Του Δημήτρη Βάλλα
Φωτ. ΛεωνίδαςΤζέκας
Να λοιπόν που η ιστορία επαναλαμβάνεται... Ενίοτε με τον ίδιο τρόπο και με τους ίδιους ανθρώπους.
Σταμάτησε λοιπόν η ΑΕΛ να παίζει στο F.C. ARENA, τέρμα τα μεγαλεία και τα... λούσα στο γήπεδο, τα εσπρεσσάκια αλά καρτ, οι σκεπασμένες και προφυλαγμένες από το κρύο και τη βροχή κερκίδες και πολλά άλλα!
Επιστροφή στις... ρίζες λοιπόν όχι μόνο για την ομάδα, αλλά και για τους φιλάθλους.
Νάτους λοιπόν με το κρύο, τη βροχή και το αγιάζι στο γήπεδο του Αλκαζάρ και μαζί τους αναβίωσαν παλιά ξεχασμένα τουλάχιστον για το F.C. Arena, επαγγέλματα.
Ξανά έξω από το γήπεδο οι κουλουρτζήδες, οι καντίνες με τα χοτ ντογκ και τα λουκάνικα (ομορφάντρα μου) και παντός είδους μικροπωλητές. Εμφανίστηκαν και εκείνοι με τις πλαστικές σακούλες για τη βροχή, αλλα και οι κλασικοί με τα μαξιλαράκια από το γνωστό φελιζόλ!
Μέσα στο γήπεδο τώρα ξανά πηγαινοέρχεται η επίσης κλασική τάβλα και ο κουβάς με τον πάγο για τα αναψυκτικά και το παγωμένο νερό έστω και σε ποτήρι.
Να και γλυκά και λουκουμάδες και διάφορα... μυστήρια παστελοειδή.
Είναι η γοητεία της Κυριακής στο γήπεδο με βροχή με χρώματα, αρώματα, αναψυκτικά, καφέδες και τη σακούλα στο κεφάλι για τη βροχή.
Η ομάδα να παλεύει στο χόρτο και... το τσιμέντο παρά το αφρολέξ να σε τρυπάει με την υγρασία στο κόκαλο.
Στο απέναντι διώροφο όρθιοι στην ταράτσα και οι κλασικοί τζαμπατζήδες να παρακολουθούν το ματς καλώντας και τους γείτονες για συντροφιά.
Γήπεδο, ιδέα, γειτονιά, με τις αυλές απέναντι και την τσίκνα από το σουβλάκι, παράξενη θυσία σε έναν ακόμα πιο παράξενο Θεό να ανεβαίνει ψηλά συμπαρασύροντας ομάδα, φιλάθλους μυρωδιές και πλαστικά ποτηράκια μέχρι το επόμενο Σαββατοκύριακο!
