Η ομάδα των 20 ατόμων, συναντήθηκε στα προκαθορισμένα, ώρα και τόπο. Στα Καλύβια του Ολύμπου, έγινε η σύμπτυξή της. Μετεπιβίβαση αποσκευών και ανθρώπων σε πέντε οχήματα, κατάλληλα να ανταπεξέλθουν στη δοκιμασία του «Ζ» και του υπόλοιπου ορεινού δρόμου στην καρδιά του βουνού, ως τη Μεγάλη Γούρνα. Η χιονούρα πάνω στο δρόμο, ένα χιλιόμετρο πριν το καταφύγιο του Χρηστάκη, δε νικήθηκε με το φτυάρι και την τσάπα. Αρνήθηκε να επιτρέψει στην τεχνολογική μετακίνηση της ομάδας. Με πνεύμα και διάθεση ομαδικότητας, υπερφορτώθηκε ο καθένας, σε δυο και τρία δρομολόγια τον εξοπλισμό, τα εφόδια και όλα τα απαραίτητα για τις νυχτερινές σπονδές και χοές.
Πάνω στο μονοπάτι του Ε4, έσμιξαν ρακές από την Κρήτη, κρασιά απ’ τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία, ντόπια τσίπουρα, κρέατα ποικίλης προέλευσης, εδέσματα ποικίλης παρασκευής. Και πάνω απ’ όλα, μια υπέροχη διάθεση απ’ όλα τα ετερόκλητα άτομα που γέμισε το χώρο, κι ύστερα, ανυψώθηκε μαζί με τις μυρωδιές και τους καπνούς, ως τα δώματα των Θεών. Εκείνη τη μέρα του θερινού ηλιοστασίου, οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν πριν ακόμα πέσει ο ήλιος. Άρχισαν με χοές οίνου και ρακής υπό τους ήχους ηπειρώτικων κλαρίνων απ’ το ραδιόφωνο. Κι ύστερα, πάμπολλα κρέατα ρίχτηκαν στην πυρά. Χόρτασαν οι Θεοί απ’ τη μυρωδιά και την τσίκνα, χόρτασαν κι οι άνθρωποι απ’ τα ψημένα. Έστειλαν σημάδι της ευχαρίστησής τους οι θεοί, χαρίζοντας στην ομάδα του βουνού, μια υπέροχη καθαρή και αστροφέγγιστη βραδιά. Οι χοές προς το Διόνυσο, συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα, πάντα υπό τους ήχους και τις νότες μουσικών οργάνων, γύρω από την υπαίθρια μεγάλη φωτιά. Δέσμιοι του Θεού οι μύστες, έμειναν ως τις πρώτες πρωινές ώρες σε εκστατική κατάσταση. Παρενέβη ο Μορφέας, κι αγκάλιασε, έστω για λίγες ώρες, τους φανατικούς πιστούς.
Το πρωί, ο ακόρεστος και κατεργάρης Διόνυσος, θέλησε να συνεχιστεί η προσφορά προς τιμήν του, έστω και με δόλιο τρόπο. Μπέρδεψε τα μπουκάλια του νερού με εκείνα του τσίπουρου και της ρακής, κι έτσι στο μπρίκι του καφέ μπήκε τσίπουρο αντί νερού. Στο άλλο, για το τσάι, η μυρωδιά της ρακής πρόδωσε τη δολιοφθορά. Στο τέλος έγινε το θέλημα των ανθρώπων.
Στην πρωινή ανάβαση προς τη Σκάλα, crash test και δοκιμασία για εκείνους που εγκατέλειψαν τελευταίοι τα δοχεία και τα κύπελα των οίνων, η ομάδα παρέκαμψε τον όγκο του Σκολιού και έφτασε απέναντι απ’ το Μύτικα.
Η Σκάλα! Το σημείο των αποφάσεων και των διαχωρισμών. Αποφασίζονται οι αντιμετωπίσεις των δισταγμών, των φόβων, των τολμημάτων.
Διαχωρίζονται οι ριψοκίνδυνοι απ’ τους σώφρονες, οι τολμηροί απ’ τους συνετούς, οι αποφασιστικοί απ’ τους αναβλητικούς.
Και μετά, η ταύτιση με το βράχο, την κόψη, τη σχισμή, τα ιλιγγιώδη ύψη και βάθη. Η εμμονή της κορυφής και το πάτημά της, με κίνδυνο ζωής, απλά και μόνο «επειδή είναι εκεί» όπως είχε πει ο Έντμουντ Χίλαρι. Ίσως πάλι, να είναι στο πνευματικό γονιδίωμα του ανθρώπου, θεία καταβολή και εντολή, η ανύψωση της ψυχής, κι αυτή συμπαρασύρει το σώμα προς τα πάνω, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο ή το τίμημα που μπορεί να καταβάλει.
Εύγε σε όλους, για την προσφορά και τη συμμετοχή τους σ’ αυτό το υπέροχο διήμερο του Ολύμπου.
Γιάννης Τζιόκας Ορειβάτης
