ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη
Μετά την ευαισθητοποίηση του Κυνηγετικού Συλλόγου Αγιάς και τη συνδρομή του Ομοσπονδιακού Θηροφύλακα Αγιάς περισυλλέχθηκε σταχτοτσικνιάς από την περιοχή Αγιοκάμπου, ο οποίος και παραδόθηκε στο ειδικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων και Πτηνών «ANIMA».
Το πουλί δεν ήταν σε θέση να πετάξει παρότι φαινόταν σε πολύ καλή κατάσταση, δεν ήταν λαβωμένο και το παρέλαβε άνθρωπος του «ΑΝΙΜΑ» ώστε να του παρασχεθεί κάθε δυνατή βοήθεια.
Ο σταχτοτσικνιάς είναι ο μεγαλύτερος από τους ερωδιούς που συναντούμε στη χώρα μας και αποτελεί τον κλασικό αντιπρόσωπο της οικογένειάς του. Μπορεί να παρατηρηθεί στην Ελλάδα όλον τον χρόνο στους περισσότερους υγροτόπους.
Εκτός από το μεγάλο του ανάστημα, ξεχωρίζει από τους άλλους ερωδιούς για το σταχτί πάνω μέρος του, το λευκό κεφάλι και λαιμό, με μια πλατιά μαύρη ράβδωση από το μάτι ως την άκρη του λοφίου.
Το μακρύ, κιτρινωπό και αιχμηρό ράμφος του αποτελεί ένα «καμάκι» εκπληκτικής ικανότητας και αποτελεσματικότητας. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής το ράμφος και τα καστανωπά πόδια του γίνονται κοκκινωπά. Κάθεται πολλή ώρα ακίνητος κοντά ή μέσα στο νερό (διαλέγει λίμνες ή ποτάμια με άφθονη βλάστηση) περιμένοντας υπομονετικά, και με ένα αστραπιαίο τίναγμα του λαιμού και ράμφους «καμακώνει» τη λεία του, συνήθως ψάρια και βατράχια, αλλά και σκουλήκια, σαλιγκάρια ή ποντίκια όταν τρέφεται σε χωράφια.
Έχει χαρακτηριστικό πέταγμα, με δυνατά και αργά φτεροκοπήματα, ενώ ο λαιμός του είναι μαζεμένος μέσα στους ώμους και τα πόδια τεντωμένα πίσω. Ζει κοντά στο νερό και φτιάχνει τη φωλιά του πάνω σε δέντρα ή σε καλαμιές. Φωλιάζει σε μεγάλους, αλλά και μικρότερους υγροτόπους της χώρας μας, συνήθως σε αποικίες.
