Με ρυθμούς «πολυβόλου» αυξήθηκαν από τις αρχές του 2013 οι αιτήσεις πολιτών για ένταξη στον ν. 3869/10 της Κατσέλη, στο Ειρηνοδικείο Λάρισας, ώστε να ρυθμίσουν τα δάνειά τους, που δεν μπορούν να αποπληρώσουν. Το Α’ Τρίμηνο του 2013 οι αιτήσεις ξεπέρασαν τις 160 και καθημερινά κατατίθενται οι διπλάσιες από ό, τι την προηγούμενη δικαστική χρονιά. Οι υποθέσεις προσδιορίζονται πλέον να εκδικασθούν, για τα τέλη του 2015 (!) και σε ένα από τα μεγαλύτερα Ειρηνοδικεία στο Περιστέρι Αττικής, το... 2020! Δηλαδή, η ίδια περίπου κατάσταση παντού. «Μπουκωμένο» το Ειρηνοδικείο Λάρισας, πάει για «έκρηξη» με το ίδιο προσωπικό, ουσιαστικά. Οι ντουλάπες είναι γεμάτες και δεν υπάρχουν ράφια, για να μπουν οι φάκελοι με τις υποθέσεις και αναζητούνται κι άλλοι, νέοι χώροι.
Πρόκειται για τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας και ολόκληρο το 2012 στο Ειρηνοδικείο Λάρισας κατατέθηκαν 457 αιτήσεις για ένταξη στον νόμο. Όλα αυτά βέβαια, αφορούν φυσικά πρόσωπα και τα πρώτα στοιχεία του 2013 δείχνουν αύξηση τουλάχιστον 40% των αιτήσεων. Με την προσθήκη και των αρμοδιοτήτων των καταργημένων Ειρηνοδικείων του ν. Λάρισας, είναι σίγουρο, ότι τα ποσοστά αναβαίνουν και ίσως και να διπλασιαστούν! Σε όλα αυτά, στο Ειρηνοδικείο, προστέθηκαν από την 1η Μαρτίου και άλλα καθήκοντα που είχε πριν το Πρωτοδικείο και διογκώθηκε απότομα ο όγκος δουλειάς,
Οι υπάλληλοι του Ειρηνοδικείου Λάρισας, δεν ενισχύθηκαν ανάλογα και από τους 4 υπαλλήλους των Ειρηνοδικείων που καταργήθηκαν, το Ειρηνοδικείο Λάρισας ενισχύεται μόνο με τους δύο. Από την άλλη, δεν επαρκούν ούτε οι δικαστικές αίθουσες, ώστε να αυξηθούν οι δικάσιμοι, αν υπάρξει ενίσχυση σε προσωπικό.
Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗ
Ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά 3869/10 ή νόμος Κατσέλη, τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο του 2010 και προβλέπει ρυθμίσεις τραπεζικών οφειλών και άλλων χρεών, που δεν προέκυψαν από εμπορικές συναλλαγές ή αδικοπραξία. Ο νόμος αυτός δεν καλύπτει χρέη προς το Δημόσιο. Βάσει του νόμου 3869/10 μπορούν οι πολίτες, να εξασφαλίσουν χαμηλότερη δόση - τουλάχιστον στο 1/5 της τρέχουσας - για όλες τις τραπεζικές οφειλές, πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια, καθώς και μικρότερη δόση στα στεγαστικά δάνεια ή άλλου τύπου δάνεια που έχουν προσημείωση σε ακίνητο. Αυτό προβλέπεται με δύο τρόπους: Πρώτον, με τη μείωση του επιτοκίου που φτάνει ως και μηδενικό επιτόκιο, δηλαδή τις εντελώς άτοκες δόσεις και δεύετρο, με σημαντική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών αυτών.
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
