Του Κ. Γκιάστα
Φωτ. Β. Ντάμπλης
...Και ρωτούσαν οι δασκάλες τα αγόρια στο δημοτικό. «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Και απαντούσαν οι εννιά στους δέκα με άκρατο ενθουσιασμό «πιλότος!».
Ένα όνειρο. Επάγγελμα από τα λίγα. Με πρεστίζ, κοινωνική καταξίωση και διεθνή αναγνώριση. Στον αέρα κάθε μέρα και σε άλλους προορισμούς. Γνωρίζεις τον κόσμο και πληρώνεσαι γι’ αυτό. Συνέβαλε και η δημιουργία της «Ολυμπιακής» και άρχισε η υψηλή «πτήση» των Ελλήνων σε όνειρα και φιλοδοξίες. Εθνική έπαρση στους στόχους.
Περνάνε τα χρόνια του δημοτικού όμως και οι μαθητές πηγαίνοντας στο γυμνάσιο πάνε σε πιο «βατές» επιλογές. Δικηγόρος, καθηγητής. Και στο Λύκειο αρχίζει η «προσγείωση». Καλοβλέπουν την αστυνομία, τις στρατιωτικές σχολές, μια διοίκηση επιχειρήσεων, μια λογιστική. Ακριβά και τα φροντιστήρια. Η αεροπορία φεύγει σαν όνειρο. Είναι μόνο για τους λίγους. Τους «αετούς» σε μαθήματα και όραση.
Και έπειτα ήρθαν και τα χρόνια της κρίσης με την Ολυμπιακή να «προσγειώνεται ανώμαλα» και τους νέους να πληκτρολογούν το όνειρό τους στο google πλέον. Και τότε ήταν που το ελληνικό «δαιμόνιο» βρήκε πεδίο δράσης. Σχολές πιλότων πολιτικής αεροπορίας.
Ο Σταύρος Αναστασιάδης ζει μεταξύ Λάρισας και Θεσσαλονίκης. Με εμπειρία 13.500 ωρών πτήσης, εν αποστρατεία πια με τον βαθμό του υποπτέραρχου από την Πολεμική Αεροπορία αποφάσισε τα τελευταία χρόνια να ανοίξει τη δική του σχολή.
Του ζητάω να αφιερώσει 40 λεπτά πτήσης από τη συμπρωτεύουσα για να έρθει στο πεδίο προσγείωσης της Αερολέσχης Λάρισας στην Τερψιθέα. Η εικόνα του με τη στολή «ψαρωτική»: «Σε όλα παίζει ρόλο η εμφάνιση» μου λέει «πρέπει να δείχνεις πως είσαι σοβαρός και ευθύς τόσο στη δουλειά σου όσο και στη καθημερινότητά σου».
Αφού μου εξηγεί πως έχει απονείμει περίπου 280 πτυχία όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείται με την εκπαίδευση τον ρωτάω το απλό: «Γιατί να διαλέξει κάποιος να γίνει πιλότος πολιτικής αεροπορίας;» και μου απαντά: «Υπάρχει μια έρευνα της Boeing. Η παγκόσμια αγορά της αεροπορίας, δηλαδή από τη Νέα Ζηλανδία, μέχρι τη Νορβηγία και από τη Χιλή μέχρι την Κορέα στους τέσσερις ορίζοντες της Γης, ζητάει 498.000 πιλότους. Υπάρχει έξαρση ζήτησης στο επάγγελμα. Αυτή σημαίνει πως ένας νέος πιλότος θα απορροφηθεί ταχύτατα. Αρκεί να μην «σημαδέψει» κάποιες εταιρίας μόνο στην Ελλάδα. Μπορεί να δουλέψει στο Πακιστάν, στην Ινδία, στη Νορβηγία. Θα βάλει στόχο να μαζέψει τις 1.500 ώρες για να πάει αριστερά στη θέση του καπετάνιου. Η έρευνα λέει πως η Ασία ζητάει τόσους πιλότους και η Ρωσία άλλους τόσους. Στην Ελλάδα σε μια αεροπορική εταιρία για παράδειγμα θα παίρνει 2.200 αν πάει όμως στην Ινδία θα παίρνει 8.800 χιλιάδες ευρώ».
«Ζαλισμένος» από τους μισθούς που σημειώνω, ρωτάω για το κόστος: «Συνολικά χρειάζεσαι περίπου 53.000 ευρώ για να πάρεις το χαρτί του EASA (ευρωπαϊκό πτυχίο) και να μπορείς να δουλέψεις σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου» και βλέποντας το μειδίαμά μου για το ύψος του ποσού, προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο «Αν πρόκειται για επαγγελματικό προσανατολισμό βρίσκεις τα χρήματα. Αυτό που λείπει είναι η ενημέρωση. Αν είσαι πάνω από 18 χρόνων για 8 μήνες εκπαιδεύεσαι και μετά εξετάζεσαι από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και έχεις έξι προσπάθειες για να περάσεις σε 14 μαθήματα. Κάποιος αντί να πάει στο πανεπιστήμιο για 5 χρόνια, μπορεί εδώ σε 14 μήνες να πάρει το πτυχίο και να στείλει βιογραφικό σε όποια εταιρία θέλει. Θα κάνει απόσβεση γρήγορα».
Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει τον βομβαρδισμό στατιστικών στοιχείων: «Στον παγκόσμιο ουρανό πετάνε 18.000 αεροπλάνα. Απ’ αυτά τα μισά είναι παλιά. Σε 15 χρόνια θα πετάνε σύμφωνα με τους υπολογισμούς 35.000 από τα οποία το 90% θα είναι καινούρια. Ένα αεροπλάνο χρειάζεται 16 πληρώματα. Ένας πιλότος μπορεί να δουλέψει σε λίαρ τζετ, σε υδροπλάνα, σε ιδιωτικές εταιρίες, σε εμπορικά, σε μεταφορικές, εκπαιδευτής πτήσεων. Έχει καλή γκάμα επιλογών».
Δίπλα του είναι και ένας μαθητής του, ο Χρήστος. Στα 24 του χρόνια έχοντας πάρει το πτυχίο της Πληροφορικής αποφάσισε να γίνει πιλότος πολιτικής αεροπορίας. «Το είδα στο ίντερνετ όταν ήμουν 19 χρόνων και άρχισα να το κυνηγάω. Έχασα όμως χρόνο και χρήμα στην αρχή καθώς έκανα μια κακή επιλογή σχολής και με πήγε πίσω. Άρα το πρώτο που χρειάζεται είναι καλή έρευνα αγοράς» συμβουλεύει με βάση τη δική του προσωπική εμπειρία.
Πτήση λοιπόν μέσα στην κρίση. Ριψοκίνδυνο από μόνο του το επάγγελμα. Πόσο μάλιστα σε τέτοιο καιρό. Άλλωστε, πάντοτε οι αιθέρες ήταν για τους τολμηρούς.
* Στη Λάρισα για να δοκιμάσει κάποιος τις ικανότητές του αλλά και να μπει στο «κλίμα» των πτήσεων πριν ακολουθήσει το δρόμο για το πτυχίο μπορεί κάλλιστα να απευθυνθεί στην Αερολέσχη Λάρισας.
