηλαδή αφορά «στους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυρά χλαίνα, τον κάλαμο, τον σπόγγο, το όξος, τους ήλους, την λόγχη και κυρίως την Σταύρωση και το θάνατο του Χριστού…».
Μια ατελείωτη ουρά στους ναούς, από νωρίς και οι πιστοί σιγά- σιγά παίρνουν τις θέσεις τους για την ακολουθία των Αγίων Παθών. Τα μεγάφωνα, πριν αρχίσει η βραδινή λειτουργία μεταδίδουν ψαλμωδίες καλλικέλαδων χορωδιών ψαλτών και το κλίμα προετοιμάζεται, κατάλληλα, για τον Επιτάφιο και το αποκορύφωμα, τη μεγάλη έξοδο στο κέντρο της Λάρισας. Κατάνυξη παντού. Πάντα, έτσι περίπου εξελίσσονται τα πράγματα. Τα χρόνια δεν αλλάζουν την ουσία της πίστης. Μόνο σε επιμέρους εκφάνσεις της, από τη λεγόμενη εξέλιξη, περιστασιακά. Οι ψαλμοί και τα εγκώμια, από μόνοι τους φέρνουν το Άγιο Πάσχα. Χωρίς άλλα πρόσθετα. Κι αν βοηθήσει ο καιρός, ακόμα καλύτερα…
Ε. Ρ.
