«Τα «κροκοδείλια δάκρυα» όλων όσων «δηλώνουν αιφνιδιασμένοι», αρκούνται σε «ασκήσεις ψηφισματικής τακτικής» και, είναι οι «φυσικοί αυτουργοί» στην «αλλοτρίωση» του ρόλου και στην «απαξίωση» στην κοινωνία, της Δημοτικής Αστυνομίας δεν πείθουν κανέναν. Ούτε για την αξία των λόγων τους αλλά, ούτε και, για την αποτελεσματικότητά τους», υπογραμμίζει σε δήλωσή του ο πρόεδρος του ΤΕΕ Κ&Δ Θεσσαλίας Κων. Διαμάντος επισημαίνοντας: «Είναι οι «μοιραίοι ηθικοί αυτουργοί» σε μία «πράξη της Κεντρικής εξουσίας» που, βλέπει τους ανθρώπους απλά, «ως αριθμητική ποσότητα» και, εξυπηρετεί έναν «επιβαλλόμενο αριθμητικό στόχο» χωρίς περιεχόμενο πειθούς και αναγκαιότητας μίας άλλης, αποτελεσματικότερης πολιτικής εξυπηρέτησης του πολίτη και διασφάλισης του δημοτικού συμφέροντος και περιουσίας. Μίας πολιτικής που θα πείθει την τοπική κοινωνία για την αναγκαιότητα μίας «αναβαθμισμένης, ουσιαστικής και αποτελεσματικής» δημοτικής δύναμης προστασίας και εξυπηρέτησης του δημότη. Διαφορετικά, η επίκληση και μόνο αυτή, της «μη απόλυσης» δεν «διεγείρει το κοινό αίσθημα» την ίδια στιγμή που, στον ιδιωτικό τομέα ανεγείρουν οι ίδιες πολιτικές της ύφεσης, με γεωμετρική πρόοδο, καθημερινά «το μνημείο του αγνώστου απολυμένου».
Η στήριξη της παρουσίας και του έργου της Δημοτικής Αστυνομίας λοιπόν, πρέπει να είναι ουσιαστική». Και ο κ. Διαμάντος σημειώνει: «Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (Ν.3731/2008) και, ιδιαίτερα στο άρθρο 1, στα πλαίσια της αναδιοργάνωσής της, περιγράφονται οι «αρμοδιότητες» που ασκεί η Δημοτική Αστυνομία στο πλαίσιο των διατάξεων του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Αν ανατρέξει κανείς, προσεκτικά, στις αρμοδιότητες αυτές, προφανώς, θα αντιληφθεί ότι, με την Δημοτική Αστυνομία η Πολιτεία, μεταξύ άλλων στόχευε: - στην «αποκλιμάκωση φόρτου» από την ΕΛ.ΑΣ και, στην ενίσχυση του κύριου και σημαντικού ρόλου της, δηλαδή, στην εμπέδωση του κοινού αισθήματος της ασφάλειας από κάθε μορφή παραβατικής και εγκληματικής συμπεριφοράς. - στην βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Τοπικής Αυτοδιοικητικής αρχής και των δημοτών, μέσω ενός «άμεσου φιλικού ελεγκτικού μηχανισμού» αλλά, και ευέλικτου στη συνεργασία, με τις λοιπές υπηρεσίες του Δήμου. - στην εν γένει, «εξοικονόμηση πόρων» τόσο μέσω των ελέγχων (πχ «ύδρευσης, άρδευσης, αποχέτευσης, καθαριότητας») όσο και, μέσω υπηρεσιών που, σε κάθε άλλη περίπτωση θα κόστιζαν (πχ «Επίδοση πάσης φύσεως έγγραφα» ή, «διενέργεια αυτοψίας για έκδοση διοικητικών πράξεων βεβαίωσης ή αποβολής). - στην «πρόληψη» σε αρκετούς τομείς της πολιτικής προστασίας και κανόνων υγιεινής της πόλης, «αποκλιμακώνοντας φόρτο» από άλλες περιφερειακές ή ειδικές υπηρεσίες. Από τις 28 νομοθετημένες αρμοδιότητες, μόνο 2 είναι αυτές που, αναφέρεται ότι μπορούν να ασκηθούν, εκ παραλλήλου, και με άλλες υπηρεσίες (πχ ΕΛ.ΑΣ) και, αναφέρονται στο αντικείμενο της κυκλοφορίας (ρυθμίσεις και έλεγχος). Από τις 28 νομοθετημένες αρμοδιότητες, οι 20 ασκούνται από τη Δημοτική Αστυνομία αν έχει δύναμη μέχρι 49 άτομα. Τα ερωτήματα λοιπόν, που τίθενται και, τελικά, αποδίδουν και την «οφειλόμενη απάντηση» σχετικά με την «κατάργηση» της Δημοτικής Αστυνομίας είναι:
• Μπορεί και πρέπει να επιβαρυνθούν οι άλλες υπηρεσίες (ΕΛ.ΑΣ, Πυροσβεστική, Λιμενικό Σώμα) αναλαμβάνοντας επιπλέον φόρτο με τις 28 αρμοδιότητες, αποσπώντας σημαντικό και ειδικό έμψυχο δυναμικό από το σημαντικό ρόλο που πρέπει να επιτελούν; Όχι, τη στιγμή που, το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών ολοένα και, αυξάνεται.
• Με ποιο προσωπικό αλήθεια θα επωμισθούν τις αρμοδιότητες αυτές; Αν είναι να «μετακινηθούν» οι Δημοτικοί Αστυνόμοι, ποια «οικονομία κλίμακας» και ποια «βελτίωση υπηρεσιών προς τον πολίτη» επιτυγχάνουμε; Καμία. Εκτός και αν, για τις 28 αρμοδιότητες η «κρυφή σκέψη» είναι να οδηγηθούμε στην «πλήρη ιδιωτικοποίηση».
• Η πολιτική των Δήμων και η «πολιτική συμπεριφορά» ήταν η ενδεδειγμένη σε ότι αφορά την «αναβάθμιση» της ύπαρξης και ουσιαστικής λειτουργίας της Δημοτικής Αστυνομίας άρα, και της «καθολικής κοινωνικής αποδοχής» του ρόλου της ώστε, να «θωρακισθεί» από «αυθαίρετες μη στοιχειοθετημένες» πολιτικές de facto κατάργησης; Όχι! Γιατί αλήθεια, σε πολλούς δήμους «προτιμήθηκε» να μην υπερβεί η δύναμη τον αριθμό 49; Προέβησαν οι Δήμοι αυτοί στην έκδοση απόφασης της Περιφέρειας για πλήρη άσκηση αρμοδιοτήτων έστω και με τον, κάτω του 50 αριθμού δύναμης; Ποιος ευθύνεται για την «ρουσφετολογική συμμετοχή» και, κατά συνέπεια, την «απαξίωση» του έργου της Δημοτικής Αστυνομίας; Πάντως, όχι η ίδια η Δημοτική Αστυνομία.
• Για τις «εικόνες και λειτουργίες» μίας πόλης όπου, οι κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, πεζόδρομοι) μετατρέπονται σε «δρόμους», όπου, η «εκμετάλλευση ανθρώπινης σάρκας» στα φανάρια και το «παράνομο εμπόριο» σε κάθε μεριά και κάθε κατάστημα «οργιάζουν», όπου, η «ευνομούμενη μέσω σύγχρονου κανονιστικού πλαισίου λειτουργία των πεζοδρόμων» αποτελεί «πολυτέλεια» ακόμα και από τα νομίμως λειτουργούντα πάσης φύσεως καταστήματα, όπου, η «παράνομη εργασία» και η «λαθραία παρουσία και εργασία» είναι μία ενοχλητική και κοστοβόρα πραγματικότητα, όπου, η πορνεία, τα ναρκωτικά και η «παρενόχληση» στη νεολαία γίνεται μπροστά στα μάτια μας και «ανερυθρίαστα» οι «αρχές» κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους, όπου, η «προσβασιμότητα» του 50% και πλέον τοπικού πληθυσμού που αποτελεί τις «ευπαθείς κοινωνικές ομάδες» αποτελεί «καθημερινό άγος» ποιος επιτέλους, πρέπει να «απολογηθεί» στη δίκαιη οργή των κατοίκων; Πάντως, όχι η ίδια η Δημοτική Αστυνομία».
