Του Δημήτρη Βάλλα
Ήταν η εποχή που το σκίτσο και οι σκιτσογράφοι είχαν την τιμητική τους σε όλα τα έντυπα, εφημερίδες και περιοδικά, που σάρωναν σε κυκλοφορία ανά το πανελλήνιο!
Εκκαλούντο με το πενάκι τους να ζωγραφίσουν την επικαιρότητα και όχι μόνο, όμως οι εκλογές ήταν η... καλύτερή τους.
Οι υποσχέσεις, οι προεκλογικές ομιλίες οι πολιτικοί καβγάδες- και όχι μόνο- τους έδιναν τη μεγάλη έμπνευση και τα σκίτσα τους γίνονταν πρωτοσέλιδα και καμιά φορά γίνονταν αφορμή και να κλονίσουν ακόμα και κυβερνήσεις…
Σε εκείνους τους καιρούς θα μας μεταφέρει με λίγα λόγια σήμερα ένας σκιτσογράφος της εποχής που εργάστηκε και στην «Ε» τότε, αλλά και σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών, ερευνητής μακετίστας, αλλά και καλλιτέχνης, ο Πάρις Θεοδωρόπουλος στην εποχή που οι εκλογές γίνονταν με…σκιτσάκια:
ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
«Με το σκίτσο, θα μας πει ο Πάρις, ξετυλίγοντας τις αναμνήσεις του μέσα από ένα άλμπουμ, ακόμα από τα μαθητικά μου χρόνια στο Γυμνάσιο. Τότε θυμάμαι σκιτσάριζα κάνοντας γελοιογραφίες τους καθηγητές μου, τον Μεζάρη, τον Μεταφτσή κ.α.
Το 1963 επισκέφθηκα την «Ελευθερία» και συναντήθηκα με τους Τάκη Δημητρακόπουλο, Αλέκο Χατζηευθυμίου και Βάσο Καλογιάννη.
Εκτίμησαν τη δουλειά μου και ανέλαβα δράση!
Ήμουν ο πρώτος Λαρισαίος σκιτσογράφος που δημοσίευσε σκίτσο στην εφημερίδα. Σε καθημερινή βάση έπρεπε να ετοιμάζω κάτι που είχε σχέση με την πολιτική επικαιρότητα-σάτιρα για την πρώτη σελίδα.
Η συνεργασία με την «Ε» κράτησε πάνω από 10 χρόνια με εκατοντάδες σκίτσα. Οι πολιτικοί της εποχής, όπως ο Καραμανλής (ΕΡΕ), Παπανδρέου (Ε.Κ.), ο Μαρκεζίνης, ο Αβέρωφ, ήταν πάντα στην επικαιρότητα ενώ στη Λάρισα στο κέντρο του …σχεδιαστικού ενδιαφέροντος ήταν οι τοπικοί βουλευτές Ροδόπουλος, Γραμματίδης, Γεωργίου, Περραιβός.
Πάντοτε έπρεπε να παρακολουθείς την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και να ανακαλύπτεις τη χιουμοριστική πλευρά του θέματος.
Το πρόβλημα και αυτό που σου έτρωγε τον μεγαλύτερο χρόνο ήταν η …ιδέα και όχι το σκίτσο. Άμα ερχόταν η ιδέα το μαρκαδοράκι έπαιρνε αμέσως φωτιά και έγραφε στο χαρτί.
Διάσημοι σκιτσογράφοι εκείνων των καιρών που δούλευαν σε αθηναϊκές εφημερίδες ήταν οι Χριστοδούλου, Δημητριάδης, Αρχέλαος, Μητρόπουλος κ.α.
Τώρα για τη λεζάντα;
Ε, άμα είχες την ιδέα , είχες και τη λεζάντα. Σκιτσάραμε με μολύβι και έπειτα περνάγαμε τις γραμμές με λεπτό μαρκαδόρο. Ακόμα το χρώμα με διάφορα κλισέ ήταν μια μεγάλη πρωτοπορία τότε για την «Ε» και την όφειλε στο μεράκι των τυπογράφων της.
Σήμερα οι καιροί θεωρούνται ιδανικοί για σκιτσαρίσματα καθώς ειδικά στις εκλογές γίνονται πολλά ευτράπελα σε συγκεντρώσεις, δρόμους, πλατείες, καφετέριες.
Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει και το πενάκι του σκιτσογράφου δεν έχει τόση πέραση πια.
Ζούμε στον κόσμο της εικόνας, της φωτογραφίας , του βίντεο και της ψηφιοποίησης των πάντων, όμως πάντα το σκίτσο θα παραμένει σαν κάτι το μοναδικό!
Και βέβαια μου βάζεις δύσκολα, όμως για να θυμηθούμε τα παλιά θα σου σχεδιάσω κάτι και γι’ αυτές τις εκλογές...».
