Με αφορμή το φετινό φεστιβάλ, από την ΚΝΕ ανακοινώνεται ότι «οι ετοιμασίες ολοκληρώνονται και μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές στην κοίτη του Πηνειού, λίγες ώρες πριν η κόκκινη πολιτεία ανοίξει τις πύλες της στην πόλη της Λάρισας για 39η χρονιά. Κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι από το ‘Α Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή το 1975.
Το Φεστιβάλ ξεκινώντας το ταξίδι του λίγο μετά τη μεταπολίτευση εξέφρασε ένα μαχητικό λαϊκό ριζοσπαστισμό. Από την πρώτη στιγμή η επιτυχία του Φεστιβάλ εξέφρασε την τεράστια εκτίμηση που έτρεφαν οι εργαζόμενοι και οι νέοι για το ΚΚΕ και τη νεολαία του, την ΚΝΕ που είχε ιδρυθεί λίγα μόλις χρόνια πριν, μέσα στην παρανομία της δικτατορίας, το 1968. Στα πρώτα αυτά βήματα της νόμιμης, πλατιάς δράσης του Κόμματος το Φεστιβάλ αξιοποιήθηκε για να προβληθεί μαζικά η πολιτική πρόταση του Κόμματος. Από τότε συνεχίζει ασταμάτητα το ταξίδι του σε πολλές πόλεις και χωριά σε όλη την Ελλάδα και κάθε χρόνο κορυφώνεται με εκδηλώσεις στην Αθήνα.
Ακόμα και στα πρωτόγνωρα δύσκολα χρόνια των ανατροπών και της διάσπασης του Κόμματος, το Φεστιβάλ εξακολούθησε να αποτελεί τόπο συνάντησης της νεολαίας με τους κομμουνιστές, με την αισιόδοξη σοσιαλιστική προοπτική. Πλέον έχει καταξιωθεί ως το μεγαλύτερο πολιτικό – πολιτιστικό γεγονός για τη νεολαία, στο οποίο κάθε χρόνο συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές.
Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξεχωρίζουν για την πολυμορφία τους. Κάθε μορφή της τέχνης βρίσκει έκφραση στις εκδηλώσεις στις διαφορετικές σκηνές και στα στέκια που υπάρχουν στο χώρο του Φεστιβάλ στις διάφορες πόλεις. Μέσα από το θεσμό του Φεστιβάλ αλλά και με άλλες πρωτοβουλίες, οι νέοι έρχονται σε επαφή με την πιο προοδευτική και ποιοτική πολιτιστική δημιουργία. Καλλιτέχνες με τεράστια προσφορά εμπνεύστηκαν και συμμετείχαν στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Ο Κατράκης σε θεατρικά, ο Λοϊζος τραγούδησε, ο Ρίτσος στο 3ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-“Οδηγητή”, το 1977, απήγγειλε το ποίημα “Τα παιδιά της ΚΝΕ”. Ταυτόχρονα η ΚΝΕ δίνει βήμα σε νέους δημιουργούς. Πολλοί από τους σημερινούς καταξιωμένους καλλιτέχνες, έκαναν τα πρώτα τους βήματα στα Φεστιβάλ ΚΝΕ -“Οδηγητή”.
Το Φεστιβάλ είναι μία μεγάλη πολιτεία που «χτίζεται» από την αρχή ως το τέλος της με φροντίδα και εθελοντική δουλειά, μακριά από χορηγούς, σπόνσορες ή εταιρείες. Η προετοιμασία του Φεστιβάλ αλλά και η υλοποίηση του γίνεται από μέλη και φίλους του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, με την οικονομική στήριξη λαού και νεολαίας. Δίνεται έτσι η μοναδική σχεδόν ευκαιρία σε νέους άνεργους ή από φτωχές οικογένειες να παρακολουθήσουν θέατρο, να πάνε σε μία συναυλία.
Η άθλια κατάσταση που βιώνουμε σήμερα όλοι στα σπίτια μας σε συνδυασμό με την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, του αθλητισμού δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να αναπτύξει τις δυνατότητές του. Στη σημερινή κοινωνία που τα πάντα κρίνονται με βάση το κέρδος των λίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών, το μεράκι κοστίζει ακριβά. Το σύστημα με τη σαβούρα που πλασάρει επιδιώκει και μέσα από τον πολιτισμό να ξεστρατίζει η σκέψη του κόσμου από το τι πρέπει να κάνει σήμερα. Με αυτήν την έννοια για την ΚΝΕ, είναι ελπιδοφόρο που μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες, νέοι άνθρωποι προσπαθούν να στριμώξουν τα όνειρα, τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες, την ανάγκη για συλλογική έκφραση και δημιουργία μέσα από μουσικά συγκροτήματα, θεατρικές ομάδες, ομάδες χορού, φωτογραφίας κλπ. Γι’ αυτό και δίνουμε την ευκαιρία, το χώρο και το χρόνο σε εκατοντάδες τέτοιες ομάδες πανελλαδικά να εκφραστούν.
Τι είναι όμως, που δίνει την ορμή, την αυταπάρνηση, τη διάθεση σε τόσους νέους και νέες, χιλιάδες σ' όλη την Ελλάδα να δουλεύουν κάθε χρόνο σκληρά, ακούραστα, εθελοντικά για να στηθούν οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»;
Ο λόγος είναι ο ίδιος που κάνει και το Φεστιβάλ μας, μοναδικό, αναλλοίωτο, μα και κάθε φορά ανανεωμένο και ολοζώντανο, αξεπέραστο. Απ' το πρώτο Φεστιβάλ, η ΚΝΕ κατάφερνε να μετατρέπει σκουπιδότοπους (όπως στο Περιστέρι, τη δεκαετία του '70) και εγκαταλειμμένους στην τύχη τους χώρους (όπως το πάρκο στους Άγιους Απόστολους στα Χανιά, που φέτος πραγματοποιήθηκε το 22ο Αντιιμπεριαλσιτικό Διήμερο – Κατασκήνωση της ΚΝΕ) σε κόκκινες πολιτείες, να δίνει ζωή στους χώρους αυτούς. Αυτό το πετύχαινε χρησιμοποιώντας τα ίδια «υλικά» με τα οποία είναι φτιαγμένο και το Κόμμα μας, την αυταπάρνηση, την ανιδιοτέλεια, την αυτοθυσία. Η δύναμη που κινητοποιεί, που δίνει την ώθηση για την προσφορά των μελών, των φίλων της ΚΝΕ για να φτιαχτεί το Φεστιβάλ απ' το 1975 μέχρι σήμερα είναι η ίδια.
Είναι η πίστη στην ιδεολογία μας, το Μαρξισμό-Λενινισμό και στο Κόμμα μας, η στράτευση στον αγώνα της εργατικής τάξης για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, για τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία. Η αφοσίωση στην πάλη για μια κοινωνία όπου κουμάντο θα κάνουν οι παραγωγοί του πλούτου, που όλοι οι εργάτες θα έχουν δουλειά, όλα τα παιδιά θα 'χουν φροντίδα, μόρφωση, πολιτισμό και αναψυχή, είναι που μας δίνει δύναμη. Με αυτή την έννοια, το Φεστιβάλ είναι μια μικρή «γεύση» απ' όλα όσα μπορεί να πετύχει η εργατική τάξη και η νεολαία δρώντας οργανωμένα με επικεφαλής το Κόμμα της, με ταξική ενότητα, στοχεύοντας στην εργατική - λαϊκή εξουσία. Έτσι μπορεί να αλλάξει αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο που το’ χει ανάγκη… Ραντεβού στις 13-14 Σεπτέμβρη στην Κοίτη του Πηνειού" καταλήγει η ανακοίνωση.
