Της Νατάσας Πολυγένη
«Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη» συνήθιζαν να λένε κάποτε... Τι γίνεται όμως όταν δεν υπάρχει καθόλου δουλειά; Η οικονομική κρίση σακάτεψε πολλά επαγγέλματα μετατρέποντας επιχειρηματίες και εργαζόμενους σε θεατές ενός θλιβερού σκηνικού. Ο κλάδος των επαγγελματιών αυτοκινητιστών, οι ταξιτζήδες δηλαδή, ήταν από τους πρώτους που δέχτηκε το φαρμακερό χτύπημα της οικονομικής κρίσης. Το άλλοτε αξιοπρεπές μεροκάματο, σήμερα έχει μετατραπεί σε μεροκάματο αγωνίας. Οι πιάτσες γεμάτες με ταξί που περιμένουν από 1 έως 3 ώρες για να επιβιβάσουν κάποιον πελάτη.
Η νύχτα ακόμη πιο δύσκολη. Η ώρα δεν περνά με τίποτα, ο ασύρματος σιωπηλός και η αγωνία για το αν θα καταφέρουν να βγάλουν το μεροκάματο των 15 ή στην καλύτερη περίπτωση των 20 ευρώ, να χτυπά κόκκινο. Στην αρχή υπήρχε οργή, εκνευρισμός... Σιγά-σιγά όμως όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούν και να προσπαθήσουν να την κάνουν καλύτερη.
«Για να μην τρελαθούν» όπως λένε και οι ίδιοι. Έτσι οι πόρτες των ταξί άνοιξαν και άρχισαν τα πρώτα πηγαδάκια. Η ώρα της αναμονής περνά πιο ευχάριστα με παρέα. Άλλοι γνωρίζονται άλλοι όχι, όμως δεν έχει καμία σημασία. Όλοι τους έχουν ανάγκη να πουν μια κουβέντα, να εκτονώσουν το άγχος και την πίεση. Πολιτική, ποδόσφαιρο, προβλήματα του κλάδου, ανέκδοτα μπήκαν στο «τραπέζι» της ιδιότυπης αυτής συντροφιάς. Όμως και οι συζητήσεις κάποτε τελειώνουν και υπάρχει ακόμη χρόνος ανεκμετάλλευτος... Πόσο να κάτσει κάποιος μόνος του πίσω από ένα τιμόνι απλά και μόνο περιμένοντας μια κλήση ή έναν επιβάτη; Έτσι στη ζωή των ταξιτζήδων μπήκε το διάβασμα, ο υπολογιστής, η τηλεόραση, το σκάκι, η άθληση. Στη θήκη της πόρτας βιβλία λογοτεχνικά και ιστορικά μαζί με το πανάκι για το καθάρισμα του παρμπρίζ, μια παρτίδα σκάκι ή τάβλι πάνω στο καπό... Άλλοι διαβάζουν, άλλοι σερφάρουν στο διαδίκτυο, άλλοι παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια στο κινητό, άλλοι βλέπουν αγώνες ή ειδήσεις και όταν η μέση τους πιαστεί, πάντα κάπου σε κάποιο πορτμπαγκάζ υπάρχει μια ποδοσφαιρική μπάλα για λίγα σουτάκια.
Ο κ. Κώστας ανακάλυψε τον υπολογιστή στα 50 του. «Δεν ήξερα ούτε πώς ανοίγει. Τώρα φτιάχνω μέχρι και μουσικά κανάλια στο You tube. Στο ταμπλό του αυτοκινήτου του σε πρώτη θέση ένα netbook . Δεν περνά αλλιώς η ώρα» λέει. Ο Λυκούργος ανήκει στη νέα γενιά ταξιτζήδων. Στράφηκε στο επάγγελμα για να μπορεί να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Παρά την όρεξη όμως για δουλειά, η γενικότερη κατάσταση δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Τις ώρες αναμονής στην πιάτσα τις περνά διαβάζοντας... Μάλιστα σήμερα διαβάζει τόσα βιβλία όσα δεν διάβασε ποτέ στη μαθητική του ζωή.
Τελικά όμως μήπως είναι οι μόνοι που τα κατάφεραν; Εκεί που οι άλλοι βλέπουν αδιέξοδο εκείνοι βρήκαν διέξοδο- Ανακάλυψαν έναν δημιουργικό τρόπο να εκτονώνουν το άγχος τους, ανακάλυψαν την αξία της φιλίας, απαγορεύοντας την είσοδο στην κατήφεια και τη θλίψη.
