Του Κ. Γκιάστα
Στις 12.30 είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια να αφήνουν το σφυρί, το καλέμι, τη βούρτσα, το μυστρί και να κάθονται όλοι μαζί για το κολατσιό. Τυλιγμένο σε λίγο αλουμινόχαρτο, λαχταριστό και ωραίο από τα χεράκια της γυναίκας τους.
Την ίδια ώρα τώρα συγκεντρώνονται στην Ιερά Μητρόπολη Λάρισας. Σιγά – σιγά κουβεντιάζουν έξω από το κτίριο καθώς στη 1 θα ανοίξει το συσσίτιο. Περιμένουν υπομονετικά και στη θέα της εμφάνισής μας, τους βλέπεις διστακτικούς.
«Παιδιά αφήστε τις φωτογραφίες» μας λέει ένας 55χρονος «έχουμε παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες Εξετάσεις τώρα και δεν χρειάζεται τέτοιου είδους δημοσιότητα». Του δίνουμε τον λόγο μας, να διατηρήσουμε την ανωνυμία. Άλλωστε, θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας στη θέση τους.
«Θα σου τα πω εγώ απλά και ωραία», συνεχίζει: «εγώ ήμουν κάποτε καλουπατζής. Όλα τα χρόνια αυτό ήξερα να κάνω. Μ’ αυτό μεγάλωσαν και τα παιδιά μου. Δείξε μου εσύ οικοδομή να πάω εγώ για μεροκάματο».
Πλησιάζει ένας κύριος με λαδομπογιές στα χέρια και στα ρούχα «Σχόλασες;» τον ρωτάω για να του πιάσω την κουβέντα. Γελάει απαξιωτικά «Από τι να σχολάσω ρε φίλε; Το σπίτι μου έβαφα. Αφού έχω χρόνο είπα να ασχοληθώ λιγάκι και τώρα τα άφησα για να ΄ρθω να πάρω το φαγητό από τη Μητρόπολη». Παίρνει το συσσίτιο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου. «Μέχρι πριν από λίγο άντεχα, όμως τώρα η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Από το 2009 έχω να κολλήσω ένσημα. Δεν υπάρχει σωτηρία. Ψέματα λένε στον κόσμο...».
Απογοητεύομαι κι εγώ, συναντώντας τόση απαισιοδοξία... Πλησιάζω πιο κοντά στην είσοδο. Μόνος του σε μια γωνία κάθεται ένας νεαρός. Μου λέει πως είναι 33 ετών. «Μα τόσο νέος και βρίσκεσαι εδώ;» τον ρωτάω και αρχίζει τη δική του ιστορία «Από μικρό παιδί δούλευα ως τεχνίτης στην οικοδομή αλλά τώρα εδώ και 1,5 χρόνο δεν πήγαινε άλλο. Το πρόβλημα ήταν πολύ έντονο και έπρεπε να βρω έναν τρόπο να αντιμετωπίσω το θέμα με το φαγητό τουλάχιστον».
- «Έχεις τουλάχιστον δικό σου σπίτι για να μην πληρώνεις ενοίκιο;» τον ρωτάω...
- «Όχι ήμουν σε ενοίκιο αλλά και αυτό δεν το άντεχα. Τώρα με φιλοξενεί ένας φίλος στο σπίτι του. Ως πότε όμως;» αναρωτιέται και με κάνει να νιώθω πως το ηλεκτροσόκ που έχει δεχθεί η γενιά είναι μεγάλο και είναι ακριβώς δίπλα μας.
«Έψαξα παντού μετά την οικοδομή. Πήγα και στην Αυστρία αλλά έπεσα σε απατεώνες και χρειάστηκα να πάω στην πρεσβεία για να επιστρέψω πίσω». Ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος δηλαδή...
Την κουβέντα μας, διακόπτει ένας κύριος που ζητάει πέντε λεπτά για να συμπληρώσει το ποσό και να αγοράσει χαρτάκια για τσιγάρο. Του δίνω πενηντάλεπτο και κάνει να μου δώσει τα 45 ρέστα. Αξιοπρέπεια μέσα στις δυσκολίες. Με εντυπωσιάζει και του ζητάω πληροφορίες για την περίπτωσή του. «Είμαι 56 χρόνων και δούλευα ως μπετατζής. Κατάγομαι από ένα χωριό των Τρικάλων και ζω πολλά χρόνια στη Λάρισα. Είχα έρθει όταν οι δουλειές ήταν πολλές. Οικοδομές στη Λάρισα; Οοουυυ πολλές» λέει αφήνοντας ένα επιφώνημα «Τώρα όμως μού λες τι γίνεται; Με τόσα ένσημα που μας λείπουν πού θα τα βρούμε; Ποιος θα μας πάρει εμάς για δουλειά; Κανένας να στο πω απλά. Εδώ δεν έχουμε να μαζέψουμε για το καθημερινό μας φαγητό»...
350 ΜΕΡΙΔΕΣ
Πήγε 1 και η πόρτα ανοίγει. Το μενού περιλαμβάνει πιλάφι με καλαμαράκια και σάλτσα. Μέρα νηστείας γαρ... Αλλά έχει και φρούτο, σαλάτα και «πακέτο» για το βραδινό. Περίπου 350 μερίδες.
Μια κυρία τοποθετεί το φαγητό σε δική της τσάντα. Καταλαβαίνει που την παρακολουθώ «Τι κοιτάς; Μπορώ να κυκλοφορώ με τα φαγητά; Κάποτε ήμασταν αλλιώς. Τώρα προσπαθούμε να σώσουμε την αξιοπρέπειά μας. Τόσα άτομα στο σπίτι και ούτε ένα μεροκάματο. Πώς θα ζήσουμε;».
Φαγητό χωρίς τσιγάρο και δεν γίνεται. Μα αν δεν έχεις ούτε για καπνό κάνεις και μια τράκα. «Μια ο ένας, μια ο άλλος. Έτσι είμαστε εδώ» μου λέει ένας μεσήλικας πριν κάτσει για να ξεκουραστεί δίπλα μου στις καρέκλες αναμονής έξω από την αίθουσα γεύματος «Τι ψάχνεις και ρωτάς; Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Εγώ για παράδειγμα ήμουν βοηθός σε οικοδομικές εργασίες. Μπάζα, σίδερα και τέτοια. Περιμένω να δω μεροκάματο εδώ και 6 χρόνια. Αφού έχεις τα κομπιούτερ και αυτά μπες να δεις πόσο μεγάλη είναι η πτώση στην οικοδομή».
Και μπήκα. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η κορυφή της οικοδομικής δραστηριότητας μέσα στην τελευταία δεκαετία ήταν το 2005, τουλάχιστο όσον αφορά στις άδειες της οικοδομής. Από τότε μέχρι σήμερα υπάρχει μια δραματική πτώση που έχει επηρεάσει όλους τουσ τομείς της οικοδομικής δραστηριότητας.
Συγκεκριμένα το 2005 ο αριθμός των οικοδομικών αδειών ήταν 95.730... ενώ κατά την περίοδο του 2013 έπεσε στις 16.384 οικοδομικές άδειες. Μιλάμε για πτώση που αγγίζει το 83%. Ίλιγγος...
«Και πού είστε κορίτσια, το λογαριασμό σε μένα το Σάββατο» φωνάζει ένας κύριος χαμογελαστός, καθώς φεύγει, στις γυναίκες της ενορίας του Αγίου Γεωργίου που ήταν η εβδομάδα τους. Το χιούμορ ακόμα δεν μας το πήραν...
