Γονυπετείς, με μπογαλάκια και πάγκους στους ώμους, με μωρά, με αντίσκηνα και κατσαρολικά, με πραμάτεια προς πώληση, μια ατέλειωτη ουρά, περνούσε αυτό το τριήμερο και μέχρι χθες την πεζογέφυρα της κοιλάδας των Τεμπών. Ακόμα μια χρονιά, το εκκλησάκι που πρωτοέχτισαν οι σιδηροδρομικοί στα Τέμπη το 1921, πανηγύρισε με το πολύχρωμο, αλλά μάλλον λιγότερο, σε σχέση με παλιότερες χρονιές, πλήθος.
Πλειοψηφία οι πληθυσμοί των Ρομά, κάθε χρόνο, οι οποίοι τρέφουν ιδιαίτερη λατρεία στη συγκεκριμένη αγία. Το τριήμερο τους ανήκει και ο υπαίθριος οικισμός, που στήνεται και ξεστήνεται στο άψε- σβήσε, δίνει πρωτόγνωρη ζωή, στην περιοχή. Υπαίθρια μαγαζιά, μαγειρέματα, ψήσιμο ρόκας, ρούχα, πολλές παιδικές φωνές, που απολαμβάνουν τα κρύα καθαρά νερά των πηγών. Αλλά και όλοι οι πιστοί που συρρέουν στον ναό, κάτω από τον βράχο, καταλαμβάνονται πάντα από το δέος του θείου και της επιβλητικότητας των βράχων.
Η Αγία Παρασκευή, δεν είναι ένα συνηθισμένο ορθόδοξο εξωκλήσι, είναι τόπος με μνήμες, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η ευρύτερη περιοχή, «μιλά» με συμβολισμούς και γεγονότα, που φτάνουν στο σήμερα. Η εξέλιξη της ζωής, έφερε την τοποθεσία κάπως στο περιθώριο, η σιδηροδρομική γραμμή δεν περνά από πάνω, τα αυτοκίνητα στο χώρο στάθμευσης μειώθηκαν και γενικά κάτι στάσιμο νιώθει κανείς, κατευθυνόμενος στο εκκλησάκι. Ίσως είναι η αναμονή ετών, που τίποτα δεν προχωρά για την περίφημη εφαρμογή τόσων μελετών και την «αξιοποίηση» που δεν έγινε...
Κτίσματα διάσπαρτα, κλειστά, ο παλιός σταθμός του σιδηροδρόμου, η πιο παλιά γραμμή που ξηλώθηκε πάνω από εκκλησάκι, έχει χαθεί στη βλάστηση, το ίδιο και τα παλιά τούνελ, εγκαταλειμμένα. Κι αναρωτιέται κανείς τι θα γίνει ο τόπος, όταν σε λίγα χρόνια θα λειτουργήσουν οι οδικές σήραγγες στον Κίσσαβο. Στα Τέμπη θα μπαίνουν μόνο εκείνοι που το επιδιώκουν, είτε για να προσκυνήσουν την Αγία Παρασκευή, είτε για το φυσικό τοπίο και το πράσινο. Χρειάζεται κάτι νέο, για να κρατήσει τους επισκέπτες και να προσελκύσει κι άλλους.
Κι από τις δύο πλευρές της κοιλάδας, οι εικόνες είναι «παγωμένες» στο παρελθόν. Κάτι σα να έμεινε στάσιμο και να το χαλά ο χρόνος. Μόνο το άφθονο πράσινο κάνει τη δουλειά του, σκεπάζει τα πάντα, ακόμα και τις ασχήμιες. Κι ευτυχώς...
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
