Του Γιώργου Ρούστα
«Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όσο κι αν φαίνεται σχεδόν αδύνατο αρχικά. Αξίζει πραγματικά να παλεύεις δίκαια για τα όνειρά σου κι αυτή η πάλη μας κάνει καλύτερους και πιο δυνατούς. Θα ήθελα επίσης να προτρέψω την ελληνική πολιτεία (και μέσα σε αυτή νοούμαστε όλοι μας) να δει πολύ πιο οργανωμένα και ουσιαστικά το θέμα της ελληνικής συμμετοχής σε κορυφαίους οργανισμούς όπως η ESA. Το επιστημονικό δυναμικό υπάρχει στη χώρα μας και η πόλη της Λάρισας ποτέ δεν υστέρησε στον τομέα αυτό!».
Αυτό είναι το μήνυμα που είχε στείλει ο Λαρισαίος στην καταγωγή, Θεσσαλονικιός πλέον γιατρός κ. Βαγγέλης Καϊμακάμης, με συνέντευξή του στην «Ε», λίγο πριν αναχωρήσει για την Ανταρκτική, μετά τη σημαντική διάκριση που είχε να συμπεριληφθεί στους 45 καλύτερους υποψηφίους, που θα συμμετάσχουν στο Σώμα των Ευρωπαίων Αστροναυτών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ).
Για τους Λαρισαίους να θυμίσουμε πως ο κ. Καιμακάμης αποφοίτησε το 1992 από το 5ο Γενικό Λύκειο Λάρισας με βαθμό απολυτηρίου «Άριστα 19 7/11» και το 1993 μπήκε στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πόλη στην οποία παραμένει ως σήμερα.
Όλο το διάστημα της παραμονής του στην Ανταρκτική, οι γονείς του, φίλοι και συγγενείς στη Λάρισα επικοινωνούσαν μαζί του μέσω ίντερνετ (τηλέφωνο και skype), ενώ τα Χριστούγεννα αναμένεται να βρεθεί στα πάτρια εδάφη και να συναντηθεί μαζί τους. Μάλιστα σε παρατήρησή μας «αν είναι πρόθυμος να επισκεφτεί και να μιλήσει για τις... αντοχές του ανθρώπινου οργανισμού σε πολικές θερμοκρασίες σε σχολεία της Λάρισας» απάντησε θετικά.
Όταν επέστρεψε από την παγωμένη Ανταρκτική, πριν λίγες μέρες συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας πανελλαδικά, καθώς το επίτευγμά του θεωρήθηκε ιδιαιτέρως σημαντικό.
Σήμερα ο Βαγγέλης Καϊμακάμης, μετά την 9μηνη παραμονή του στη βάση Κονκόρντια της Ανταρκτικής βρίσκεται στα πάτρια εδάφη, στη Θεσσαλονίκη και μας μιλά τόσο για την επιτυχία του να συμμετάσχει –ως ο μοναδικός Έλληνας- στο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Αεροδιαστημικής Υπηρεσίας (ESA), της πειραματικής βάσης που δημιουργήθηκε για να μελετηθούν οι συνέπειες των ακραίων συνθηκών στον άνθρωπο, με στόχο να αξιοποιηθούν τα ευρήματα σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές, όσο και για τα βιώματά του στην παγωμένη ήπειρο.
Όπως έγραψε στο ιστολόγιό του και δήλωσε στην «Ε» «στην Ανταρκτική είχα την τιμή και την ευθύνη να είμαι μέλος μιας ειδικής αποστολής και να πάρω μία γεύση από τη ζωή των πρωτοπόρων εξερευνητών του Νότιου Πόλου. Υπήρχε αρκετό κρύο, για παράδειγμα η θερμοκρασία έφτανε και τους -33 βαθμούς. Ένιωθες τον κρύο αέρα αμέσως μόλις έβγαινες από το αεροσκάφος, που αποτελούσε την βάση των ερευνών μας».
Τον ρωτάμε για τις τελευταίες ημέρες του και μας λέει: Ήμουν εξαιρετικά απασχολημένος με τις προετοιμασίες για την αναχώρησή μου, αλλά με κυρίευαν και διάφορα συναισθήματα. Ήταν μια φανταστική εμπειρία που διήρκεσε σχεδόν ένα χρόνο. Είμαι χαρούμενος που επέστρεψα στην όμορφη χώρα μου και είδα την οικογένεια και τους φίλους μου πάλι, το οποίο είναι πραγματικά μια ανακούφιση σκέψης και κάτι που ονειρευόμουν για μήνες! Η παραμονή μου στην Ανταρκτική εμπεριείχε ανάμεικτα συναισθήματα. Έζησα τη χαρά, την έκπληξη, τη μελαγχολία. Πολλές μέρες σκότους με την εκπληκτική θέα του νυχτερινού ουρανού, στη συνέχεια η επιστροφή του ήλιου.
Τα αυξημένα καθήκοντά μου, με κράτησαν αρκετά απασχολημένο τις περισσότερες φορές, αλλά παρόλα αυτά, βρήκαμε κάποιες ευκαιρίες να γίνουμε πιο δημιουργικοί είτε με τη διοργάνωση τηλεδιασκέψεων με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή προσπαθώντας να κατασκευάσουμε τη δική μας ιγκλού καλύβα, στη μέση του απέραντου οροπέδιου της Ανταρκτικής! Αυτές ήταν οι δραστηριότητες που μας βοήθησαν να κρατηθεί το ηθικό μας υψηλό και να σπάσει η μονοτονία της καθημερινής ζωής στο πιο απομονωμένο μέρος στη Γη.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Ειδικότερα, η σύνδεση με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ήταν κάτι πραγματικά εντυπωσιακό και μοναδικό, καθώς ένας αστροναύτης της ESA Luca Parmitano ήταν πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και μας έδειξε ακόμη την άποψη του πλανήτη μας από το παράθυρο του Διαστημικού Σταθμού. Ένα φανταστικό θέαμα που μας έκανε όλους να δούμε με ανοιχτά στόματα, εντελώς έκπληκτοι και ευγνώμονες.
Για μένα ήταν μια ακόμα μεγαλύτερη στιγμή από τότε που ήμουν ένας από τους υποψηφίους αστροναύτες που έφτασαν στους 45 φιναλίστ το 2009. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν ήμουν εγώ στη θέση του Λούκα! Οι τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου και αρχές Νοεμβρίου πέρασαν πολύ γρήγορα. Ο ήλιος ήταν πίσω για το μεγαλύτερο μέρος των ημερών και από το τέλος του Οκτωβρίου πάνω από τον ορίζοντα, 24 ώρες την ημέρα .
Για άλλη μια φορά το σώμα μας έπρεπε να προσαρμοστεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες φωτισμού και προσπαθούσε απεγνωσμένα να συγχρονίσει το εσωτερικό ρολόι του! Είχαμε χάσει τον μαγευτικό νυχτερινό ουρανό αλλά η παρουσία του γαλαξία πάνω από τα κεφάλια μας, έδειχνε την απεραντοσύνη της λευκής ηπείρου που εκτείνεται διαρκώς μπροστά στα μάτια μας, που βρίσκεται κάτω από ένα όμορφο μπλε ουρανό που μου θύμισε το σπίτι. Στις 8 Νοεμβρίου το DC - 3 ήταν το πρώτο αεροπλάνο που προσγειώθηκε στη Concordia, μεταφέροντας νέους ανθρώπους και προμήθειες φρέσκων φρούτων και λαχανικών μετά ακριβώς από εννιά μήνες! Όταν είδαμε τους νέους επισκέπτες να ανεβαίνουν τη σκάλα του αεροσκάφους, τότε συνειδητοποιήσαμε πόσο δύσκολη ήταν η 9μηνη περιπέτεια μας και πόσο σημαντική η δουλειά μας. Την επόμενη μέρα μια δεύτερη πτήση έφερε μια ακόμη μικρή ομάδα ανθρώπων και ανάμεσά τους ήταν ο Δρ Αδριανός Γκολέμης, που με αντικατέστησε και θα συνεχίσει τα βιοϊατρικά πειράματα για τον επόμενο χειμώνα».
Και ο κ. Καϊμακάμης καταλήγοντας θα μας πει: «Είμαι πολύ περήφανος που ένας Έλληνας επιστήμονας εκπλήρωσε το όνειρό του και πήγε στην Ανταρκτική για τη θέση του ΕΟΔ!».
