Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
Περικυκλώνεται από γύρους και σουβλάκια. Αντιμάχεται με την ασταμάτητη μανία του φρέντο. Δίπλα ένα μανάβικο με προϊόντα των κοντινών χωριών. Έχει να αντιπαλέψει με χιλιάδες τύπου παγωτού και άλλες τόσες διαφημίσεις παγωμένης ελληνικής και γερμανικής μπύρας. Λίγο πιο κάτω βρίσκονται τα ψαράδικα της πόλης με φρέσκια πραμάτεια από τα παράλια του νομού.
Κι όμως ένα μαγαζί αντιστέκεται στους όποιους διεθνείς πειρασμούς και προσπαθεί να διατηρήσει τα ήθη, τα έθιμα, τις γεύσεις και τα αρώματα της Ρωσίας. Πώς; Μα με παραδοσιακά παστά και λιαστά ψάρια, παγωτά μόνο ρώσικα, μπύρες από τη Μόσχα, κρασιά από την ευρύτερη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ό,τι έχει σχέση με τα προϊόντα της αχανούς αυτής περιοχής.
Η Μαργαρίτα Γκορμπένκο διατηρεί στο μαγαζί της τέσσερις σημαίες. Της Ρωσίας, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ελλάδας και της Αρμενίας «είναι του πρώην ιδιοκτήτη» μας εξηγεί «θέλω να τιμάω όσους συνεργάζομαι καθώς αυτή είναι η φιλοσοφία μου ως άνθρωπος. Γενικά θέλω να τιμώ τις παραδόσεις αλλά χωρίς να γίνομαι ενοχλητική στους ντόπιους». Παντρεμένη με Έλληνα και με γιο που σπουδάζει πλέον στα ΤΕΙ της Λάρισας νιώθει και η ίδια ένα μεγάλο μέρος της να ανήκει στην πόλη.
«Ωστόσο αποφάσισα να κάνω κάτι που θα θυμίζει τη χώρα που κατάγομαι και φυσικά αγαπώ. Γι’ αυτό τον λόγο ό,τι έχω μέσα εδώ είναι μόνο ρώσικα. Μπύρες πολλών ειδών, σαμπάνιες Μόσχας που τις προτιμούνε αρκετά, ψάρια, τουρσιά, λάχανο καυτερό από την Τασκένδη, σάλτσες πικάντικες, κατεψυγμένα φρούτα όπως μύρτιλο, βατόμουρο, φραγκοστάφυλλο, ιπποφαές, τυρί καπνιστό πλεξούδα και φυσικά είδη δώρων αναμνηστικά όπως μπαμπούσκες. Ό,τι ψάχνει ένας Ρώσος από την πατρίδα του».
Βότκα; «Μη νομίζεις πως η βότκα πίνεται τόσο πολύ εδώ. Όχι τόσο όπως το διαφημίζουν τουλάχιστον. Ίσως να παίζει ρόλο και το κλίμα». Ζέστη άλλωστε...
Όσον αφορά τώρα στο αν οι Λαρισαίοι επιλέγουν να δοκιμάσουν κάποια από τα προϊόντα: «Κυρίως οι νέοι μπαίνουν και δοκιμάζουν τα παγωτά που έχουν μια ιδιαίτερη γεύση, μπύρες και μπισκότα δικά μας. Περιορίζονται σ’ αυτά. Δύσκολα θα πάρουν τα ψάρια μας. Αυτά θα τα προτιμήσουν οι ρώσικης καταγωγής πελάτες που είναι πολλοί καθώς υπάρχουν Ρώσοι τόσο μέσα στην πόλη της Λάρισας όσο και στα περίχωρα, τη Νίκαια, τον Αμπελώνα αλλά και στις πόλεις της Θεσσαλίας».
Τα συγκεκριμένα προϊόντα κάποιος θα υποθέσει πως κατασκευάζονται στη Ρωσία και αποστέλλονται στην Ελλάδα. Όμως η αλήθεια είναι άλλη: «Τα περισσότερα προϊόντα φτιάχνονται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Εκεί υπάρχουν μεγάλες εγκαταστάσεις που τροφοδοτούν όλη την Ελλάδα».
Γενικά πάντως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συχνή συνεργασία με τη Ρωσία που έχει κάνει και πιο άνετη την προσαρμογή των Ρώσων στην Ελλάδα. Ίσως να παίζει ρόλο και η κοινή θρησκεία «Εγώ δεν το πιστεύω πως η θρησκεία παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση των Ελλήνων και των Ρώσων. Εκτιμώ πως πιο σπουδαίο είναι οι χαρακτήρες των ανθρώπων. Εγώ για παράδειγμα δεν κοιτάω τη θρησκεία παρά μόνο τα στοιχεία του ανθρώπου ξεχωριστά. Έτσι θεωρώ πως σκέφτονται και οι Έλληνες όπως τους έχω καταλάβει εδώ στη Λάρισα κυρίως».
Η Μαργαρίτα κατάγεται από μια περιοχή κοντά στην τωρινή Ουκρανία. Φυσικά και την απασχόλησε η έκρυθμη κατάσταση αυτήν την περίοδο στη χώρα της: «Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Έχω ακόμα συγγενείς στην περιοχή που πέρασαν άσχημες στιγμές. Γενικά η κατάσταση είναι παράξενη εκεί πέρα γιατί ποτέ δεν πιστεύαμε πως ο πόλεμος αυτός θα έφτανε στην πόρτα μας» και συνεχίζει «Όταν έφυγα εγώ από εκεί τα πράγματα ήταν όπως είναι τώρα στην Ελλάδα. Αγωνία, φόβος για το αύριο, αβεβαιότητα και γενικά μια ανησυχία. Τώρα μου τυχαίνει για δεύτερη φορά αυτή η ανασφάλεια. Όμως και τώρα όπως και τότε θα το παλέψουμε».
Σε εμφανές σημείο και εφημερίδες. Πιάνουμε μια στην πρώτη της σελίδα έχει, τι άλλο; Μουντιάλ. Δεν τους άρεσε το 1-1 του πρώτου αγώνα με την Κορέα. Ζητάνε νίκη κόντρα στο Βέλγιο στο κυριακάτικο ματς. Αυτά αναφέρουν τα γράμματα που συνθέτουν τη μεγαλύτερη μητρική γλώσσα στην Ευρώπη με περίπου 144 εκατομμύρια χρήστες, ενώ είναι η 8η μητρική γλώσσα στον κόσμο. Άλλα θέματα η ανεργία, η πείνα και η ανησυχία για το μέλλον.
Τελικά μας ενώνουν πολλά περισσότερα από τη θρησκεία...
