Τίτλοι τέλους για τις ιστορικές «Φιλύρες»

*ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΤΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ *ΞΕΧΩΡΙΣΕ Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)
Του Νίκου Γουργιώτη
«Έπεσαν» οι τίτλοι τέλους εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα, μετά από επτά δεκαετίες λειτουργίας, για το ιστορικό καφενείο – ουζερί της Αγιάς «Οι Φιλύρες».

Το μαγαζί που δημιούργησαν το 1957 ο αείμνηστος από το 1994, 25χρονος τότε Απόστολος Γουργιώτης, με τη Φωτούλα, τη γυναίκα του, 20 ετών εκείνη, έκλεισε την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, λόγω της επικείμενης συνταξιοδότησης του γιου τους Σταύρου, ο οποίος κρατούσε τα ηνία του τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια.
Το μαγαζί αποτέλεσε χώρος εστίασης, συνάθροισης οικογενειών, ζωντανής συναναστροφής παρεών, ακόμη και περισυλλογής μοναχικών θαμώνων, ένα από τα «κατατεθέντα σήματα» της κοινωνικής ζωής της Αγιάς, γράφοντας ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της κωμόπολης με το όνομα της 89χρονης σήμερα Φωτούλας, γέννημα Μικρασιατών προσφύγων το ‘22, ενός Σμυρνιού και μιας Κωνσταντινουπολίτισσας, να αποκτά θρυλικές διαστάσεις για τους περίφημους μεζέδες της, τα φαγητά και τα γλυκά της.
Οι «Φιλύρες» έζησαν για σειρά ετών στιγμές δόξας, με τον κόσμο να στριμώχνεται για να βρει κάπου να κάτσει και να γευτεί τις νοστιμιές της Φωτούλας, που σήμερα θα ζήλευε και ο καλύτερος μάγειρας του κόσμου.
Τι σπετσοφάγια, τι γιουβέτσια, τι κεφτέδες με σάλτσα, τι καλαμαράκια και κολοκυθοκεφτέδες. Ποιος, άραγε, πέρασε από τα ξύλινα τετράγωνα ή σιδερένια στρόγγυλα παραδοσιακά τραπέζια με τις ψάθινες καρέκλες και θα ξεχάσει τον απίστευτο μοναδικό μπακαλιάρο, τις λαχταριστές βραστές πατάτες, τα ασυναγώνιστα γυφτοφάσουλα, τις απολαυστικές στάμνες και άλλα ων… ουκ έστι αριθμός. Χώρια το αστείρευτο χιούμορ που οι θαμώνες απολάμβαναν από τον έτερο γιο του Απόστολου και της Φωτούλας, τον μεγάλο αδελφό του Σταύρου, τον αγαπητό σε όλους, τον «ψηλό» για τους περισσότερους, λόγω του αναστήματός του, Σωτήρη. Χώρια, επίσης, το πολιτικό …«κουσκους», οι συζητήσεις επί παντός επιστητού ή τα… «οφ δη ρέκορντ» κοινωνικά τεκταινόμενα, που αν οι τοίχοι του μαγαζιού μπορούσαν σήμερα να ξεστομίσουν, θα μιλούσαν για μήνες ή αν μπορούσαν να γράψουν, θα εξέδιδαν πολύτομες σειρές βιβλίων τοπικής ιστορίας!
Με το κλείσιμο των Φιλύρων κλείνει και για πολλές γενιές και «φουρνιές» Αγιωτών και επισκεπτών ένα κεφάλαιο της δικής τους ζωής και εποχής. Όπως συμβαίνει, άλλωστε, με οποιονδήποτε χώρο που ταυτίζεται σε υπερθετικό βαθμό με τη δημόσια ζωή κάθε τόπου.
Είθε ο χώρος αυτός να αναγεννηθεί πάλι και σύντομα, χωρίς να χάσει τα παραδοσιακά του χαρακτηριστικά, και να αποτελέσει ξανά σημείο αναφοράς της κωμόπολης της Αγιάς.